ตอนนี้ผมอายุจะ ๒๘ เราเคยคิดว่าการที่ครอบครัวมีไม่ครบมันไม่มีผลกับเรา มันไม่สะเทือนเราเลย มันไม่เป็นปมด้อย ใครที่สารภาพว่าไม่ครบ และเป็นปมด้อย เรามองว่าอ่อนแอ คนอะไรอ่อนแอจัง คือมันบวกกับพ่อเราเลี้ยงดี พ่อเราเป็นทหาร และบวกกับใจเราแข็งแรงด้วย ประเด็นนี้ทำอะไรผมไม่ได้เลย นี่คือความคิดจากผมนะ ซึ่งผมสารภาพตรง ๆ เลยว่า ไม่รู้สึกขาดแม้แต่นิดเดียว หรือว่าจริง ๆ มันอาจจะขาดก็ได้นะ แต่ไม่รู้ตัว อาจต้องใช้ประเภทจิตสัมผัสมาเช็กก็เป็นได้, จะเสียเปรียบอย่างเดียวตรง อันนี้ผมยอมรับเลย เวลาตอนเด็กโดนตีแล้วไม่มีใครมาห้าม 5555555

...แต่ผมไปได้ยินบทสนทนาเจ้านายกับลูกสาว แม่บอกจะไล่ไปอยู่กับพ่อ จะเอาไหม (เขาแยกทางกัน) ลูกบอกไม่เอา ไม่คิดถึงพ่อหรือไง (ตอนนี้ช่วงปิดเทอมด้วย) พ่อเลี้ยงถามต่อ แล้วแบบนี้คิดว่าตัวเองมีปมด้อยรึเปล่า จำไม่ค่อยได้ หรือพูดว่า ไม่รู้สึกเป็นปมด้อยหรือไง ลูกสาวตอบ ไม่อะ ไม่รู้สึกขาด เพราะแม่เป็นได้ทั้งพ่อ และแม่ในคนเดียวกัน ประโยคจบพ่อเลี้ยงพูดว่า แค่เอ็งตอบแบบนี้ก็ไม่ปกติละ ヽ(#`Д´)ﾉ

ซึ่งผมได้ยินประโยคหลัง ผมก็เก็บมาคิด เพราะถ้าเป็นผม ผมก็จะตอบแบบนี้แร่ะ แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง ก็เหมือนกับเราสร้างกำแพงขึ้นมาหลอกตัวเอง หรือถ้ามีการทดสอบทาววิทยาศาสตร์ หรือจิตวิทยาแล้วเนี้ย ยังไงมันก็ต้องขาด ขาดแน่ ๆ เพราะปัจจัยมันไม่ครบจะให้มันครบได้อย่างไรเล่า ...ตกลงว่าประเภทอย่างผมจัดอยู่ใน Type ไหนกันแน่เนี้ย ...หรือคุณอยู่ Type ไหน อยาก Share อารมณ์ หรือไง ได้นะ

ปล. ถ้าคุณยังจะอ่าน กระทู้ของผมจบได้ คุณเป็นคนที่ทักษะการอ่านหนังสือดีมาก ヾ(〃^∇^)ﾉ