เราเป็นนักศึกษาค่ะ กำลังฝึกงานอยู่กับบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งเราฝึกมาได้ระยะหนึ่งแล้วและเหลือเวลาอีกไม่นานก็จะฝึกจบค่ะ แต่ว่ามันก็มีเหตุการณ์หลายๆอย่างที่เราเจอ ที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเหนื่อยเหลือเกินจนไม่อยากจะฝึกงานต่อไปอีกแล้วเพราะมันกระทบกับสุขภาพทั้งทางกายและจิตใจ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเข้ามาฝึกงานในแผนกหนึ่งซึ่งพี่ที่ดูแลเราเป็นพี่ผู้ชายขอเรียกว่าพี่เอนะคะ พี่เขาจะเป็นคนคอยสอนงานเรามากกว่าคนอื่นๆ และมีพี่ผู้หญิงอีกคนขอเรียกว่าพี่บีนะคะเป็นพี่ใหญ่ของแผนกเป็นคนคอยให้คำแนะนำดูแลบ้างแต่ว่าไม่ใช่หัวหน้าแผนกนะคะ และในแผนกมีนักศึกษาฝึกงาน 6 ขอแทนคนนึงว่าซีนะคะ
เราก็จะช่วยงานพี่เอเป็นหลักซึ่งเป็นคนสอนงานและเป็นคนที่จะประเมินเราหลังฝึกเสร็จค่ะ ส่วนซีที่เป็นนักศึกษาฝึกงานเหมือนกันจะฝึกกับพี่บีเป็นส่วนใหญ่ค่ะ ในตอนแรกเราดูสนิทกะพี่เขามากกว่าพี่คนอื่น ทำให้เราถูกพี่หลายคนในแผนกเข้าใจผิดว่าเรากับพี่เอแอบกิ๊กกันซึ่งพี่เอมีแฟนอยู่แล้วนะคะ  ซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกเครียดเรื่องนี้มากเพราะต้องฝึกงานใกล้ชิดกับพี่เขา จะทำอะไรก็กลัวคนอื่นเข้าใจผิดตอนนั้นเราคิดว่าเรื่องนี้เครียดสุดๆ...
ต่อมาพี่บีสั่งให้เราทำงานเอกสารเยอะมากจนเราต้องยืนทั้งวันติดต่อ ได้มีโอกาสนั่งก็แค่ตอนพักกันข้าวเที่ยง ซึ่งช่วงนั้นเราแทบไม่ได้เรียนรู้อะไร
ช่วงนั้นเราเครียดและร้องไห้เพราะเราเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจจนอาเจียนบ่อยมาก
จนวันหนึ่งเราไปฝึกงานตามปรกติแต่วันนั้นเราไม่สบาย เลยต้องลาไปโรงพยาบาล เรื่องเข้าโรงพยาบาลนี้เองที่นำปัญหาย่อมๆตามมาให้เราคิดหนักอีกแล้ว เพราะหลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้วเราก็ยังไม่วายถูกเข้าใจผิดว่าท้อง หรือเรียกร้องความสนใจจากคนอื่น
ซึ่งเราก็คิดนะ เพราะอะไร อะไรทำให้พี่เขามองเราในแง่ร้ายได้ขนาดนั้น หรือเป็นเพราะเราทำงานที่พี่เขาสั่งอย่างเดียวจนไม่มีเวลาได้ไปคุยสร้างความสัมพันกะพี่คนอื่นๆ
เราอยากเรียนรู้อย่างอื่นบ้างเพื่อที่จะนำเอาความรู้ไปทำโปรเจคส่งอาจารย์ต่อ เราเคยไปขอพี่บีเรื่องนี้ว่าขอทำงานเอกสารร่วมกับการทำงานด้านอื่นด้วยแต่พี่บีไม่อนุญาต
แต่ซีที่ฝึกอยู่แผนกเดียวกับเราได้นั่งทำงานเบาๆหลายๆอย่าง และยังมีเวลาได้คุยเล่นกับพี่คนอื่นๆในแผนก
เราไม่รู้และไม่แน่ใจค่ะว่าที่เราเป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร ?
เรายอมรับว่าเราเป็นคนค่อนข้างคิดมากแต่บางครั้งเราก็คิดว่าเราคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปมั้ย หรือเราอิจฉาเพื่อน?
เราควรทำอย่างไรดีคะเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วแต่เราก็สงสารตัวเองที่ต้องทนทำงานที่หนักกว่าทุกๆคน ทุกๆวัน
รบกวนขอคำปรึกษาจากพี่ๆหรือคนที่มีประสบการณ์ด้วยค่ะ
ปล.ล้อกอินของพี่ค่ะ