ก็ตามหัวเรื่องเลยน้ะค้ะ ตอนนี้เราอายุ14 ปี เราเคยไปเรียนต่อที่ประเทศเยอรมัน เราไปกับเเม่ค่ะเเม่ขอป๊า(พ่อเลี้ยง)ว่าอยากให้เราไปเรียนที่นั่น หลังจบ ป.6 ก็เมื่อ2ปีที่เเล้ว ตอนที่เราไปอยู่ เราก็เรียนรู้ภาษาเค้า เรามีเพื่อนที่โรงเรียน เพื่อนน่ารักมากค่ะ เวลาเรียนเราไม่เข้าใจเพื่อนก็พยายามอธิบายให้เราฟัง คือเค้าช่วยเราทุกอย่าง(ที่โรงเรียนน้ะค้ะ) แต่ในความที่เรายังเด็ก เราคิดถึงบ้านที่ไทยมาๆค่ะ เพื่อนที่ไทยเเละก็ครอบครัวเราที่ไทย เเล้วเราก็ทำตัวเป็นเด็กนิสัยไม่ดีเพื่อที่ให้เเม่พาเรากลับ โดยการที่วันๆเราไม่ทำอะไรเลย เล่นเเต่มือถือ เเม่พาไปเดินเล่นเราก็ไม่ไป วันหยุดป๊าทุกอาทิตย์เค้าจะพาเราไปเที่ยวเเต่เราก็ปฏิเสธตลอด เเล้วก็ทำหน้าบึ้งใส่ เดินกระเเทกเท้าใส่(รู้สึกเป็นเด็กก้าวร้าวมาก555) เเล้วเราก็พูดกับเเม่ตลอดว่า เราอยากกลับไทย เเต่เเม่ก็บอกว่ารอปิดเทอม โอเค เราก็รอปิดเทอม จนวันปิดเทอมเราก็มาถึง เก็บกระเป๋าเลยค่ะ เรามีความสุขมากอ่ะ
และเเล้วเราก็มาอยู่ที่ไทย โรงเรียนที่ไทยก็กำลังปิดเทอมพอดีค่ะ เราเลยเอาโอกาสนี้ขอเเม่เรีนนที่นี่ เเม่เราโมโหมากอ่ะตอนเเรก เเต่เเม่ก็ให้เราเรียน เราเรียนจนมาถึงปัจจุบันนี่เเหละค่ะ ตอนี้ม.2เเล้วค่ะ ความคิดเราก็เริ่มเปลี่ยนไป เราอยากกลับไปที่นั่นคืน เราไม่เหมาะกับอยู่ที่นี่อ่ะ เราไม่ชอบสังคมที่นี่ ที่มีความวุ่นวาย ไม่มีคำว่าส่วนตัว เราออกไปหาเพื่อน ก็โดนคนนินทา ซึ่งเราไม่ชอบเเบบนี้ เราชอบที่เยอรมันมากกว่า ตอนนี้เราอยากไเรียนที่นั่นคืนมากๆค่ะ เเต่เราไม่กล้าบอกเเม่ เพราะเราเคยพูดกับเเม่ว่าเราไม่อยากอยู่ที่นั่น เราจะไม่กลับไปที่นั่น
เราจะทำยังไงดีค้ะ ควรขอโอกาสเเม่รึป่าว เเล้วเราจะพูดกับเเม่ยังดี??
(จขกท พิมพ์เพลิน มาดูอีกทียาวมากก)