สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่เขามาไห้คำตอบเราขอคำปรึกษาและขอความเห็นกับเพื่อนๆทุกคนหน่อยนะค่ะ
คือเราคบกับแฟนเรามา เกือบ 1 ปีกว่าๆ จะเข้า 2 ปี ในปีแรก แฟนเราแบบโอเคมากดูแลเราเป็นห่วงเราก็มีแอบเกเรติดเพื่อนบ้าง
ทะเลาะกันและก็เข้าใจกัน อยู่หอด้วยกันแบบถึงเวลาทุกข์ยากที่สุดคือเอาเงินเหรียญในออมสินไปซื้อข้าวกินก็ผ่านมาด้วยกันแล้วทั้งตัวมีเงินไม่ถึง 20 ก็ผ่านมาแล้วคบกันม่เรื่อยจนวันรียนจบเราต้องย้านมาอยู่บ้านที่แม่ซื้อไว้ในช่วงแรกแฟนเราก็ยังไม่มาอยู่ด้วยเพราะเกรงใจแม่และพอผ่านมาสัก 1 เดือนเค้าก็มาอยู่กับเราที่บ้านเราก็มีงานทำ แต่แฟนเราก็ยังไม่มีงานทำ เรากับบ้านมาจากทำงานก็มีปากเสียงกันบ้างเพราะบ้างทีเหนื่อยทะเลาะกันก็ไม่เคยที่จะบอกเลิกหรือหรือไปไหนเลยและพอแฟนเราได้งานทำ และออกมอไซด์ อะไรก็เริ่มเปลี่ยนไปหลายๆอย่างในช่วงทีอยู่ด้วยกันทะเลาะกันแฟนเราก็จะกลับบ้านตลอดแต่พอ 2 - 3 วันก็จะคุยกันเหมื่อนเดิม และแฟนเราก็ออกจากงานไม่มีรายได้ส่งรถ และเราก็ต้องหาเงินเผื่อจะจ่ายค่าเทอมที่เรียนต่อ ช่วงเดือนนแรกเราก็จ่ายค่างวดรถไห้อะไรไห้ค่าใช้จ่ายในบ้านเราออกเองทั้งหมดแฟนเราไม่คิดจะหางานทำเลยนอนตี 3 ตื่น 3-4 โมงเย็นบ้าง เช้าปลุกไห้มาส่งที่ทำงานก็ไม่มาส่งและพอไห้ไปรับที่มหาลัยตอน 3 ทุ่มก็จะมีเกเรบ้างแต่ก็มา (เราเรียนภาคค่ำ) วันนั้นเราก็รอเค้ามารับช้าก็ทะเลาะกันเราก็แบบโมโหมากเพราะแค่ไห้มารับยังจะห่วงเล่นเกมส์มาถึงเราก็เงียบๆไปและก็ทะเลาะกันรุ่นแรงพอถึงบ้านค้าก็ขับรถกับบ้านแฟนเราเลยเราก็แบบ ร้องไห้เสียใจว่าทำไมต้องเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้ และสุดท้ายเราก็ทักแชทไปง้อเค้ากับมา เค้าก็ทวงทองที่เคยยุ่กับเราเราก็คืนไห้เค้าไปเค้าก็เอาไปขาย แต่ไม่รุ้เงินไปไหน และพอถึงสิ้นเดือนจ่ายค่างวดรถเราก็ต้องเปนคนจ่ายอีก งวดรถ ค่าเน็ตบ้าน เน็ตมือถือ กินรายวันเราก็เปนคนจ่ายเองทั้งหมด เราก็ไม่เป็นไรถือสะว่าอยู่ด้วยกันมันต้องช่วยๆกันก็เราเลือกเค้าแล้วนิ และพอมาช่วงที่เค้ากับมารอบนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เค้าบอกกับเราตั้งแต่กลับมาแล้วว่า ถึงกลับมาก็ไม่รับปากนะว่าจะหมื่อนเดิม เราเสียใจมาก ทำไมวันที่เรารักเขามากจนทะเลาะกันทุกรอบเราต้องง้อกับมาตลอด และพอมาช่วงนี้ นอนดึกทำตัวแปลกๆ Facebook หวงมาก(แต่ก่อนไม่เคยแม้แต่จะหวงเลยออนทิ้งไว้ตลอด)เราก็ไม่ได้เช็คอะไรน้ะเพราะถือเป็นเรื่องส่วนตัวพอมาพักนี้หวงจนน่าแปลกใจออนไว่ในคอมพอจะไปเข้าห้องน้ำก็กดออกจากระบบตลอด พุ้งนี้มาต่อนะเลกงานแล้ว ต้องไปเรียนต่อ
เมื่อวันที่แฟนเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด จนเรารู้สึกต้องยอมปล่อยเขาแล้ว
คือเราคบกับแฟนเรามา เกือบ 1 ปีกว่าๆ จะเข้า 2 ปี ในปีแรก แฟนเราแบบโอเคมากดูแลเราเป็นห่วงเราก็มีแอบเกเรติดเพื่อนบ้าง
ทะเลาะกันและก็เข้าใจกัน อยู่หอด้วยกันแบบถึงเวลาทุกข์ยากที่สุดคือเอาเงินเหรียญในออมสินไปซื้อข้าวกินก็ผ่านมาด้วยกันแล้วทั้งตัวมีเงินไม่ถึง 20 ก็ผ่านมาแล้วคบกันม่เรื่อยจนวันรียนจบเราต้องย้านมาอยู่บ้านที่แม่ซื้อไว้ในช่วงแรกแฟนเราก็ยังไม่มาอยู่ด้วยเพราะเกรงใจแม่และพอผ่านมาสัก 1 เดือนเค้าก็มาอยู่กับเราที่บ้านเราก็มีงานทำ แต่แฟนเราก็ยังไม่มีงานทำ เรากับบ้านมาจากทำงานก็มีปากเสียงกันบ้างเพราะบ้างทีเหนื่อยทะเลาะกันก็ไม่เคยที่จะบอกเลิกหรือหรือไปไหนเลยและพอแฟนเราได้งานทำ และออกมอไซด์ อะไรก็เริ่มเปลี่ยนไปหลายๆอย่างในช่วงทีอยู่ด้วยกันทะเลาะกันแฟนเราก็จะกลับบ้านตลอดแต่พอ 2 - 3 วันก็จะคุยกันเหมื่อนเดิม และแฟนเราก็ออกจากงานไม่มีรายได้ส่งรถ และเราก็ต้องหาเงินเผื่อจะจ่ายค่าเทอมที่เรียนต่อ ช่วงเดือนนแรกเราก็จ่ายค่างวดรถไห้อะไรไห้ค่าใช้จ่ายในบ้านเราออกเองทั้งหมดแฟนเราไม่คิดจะหางานทำเลยนอนตี 3 ตื่น 3-4 โมงเย็นบ้าง เช้าปลุกไห้มาส่งที่ทำงานก็ไม่มาส่งและพอไห้ไปรับที่มหาลัยตอน 3 ทุ่มก็จะมีเกเรบ้างแต่ก็มา (เราเรียนภาคค่ำ) วันนั้นเราก็รอเค้ามารับช้าก็ทะเลาะกันเราก็แบบโมโหมากเพราะแค่ไห้มารับยังจะห่วงเล่นเกมส์มาถึงเราก็เงียบๆไปและก็ทะเลาะกันรุ่นแรงพอถึงบ้านค้าก็ขับรถกับบ้านแฟนเราเลยเราก็แบบ ร้องไห้เสียใจว่าทำไมต้องเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้ และสุดท้ายเราก็ทักแชทไปง้อเค้ากับมา เค้าก็ทวงทองที่เคยยุ่กับเราเราก็คืนไห้เค้าไปเค้าก็เอาไปขาย แต่ไม่รุ้เงินไปไหน และพอถึงสิ้นเดือนจ่ายค่างวดรถเราก็ต้องเปนคนจ่ายอีก งวดรถ ค่าเน็ตบ้าน เน็ตมือถือ กินรายวันเราก็เปนคนจ่ายเองทั้งหมด เราก็ไม่เป็นไรถือสะว่าอยู่ด้วยกันมันต้องช่วยๆกันก็เราเลือกเค้าแล้วนิ และพอมาช่วงที่เค้ากับมารอบนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด เค้าบอกกับเราตั้งแต่กลับมาแล้วว่า ถึงกลับมาก็ไม่รับปากนะว่าจะหมื่อนเดิม เราเสียใจมาก ทำไมวันที่เรารักเขามากจนทะเลาะกันทุกรอบเราต้องง้อกับมาตลอด และพอมาช่วงนี้ นอนดึกทำตัวแปลกๆ Facebook หวงมาก(แต่ก่อนไม่เคยแม้แต่จะหวงเลยออนทิ้งไว้ตลอด)เราก็ไม่ได้เช็คอะไรน้ะเพราะถือเป็นเรื่องส่วนตัวพอมาพักนี้หวงจนน่าแปลกใจออนไว่ในคอมพอจะไปเข้าห้องน้ำก็กดออกจากระบบตลอด พุ้งนี้มาต่อนะเลกงานแล้ว ต้องไปเรียนต่อ