ขอเล่าประสบการณ์ การปล่อยเต่า ของผมบ้าง

... ย้อนไปเมื่อเกือบ 10 ปีก่อน ...
บ้านของผมตั้งอยู่ริมคลองราชมนตรี เขตภาษีเจริญ กทม. โดยฝั่งตรงข้ามคือ วัดนิมมานรดี
โดยเมื่อถึงวันอาทิตย์หรือวันสำคัญทางพุทธศาสนา หรือแม้กระทั่งวันธรรมดา ก็จะมีญาติโยม ผู้คนต่างๆ มาทำบุญที่วัด
แน่นอนว่า หนึ่งในการกิจกรรมการทำบุญในความเชื่อของพุทธศาสนิกชนส่วนใหญ่ คือการปล่อยสัตว์
"เต่า" ก็เป็นหนึ่งสัตว์ที่ถูกพ่อค้าแม่ค้านำมาขายที่วัด

เมื่อเหล่าผู้คนที่มีจิตใจโอบอ้อมอารีย์ได้ซื้อเต่าจากบรรดาพ่อค้าแม่ค้าสัตว์แล้ว
เขาเหล่านั้นจะตรงดิ่งมาที่ริมคลองทันที ต่อมาก็ยกเต่าท่วมหัว บริกรรมภาษาอะไรผมก็ไม่ทราบได้
แล้วก็จะได้ยินเสียง ต๋อม ตู้ม (เสียงอะไรว่ากันไป) หลังจากนั้นเจ้าเต่าน้อยใหญ่ก็จะว่ายน้ำอย่างมึนงง ราวกับว่าถูกหย่อนลงในสระน้ำวนก็ไม่ปาน

ใช่ครับ คลองราชมนตรี เป็นคลองที่ไม่มีตลิ่งแล้ว ริมฝั่งมีแต่เขื่อนปูน
ซึ่งเต่าจะไม่สามารถปีนขึ้นมาหาที่หลบภัยได้เลย มันจะพยายามตะเกียกตะกายหาตลิ่ง เพื่อขึ้นมาพัก
แต่ก็ไม่สามารถขึ้นมาได้ อีกทั้งน้ำในคลองราชมนตรีนั้นก็เน่าน้องๆ คลองแสนแสบ
เท่านั้นยังไม่พอ เรือครับ เรือยนต์นี่แหล่ะ แล่นกันขวักไขว่พอๆ กับมอเตอร์ไซค์วิ่งบนฟุตบาท
ลองคิดดู ถ้าคุณเป็นเต่า คุณจะทรมานแค่ไหน

เดชะบุญของเต่าหรือกรรมของผมก็ไม่ทราบ
ข้างๆ บ้านของผมจะเป็นสะพานข้ามคลองไปวัด ซึ่งใต้สะพานยังพอมีตลิ่งดินให้เต่าหนีภัยขึ้นมากบดานได้
ตั้งแต่เมื่อผมเห็นเต่าปีนขึ้นมาใต้สะพาน หน้าที่ๆ ไม่ได้ถูกใครมอบหมายจึงเกิดขึ้นทันที
โดยผมจะจับเต่าที่ขึ้นมาใต้สะพาน หรือแม้กระทั่งเต่าที่ว่ายน้ำอยู่ (คงจะมึนๆ) ไปปล่อยครับ

สถานที่ๆ ที่ผมไปปล่อยคือ พุทธมณฑล เนื่องจากเห็นว่าเป็นสถานที่ๆ ปลอดภัยสำหรับเต่า
และมีเต่าอยู่ก่อนแล้ว (ผมไม่ทราบจริงๆ ว่าควรจะไปปล่อยที่ไหนอีกในกรุงเทพ)
ผมพอจะจำได้ว่าผมจับปล่อยเต่าไปปล่อยมาแล้วหลักร้อยตัวเห็นจะได้
มีทั่งปู่เต่า พ่อเต่า ลูกเต่า สารพัดขนาด โดยแรกๆ เมื่อจับได้ก็จะไปลอ่ยทันที
แต่หลังๆ ชักจะไม่ไหว เพราะต้องขับรถจากบางแคไปพุทธมณฑล
ก็เลยใช้วิธีจับเต่าเอาไว้ในกาละมังก่อน พอวันอาทิตย์ก็เอาไปล่อยมันซะทีเดียวเลย

ตอนที่ผมเอาเต่าไปปล่อยริมตลิ่งดิน (เลือกตลิ่งที่เต่าสามารถเดินขึ้นมาได้)
พอเต่ามันเห็นน้ำ บางตัวก็เดินลงน้ำทันที บางตัวก็รอจดๆ จ้องๆ พอเห็นว่าปล่อยภัยมันก็ค่อยๆ ลงน้ำไป
อารมณ์ตอนนั้นเบิกบานมากครับ มันปีติบอกไม่ถูก ผมสบายใจทุกครั้งที่เอาเต่าไปปล่อย

แต่ตอนนี้ทางวัดไม่อนุญาตให้นำเต่ามาขายแล้ว และเท่าที่ทราบเต่าคือสัตว์คุ้มครองด้วยนะครับ
พอไม่มีเต่าหนีภัยมา ผมก็ไม่ต้องไปพุทธมณฑลอีกเลย ยกเว้นไปปั่นจักรยาน

ที่เล่ามานี้ก็พอจะบอกได้ว่ายังมีอีกหลายๆ คนที่ขาดความเข้าใจในดำรงชีวิตของเต่า
และก็ยังมีเต่าอีกจำนวนมากที่ถูกเลี้ยงอย่างผิดๆ เช่น ให้อยู่ในบ่อที่ไม่มีตลิ่งเลย
น่าเศร้าจริงๆ

เคยขับรถแล้วเจอเต่ากำลังเดินข้ามถนนประมาณ 2 ทุ่ม  เป็นถนนใหญ่ที่มีรถบรรทุกน้ำมันวิ่งผ่านตลอดเวลา เส้นทางบายพาส - คลังน้ำมันเสาไห้

จ. สระบุรี  ยายเลยจอดรถแล้วให้ลูกวิ่งไปอุ้มเต่าขึ้นรถกลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อน  ยายรู้ว่ามีเต่าบก และ เต่าน้ำ  แต่ยายดูไม่เป็น  รุ่งอีกวัน

จึงตัดสินใจพาไปปล่อยที่สระน้ำในวัด  เป็นสระใหญ่ พื้นที่โดยรอบเป็นป่าและห่างไกลชุมชน  อุ้มเต่าลงจากรถและวางไว้บนพื้นดินห่างจาก

ขอบสระประมาณ 5 เมตร  จุดประสงค์คือต้องการให้เต่าเค้าเลือกเส้นทางของเค้าเอง   พอวางปุ๊บ  เต่าคงได้กลิ่นน้ำ  วิ่งแน่บลงไปในสระเลย  

เกิดมาเพิ่งเคยเห็นเต่าวิ่งฝุ่นจนตลบก็คราวนี้เอง   สิ่งที่ได้คือความอิ่มใจที่ได้ปล่อยเค้าถูกที่ถูกทาง  

* แก้ไข   วิ่งจนฝุ่นตลบ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้