เรื่องนี้ดีทุกอย่าง
แต่งงๆกับบางเรื่องเหมือนกันที่เหมือนยังยึดติดจริตละครไทยล้าสมัย
เช่นเรื่องนี้ บางทีก็ไม่เข้าใจ พระเอกนางเอกละครไทย
เวลารู้ความจริงที่บางทีมันไม่ได้ซีเรียสอะไรในสายตาคนทั่วไปในชีวิตจริง
ก็งอนเฉยเลย โกรธเอาเป็นเอาตาย โกรธเลิกกัน
บางทีก็ดูแล้วมันขนาดนั้นเลยเหรอว้า ไม่ใช่มั๊ง
แต่เรื่องนี้ ละครก็มีเฉลยนะว่าพระเอกเป็นคนมีปม ปกติไม่ไว้ใจใคร
พอรู้สึกเหมือนโดนโกหกปิดบังเลยผิดหวังมากกว่าคนทั่วไป

อีกเรื่อง มันมีแนวแม่ผัวไม่ชอบลูกสะใภ้อีกแล้ว
คืองงๆ นางเอกก็มีความรู้สูง
ทางบ้านก็ดูไม่ได้ขี้เหร่ ไร้หัวนอนปลายเท้า
พระเอกก็ไม่ได้เชื้อเจ้า ผู้รากมากดีมาจากไหน
แต่มีซีนแบบ..เอาอีกละ
มันดูฉุดละครไปหน่อยอะ คหสต.

ก็พอจะเมคเซ้นส์อยู่บ้างนะคะ ไม่ถึงกับเป็นช่องโหว่ของพล็อตหรอก
อย่างที่เราเคยเจอคือ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มีอ.ที่ไม่ได้จบตรงสายมาตรงๆ แต่อยู่ดีๆก็ได้เข้ามามีบทบาทในโรงเรียน
มาสอนการนำเสนอ (presentation) โดยเฉพาะ เด็กๆก็รู้สึกว่า เออก็ดีนะ เพราะเด็กสมัยนี้ เวลานำเสนอผลงานก็เชยๆ ทั้งที่จริงๆมันมีส่วนมาก
ที่จะทำให้ผลงานเราดูดี และทำให้เวลาขอโครงการต่างๆผ่านด้วยดี แล้วอ.คนนี้ก็ไม่เหมือนอ.คนอื่น
คือ สาว(สามสิบกว่าๆ) สวย แบบดูแลตัวเองอะ แต่งตัวเป็น ดูแตกต่างจากครูคนอื่นๆชัดเจน เหมือนเอา AE มาเดินในโรงเรียน
เด็กๆแรกๆก็สนใจอาจารย์คนนี้กัน โดยเฉพาะเด็กผช. แล้วอาจารย์คนนี้ เขาขอเข้ามาในโรงเรียนโดยนำเสนอโปรเจคว่า
จะให้เงินเด็กกลุ่มละเท่านี้บาท (หลักพัน) โดยเป็นเงินเขาเองด้วย แล้วให้เด็กๆไปคิดโปรเจคการกุศล ต่อยอดจากเงินจำนวนนี้ว่าจะทำอะไรให้สังคมได้บ้าง ให้เงินงอกเงยมากที่สุด และช่วยสังคมได้มากสุด ประมาณนี้ โปรเจคมันฟังดูดีมาก (เค้าสอนวิชาการนำเสนอนิ่...)

ก็ผ่านเข้ามาจนอยู่ดีๆก็ได้มาทำงานในโรงเรียนแบบงงๆ คือ ไม่มีวิชาสอนเป็นหลักชัดเจน แต่เด็กๆก็เรียกว่า อาจารย์
(ทรงคล้ายๆครูทรายทิพย์มั้ยคะ...) ปรากฏว่า เด็กๆก็สนุกสนานกับการคิดโปรเจคที่เปิดกว้างแบบนี้ และได้ลงพื้นที่เองด้วย ได้ทำอะไรเพื่อสังคมจริงๆ เกิดเรื่องดีๆขึ้นมากมาย แต่คือสุดท้าย อันนี้เราพูดกันตามพื้นฐานความจริงนะคะ โปรเจคที่นักเรียนคิด มันไม่ได้อยู่ยั้งยืนยงได้ขนาดไหน
คือ มันไม่สามารถจะทำต่อไปได้ตลอดภายในการวางแผนแค่เทอมเดียวได้หรอก การกุศลทั้งหลายมันก็ค่อยๆซาไปเองเมื่อเด็กๆรุ่นนั้นปิดเทอม
พอทุกคนเริ่มหมดความสนใจ อ.คนนั้นก็เอาโปรเจคทั้งหมดไปเป็นของตัวเอง โดยเขามีข้อมูลทุกอย่างที่เด็กหามา / proposal ที่เด็กๆคิด / มีแม้กระทั่งตัวเว็บไซต์ หรือ โปรดัก ในกรณีที่เด็กบางกลุ่มคิดโปรดักขึ้นมารองรับงานการกุศลนั้นขึ้นมาด้วย
อ.คนนี้ก็เอาโปรเจคเหล่านั้นไปปรับอีกไม่มาก แล้วไปทำเรื่องเสนอเพื่อของบต่างๆ แล้วก็ได้หน้า ได้เงินค่าทำ
(คงพอเข้าใจนะคะว่า เบื้องหลังงานการกุศล หรือโปรเจคโลกสวยต่างๆ มันมีเรื่องของกำไรอยู่ด้วย บางคนก็ทำเพราะได้เงินจากการทำค่ะ)

อยู่ได้ประมาณเกือบสองปี ก็มีอ.คนอื่นๆ สงสัยว่าอ.คนนี้จะขอข้อมูลทุกอย่างจากเด็กไปอย่งละเอียดขนาดนั้นทำไม
เลยเริ่มเช็คไปมา ปรากฏว่าเค้าทำแบบนี้มาหลายครั้ง ตระเวนไปตามสถาบันการศึกษาต่างๆ หากินกับโปรเจคช่วยเหลือสังคม
ที่ถ้ามองเผินๆ ดูจะวินๆทั้งสองฝ่าย แต่จริงๆคือมาหาผลประโยชน์ค่ะ แถมยังแอบสืบเจอว่าเค้ามีวุฒิปลอมด้วย
(ไม่ถึงกับปลอม แต่เป็นพวกวุฒิประเภทที่ไม่ต้องเข้าเรียนอะไรเลย แค่ลงสมัคร แล้วทำรายงานส่งจากที่บ้านก็ได้จบ ได้ใบวุฒิแล้ว)
สุดท้ายก็ต้องช่วยกันบีบให้เข้ามาในโรงเรียนไม่ได้ค่ะ แล้วหลังจากนั้นจะรับใครเข้ามาทำงานในโรงเรียนคือต้องตรวจประวัติกันดีๆเลย

สรุปว่า เรื่องพวกนี้ จะคิดง่ายๆไม่ได้เลยค่ะ ยิ่งแนวคิดว่า วิน วิน จริงๆในเรื่องของการบริหาร / งานกุศล / ธุรกิจ ไม่มีอะไรวินที่แท้จริงค่ะ
มันต้องมีคนได้ผลประโยชน์บางอย่างจากการทำโปรเจคลักษณะนี้ น้อยมากๆที่จะมาด้วยใจจริงๆ
ยิ่งคนรุ่นใหม่อยู่ดีๆก้าวเข้ามาทำแล้วบอกว่า ไม่หวังผลตอบแทน มันหาที่เชื่อถือได้ยาก
พระ / เด็ก / สุนัข+แมว งานพวกนี้เหมือนจะงานการกุศล คนมาทำเหมือนจะใจบุญ หวังผลอะไรไม่ได้จากสิ่งเหล่านี้
แต่เอาเข้าจริงมันมีเม็ดเงินอยู่เยอะ เรารู้จักคนที่มีอาชีพล่างานพวกนี้เลยด้วยซ้ำ ทำเพื่อหวังรางวัล เพื่อเอารางวัลไปเสนอโปรเจครับเงิน

และด้วยเรื่องในละคร ตัวท่านรองฯก็มีปมกับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว
ปกติไว้ใจใครไม่ได้ ก้าวเข้ามาในฐานะลูกผอ. ต้องทำอะไรเพื่อพิสูจน์ตัวเองมาตลอด แต่ก็ไม่มีใครเห็นหัว
จนมาเจอครูทรายก็ทำจนลดกำแพงลงมาได้มากมาย แต่ก็มาพบว่า ทำเพื่อหาผลประโยชน์ ก็ต้องเสียใจมากเป็นธรรมดา
(การเอาข้อมูลเชิงจิตวิทยาของเด็กไปลงในวิทยานิพนธ์นี่เป็นเรื่องใหญ่มากๆนะคะ ลองคิดดูว่าปัญหาครอบครัวของคุณ ปัญหาที่คุณชอบขโมยของ ชอบโกหก จะต้องถูกบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษรในหนังสือสาธารณะสักเล่มสิคะ แล้วคนอื่นๆก็เอาเคสคุณไปศึกษา ไปวิเคราะห์ เสิร์ชเจอในสารระบบของห้องสมุดสาธารณะอีก)

ถ้ารู้สึกว่าเด็กถูกหาผลประโยชน์ก็ต้องรีบขับไล่คนแบบนั้นออกไปจากโรงเรียนให้เร็วที่สุดเหมือนเคสเรื่องจริงที่เราเล่าอะค่ะ
ไม่งั้นไม่รู้จะงุบงิบอะไรอีก จริงๆ เรื่องนี้ก็สอนให้รู้ได้นะว่า มุมนางเอกน่ะ....อย่าผลัดวันประกันพุ่ง เรื่องสำคัญยิ่งต้องพูดก่อน = =''

ปล. ท่านรองไล่คนออกแต่กลับอึดอัดเองไม่มีใครให้คุย ให้ระบาย ทรายตกงาน ไม่มีอะไรต้องห่วงเพราะครอบครัวคอยให้กำลังใจตลอด
ดูความเหงาของท่านรอง กับความชิวของครอบครัวทรายทิพย์คนละเรื่องกันเลย
คนเราจะตกต่ำแค่ไหน ชีวิตจะแย่แค่ไหน ถ้ามีที่ให้กลับไป มีครอบครัวคอยดันหลัง ยังไงก็ยิ้มได้
คนจะประสบความสำเร็จ ร่ำรวยเงินทองแค่ไหน แต่ถ้าครอบครัวไม่ดี ทุกข์ใจแค่นิดเดียว ก็กลายเป็นทุกข์หนักเลยนะ TvT