เราแอบชอบเพื่อนมาปีกว่า เพื่อนคนนี้เรารู้จักกันที่ทำงาน
จริงๆ ก็รู้ตัวว่าชอบเค้านานแล้วนะ แต่แค่ไม่แน่ใจว่าตัวเราเองแค่เหงา หรือชอบจริงๆ
จนวันนึงเราได้มีโอกาสไปเที่ยวด้วยกัน เราเป็นคนชวนเค้าเอง เค้าก็ไม่ปฏิเสธนะ
กินข้าว ดูหนังบ้างแล้วแต่โอกาส ก็ไม่บ่อยนะ คุยไลน์นี่ทุกวันเลย
แต่ไม่ได้มีเรื่องสาระอะไรมากมาย เป็นเรื่องกวนกันไปมาซะมากกว่า
ไม่เคยถามสาระทุกข์สุขดิบอะไร แต่ในบทสนทนาที่คุยกันทุกวัน
มันทำให้เราคิดไปไกลว่ามีสิทธิ์มากกว่าคนอื่น เค้าเคยบอกว่าไม่มีแฟน
ยังไม่พร้อมจะหยุดนิ่งที่ใคร แต่เราก็แอบคิดแหล่ะ ว่าเราคงมีโอกาสได้ใกล้เค้ามากกว่าคนอื่น
ความมโนมันมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเค้าเปิดอกคุยถึงเรื่องส่วนตัวให้เราฟัง
ระบายเรื่องเครียดที่ไม่เคยบอกกับใคร แต่เค้าก็ไม่เคยถามถึงเรื่องส่วนตัวลึกๆของเราเลยซักครั้งนะ มีแค่เราที่รู้เรื่องของเค้า
เพราะการที่เค้าไม่ได้เปิดตัวว่าคบใครนี่แหล่ะ มันเป็นสาเหตุให้คนแอบชอบอย่างเราคิดไปเองเยอะมาก
มีคนมาชอบเค้าเยอะ สวยๆทั้งนั้น เราเองยังท้อเลย แต่ก็คิดแหล่ะ ว่าถ้าสวยสู้ไม่ได้ คงต้องลองซึมๆลงไปในใจเค้าดู
ใช้ความเป็นต้วเองเนี่ยแหล่ะ 555555555555
เอาจริงๆก็เหนื่อยนะ 1 ปีที่ผ่านมา เหมือนไม่มีอะไรคืบหน้าเลย
เคยมีครั้งนึงท้อจนเลิกคุยกับเค้าไป 2 เดือนแน่ะ แบบรู้สึกว่าเฮ้ยยยย กุทำไรวะ ทำไมต้องไร้ค่าขนาดนี้
ปฏิเสธคนที่เข้ามาในชีวิตทุกคน เพื่อคนๆเดียวเนี่ยนะ คนที่ไม่มีจุดหมาย ไม่มีตอนจบว่าจะจบยังไง
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ที่รอๆ คุยๆไปเนี่ย ปลายทางอยู่ตรงไหน แล้วเค้าไม่เห็นจะรู้สึกกับการหายไปของเราเลยวะ
มันก็ตลกดี ที่เราเองก็ไม่เห็นจะเข็ดอะไร ตรงกันข้าม มันเป็นเราเองตังหากที่คิดถึงเค้า
รู้สึกว่ายังสู้ไม่สุด 555555 ก็นั่นแหล่ะ มันถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว อาจจะเกินคำว่าชอบไปแล้วอะ
เป็นความโง่ที่ไม่มีใครเข้าใจ ขนาดเราเองยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ะ
ทุกวันนี้ก็ยังไม่มีความชัดเจน ใครเข้ามาก็ไม่สนใจ
เคยเปิดในคุยนะ แต่รู้สึกว่ามันไม่ใช่ สุดท้ายก็บายๆ แล้วก็รู้สึกกับเค้าคนนั้นคนเดียวเหมือนเดิม
ถ้าเค้ารู้ว่าเราทำอะไรเพื่อเค้ามากมายขนาดนี้ เค้าจะดีใจที่มีคนรู้สึกกับเค้าขนาดนี้ หรือว่าเราโง่
แต่ช่างเถอะ วันนึงที่เราพร้อม เราจะบอกชอบเธอเอง ถ้าผลเป็นลบ เราก็แค่หายไป ปล่อยเรื่องโง่ๆนี้ไว้เป็นความทรงจำ ...
** ขอบคุณที่ให้เรามีพื้นที่ระบายนะ **
เรื่องโง่ๆ ของคนแอบชอบ ...
จริงๆ ก็รู้ตัวว่าชอบเค้านานแล้วนะ แต่แค่ไม่แน่ใจว่าตัวเราเองแค่เหงา หรือชอบจริงๆ
จนวันนึงเราได้มีโอกาสไปเที่ยวด้วยกัน เราเป็นคนชวนเค้าเอง เค้าก็ไม่ปฏิเสธนะ
กินข้าว ดูหนังบ้างแล้วแต่โอกาส ก็ไม่บ่อยนะ คุยไลน์นี่ทุกวันเลย
แต่ไม่ได้มีเรื่องสาระอะไรมากมาย เป็นเรื่องกวนกันไปมาซะมากกว่า
ไม่เคยถามสาระทุกข์สุขดิบอะไร แต่ในบทสนทนาที่คุยกันทุกวัน
มันทำให้เราคิดไปไกลว่ามีสิทธิ์มากกว่าคนอื่น เค้าเคยบอกว่าไม่มีแฟน
ยังไม่พร้อมจะหยุดนิ่งที่ใคร แต่เราก็แอบคิดแหล่ะ ว่าเราคงมีโอกาสได้ใกล้เค้ามากกว่าคนอื่น
ความมโนมันมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเค้าเปิดอกคุยถึงเรื่องส่วนตัวให้เราฟัง
ระบายเรื่องเครียดที่ไม่เคยบอกกับใคร แต่เค้าก็ไม่เคยถามถึงเรื่องส่วนตัวลึกๆของเราเลยซักครั้งนะ มีแค่เราที่รู้เรื่องของเค้า
เพราะการที่เค้าไม่ได้เปิดตัวว่าคบใครนี่แหล่ะ มันเป็นสาเหตุให้คนแอบชอบอย่างเราคิดไปเองเยอะมาก
มีคนมาชอบเค้าเยอะ สวยๆทั้งนั้น เราเองยังท้อเลย แต่ก็คิดแหล่ะ ว่าถ้าสวยสู้ไม่ได้ คงต้องลองซึมๆลงไปในใจเค้าดู
ใช้ความเป็นต้วเองเนี่ยแหล่ะ 555555555555
เอาจริงๆก็เหนื่อยนะ 1 ปีที่ผ่านมา เหมือนไม่มีอะไรคืบหน้าเลย
เคยมีครั้งนึงท้อจนเลิกคุยกับเค้าไป 2 เดือนแน่ะ แบบรู้สึกว่าเฮ้ยยยย กุทำไรวะ ทำไมต้องไร้ค่าขนาดนี้
ปฏิเสธคนที่เข้ามาในชีวิตทุกคน เพื่อคนๆเดียวเนี่ยนะ คนที่ไม่มีจุดหมาย ไม่มีตอนจบว่าจะจบยังไง
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้ที่รอๆ คุยๆไปเนี่ย ปลายทางอยู่ตรงไหน แล้วเค้าไม่เห็นจะรู้สึกกับการหายไปของเราเลยวะ
มันก็ตลกดี ที่เราเองก็ไม่เห็นจะเข็ดอะไร ตรงกันข้าม มันเป็นเราเองตังหากที่คิดถึงเค้า
รู้สึกว่ายังสู้ไม่สุด 555555 ก็นั่นแหล่ะ มันถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว อาจจะเกินคำว่าชอบไปแล้วอะ
เป็นความโง่ที่ไม่มีใครเข้าใจ ขนาดเราเองยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ะ
ทุกวันนี้ก็ยังไม่มีความชัดเจน ใครเข้ามาก็ไม่สนใจ
เคยเปิดในคุยนะ แต่รู้สึกว่ามันไม่ใช่ สุดท้ายก็บายๆ แล้วก็รู้สึกกับเค้าคนนั้นคนเดียวเหมือนเดิม
ถ้าเค้ารู้ว่าเราทำอะไรเพื่อเค้ามากมายขนาดนี้ เค้าจะดีใจที่มีคนรู้สึกกับเค้าขนาดนี้ หรือว่าเราโง่
แต่ช่างเถอะ วันนึงที่เราพร้อม เราจะบอกชอบเธอเอง ถ้าผลเป็นลบ เราก็แค่หายไป ปล่อยเรื่องโง่ๆนี้ไว้เป็นความทรงจำ ...
** ขอบคุณที่ให้เรามีพื้นที่ระบายนะ **