ท้องฟ้าปลอดหมอก ไม่คาดคิด กลับไปกลับมาเหมือนคนหลายใจ









เพิ่มน้ำมันให้เต็มถัง ก่อนออกเดินทาง อำลา"นวยแก้วซำเหนือ"


ระวังอันตราย
ทางผ่านเขตภู(ภูเขา)สูงชัน
6 กม.

สภาพอากาศดี ฟ้าโปร่งความหนาวเย็นพอสู้ไหว ทำให้มองเห็นเหวลึกข้างทางตลอด ซึ่งเมื่อวานหมอกลงจัดบวกฝนเข้าไปด้วย เลยไม่เห็นภาพความเสียว

พรานน้อยในดงสูง เห็นเราจอดรถ กำลังจะเอาพวงนกมาขายให้เรา พอเราเอากล้องออกมาถ่ายรูป พวกผู้ใหญ่ตะโกนมาบอกพวกเด็กในภาษาชนเผ่า เด็กๆพากันหลบกล้องเป็นการใหญ่....ฐานที่ตั้งราวแขวนนกทำให้รู้ว่า ลูกระเบิดที่ต่างชาตินำมาถล่มใส่แผ่นดินลาว ช่างมากมายมหาศาลจริงๆ ชาวบ้านเก็บซากระเบิดพวกนี้มาตั้งประดับแทบจะทุกหมู่บ้านในแขวงหัวพัน-แขวงเชียงขวาง




ขี่รถสบายๆ มองทางเห็นหลุมเล็กหลุมใหญ่ได้ชัดเจนวันนี้ อาการขับไปเกร็งไป ลดลงไปมาก...แวะสวนหินตั้ง ที่คาดว่าเกิดขึ้นในสมัยเดียวกันกับไหหิน สอบถามชาวบ้านแถวนั้นก็ไม่รู้แน่ชัด เพียงแต่เล่าต่อกันมาว่า เป็นลานสำหรับเอาผลิตผลทางการเกษตรมาตาก และเป็นที่สำหรับนั่งผักผ่อนและจะเป็นสัญลักษณ์บงบอกบางอย่างคนปัจจุบันก็ตีความหมายไม่ออก เพราะใต้ดินมีโพรงถ้ำขนาดใหญ่ทอดยาวไปทะลุภูเขาอีกด้าน ปากถ้ำเป็นหลุมอยู่บริเวณนี้ สาม-สี่แห่ง แต่ตอนนี้ปากถ้ำถูกดินถล่มปิดมานานแล้ว



ถนนลูกรังและหินลาดชันไปบนภูเขา

















แวะกินข้าวเปียกเพิ่มพลังบิด ที่บ้านน้ำเนิน เขตแดนต่อระหว่างแขวงหัวพันกับแขวงเชียงขวาง




ไคน้ำหรือตะไคร่น้ำสีเขียวจะเป็นสิ่งที่ชาวบ้านนำมาปรุงอาหารในชีวิตประจำวันได้หลากหลายชนิดแต่ที่หมู่บ้านนี้ไม่ได้ผลิตเพื่อที่จะเป็นสินค้าจำหน่าย ได้ข้อมูลนี้จากแม่ค้าขายข้าวเปียก(ก๋วยเตี๋ยวญวน) เราเลยแนะนำให้รวมกลุ่มกันผลิตซิ เพราะรถโดยสารทุกคันจะเข้าเวียงจันทร์ ต้องจอดพักกินอาหารที่นี่อยู่แล้วเขาจะได้ซื้อเป็นของฝากไปเวียงจันทร์ซึ่งเวียงจันทร์ไม่มีไคน้ำชนิดนี้ ทำเป็นแผ่นปรุงรสตากแห้ง เหมือนที่หลวงพระบางเขาทำส่งขาย ไคน้ำที่นี่กับหลวงพระบางเป็นชนิดเดียวกัน ซึ่งเกิดในน้ำใสสะอาดที่มีความเย็นถึงเย็นจัดเท่านั้น(ในลำธารบนเขาสูงมีมาก)...เราเลยได้คำขอบใจหลายๆเด้อจากเหล่าแม่ค้า ก่อนเดินทางต่อ


รถโดยสารซำเหนือ-เวียงจันทร์ ออกแต่เช้า จะถึงเวียงจันทร์ประมาณ ตี2-ตี3

กลับเข้าสู่เชียงขวาง เพื่อผ่านไปเมืองภูคูน แขวงหลวงพระบาง คืนนี้จะบุกไปค้างคืนที่วังเวียง แขวงเวียงจันทร์ได้หรือเปล่าคาดเดายากเพราะทางข้างหน้าต้องวิ่งวนบนภูเขาสูงอีก

สาวเชียงขวาง แวะมาทักและถ่ายรูปด้วย เราตกใจ..เธอเห็นความน่ารักของเราอยู่ตรงไหนน้อนี่..หรือว่าพวกเธออยากถ่ายรูปกับคนบ้ามาคนเดียวเก็บไว้..เธอยังมีน้ำใจชวนไปกินเบียร์ไปแวะพักที่บ้านพวกเธอก่อนแล้วค่อยเดินทางต่อ..."ขอบใจหลายๆเด้อสาวมีน้ำใจ เฮาฟ้าว ซิไปวังเวียง ย้านเดิก(ดึก) ไปก่อนเด้อ มื้อใหมได้มาอีกซิมายาม".55ใครว่าแก่แล้วจะเล่นตัวไม่เป็น



จากเชียงขวางเริ่มพลบค่ำมุ่งสู่ภูคูน ขี่ไปมืดไป ผิวทางดี บนเขาก็คดเคี้ยวปกติเปลี่ยวและวังเวงนานๆจะมีรถสวนสักคัน รถจะแซงเราไม่มีสักคัน แต่ที่เราแซงนับคันได้ ภาวนาอย่ามีอะไรห่มขาวๆอยู่ข้างทางเด้อ ได้บิดกันป่าราบแน่ แต่ความหนาวเย็นยังคงความสุดยอดที่มิอาจละลืมได้เลยในชีวิตนี้ บิดผ่อนบิดผ่อนจนปวดมือเหมือนเดิม แวะกองไฟชาวบ้านทุกที่ที่พบ




ถึงภูคูนเกือบสี่ทุ่มหนาวเย็นมาก ไปต่อไม่ไหวไม่สามารถบังคับตัวเองให้อยากเก่งได้อีกแล้วครับ ร้านอาหารกำลังเก็บของต้องขอพิเศษให้ต้มมาม่าให้กินสักถ้วยเบียร์แก้หนาวสักขวดสองขวด เจ้าของร้านคนจีนใจดีทำให้และนั่งคุยเป็นเพื่อน พอเราบอกว่าลูกสาวเรากำลังภาษาจีนอยู่ที่จีนปริญญาตรีปีสาม ตอนนี้คุยกันถูกคอเลยจนลืมเรื่องปิดร้าน มีน้ำใจหาที่พักให้พร้อม เราบอกเอาแค่ได้ที่ซุกหัวนอนก็บุญแล้ว พรุ่งนี้เดินทางแต่เช้า

ได้ที่นอนในราคา 40,000 กีบ(ร้อยกว่าบาท)อย่าเห็นสภาพเลยนะครับ เอาเป็นว่าครีมทากันยุง เราใช้เกือบหมดหลอด ดูแค่สวิทช์และปลั๊กไฟก็พอ เราต่อปลั๊กสามตาจะชาร์ตแบต ไฟดันไม่พอ และต้องนอนเปิดไฟไว้ตลอดคืน หากถ้าดับไฟนอน เรากลัวว่าตื่นตอนดึก งัวเงียคลำหาสวิทช์เปิดไฟ มือเรานิ้วเราจะไปโดนอะไรก่อนกันแน่ ดูตามภาพกับอันตรายถึงชีวิตของผม สมราคากับคำว่าที่ซุกหัวนอนจริงเล้ยยยยย

ออกจากโรงแรมแต่เช้า อากาศไม่หนาวเย็นมากนัก หากินอาหารเช้าที่เมืองกาสี ผ่านวังเวียง(มาเที่ยวหลายครั้งแล้ว)ออกด่านเวียงจันทร์เข้าด่านหนองคาย ได้กลับบ้านแน่วันนี้
















เอกสารรายละเอียดของรถฝ่ายไทย

บัญชีคนประจำรถไทย

ใบขนสินค้า จะระบุด่านที่เราออกจากไทย และด่านที่เราจะเข้าไทย

ใบแปลคู่มือรถมอร์ไซค์(รถยนต์เป็นเล่มสีม่วง) เจ้าหน้าที่ไทยลาว อาจขอสำเนาจากเราเพื่อแนบเป็นหลักฐาน

ถ้าเข้าลาวเพื่อท่องเที่ยวแบบทั่วประเทศลาว ต้องใชพาสปอร์ตและกรอกฟอร์มเข้า-ออกเมือง


U53 เอกสารเกี่ยวกับรถ-ด่านเข้า-ด่านออก ฝ่ายลาว

ใบแปลคู่มือรถ เที่ยวนี้ทางลาวขอ เพื่อแนบใบเสร็จค่าธรรมเนียมนำรถเข้าประเทศ(ใบเล็กๆเย็บแนบด้านซ้ายบน

จะเข้าไทยแล้ว

บะหมี่เกี๊ยวที่อุดรอร่อยโคตรๆ ก่อนกลับขอนแก่น


การท่องไปคนเดียว ผมกลับได้อะไรหลายอย่างกลับมาเกินที่หวัง และดีใจที่รายละเอียดเหตุการณ์จะได้เป็นแนวทางเล็กๆน้อยๆสำหรับผู้ที่ชอบแนวนี้ เหนือกว่านั้น ผมได้ฝังตัวตนของผมไว้ในสิ่งที่ผมนำเสนอแล้ว ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้าชม หากมีสิ่งที่จะแนะนำติชมผมน้อมรับด้วยความยินดี..ยังมีสิ่งที่ผมไม่รู้และละเลยอีกมากมาย เพราะผมคือ..เซราะกราวไบท์เก้อร์คร๊าบบบบบบ..สวัสดีทุกท่าน..เราคือผู้ร่วมทาง..