เราว่ากลับมาเหมือนเดิมได้นะ แต่ให้ความร่วมมือแค่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ได้ ต้องให้ความร่วมมือทั้งสองฝ่าย

คือที่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมก็เพราะยังไม่ลืมไงคะ ไปย้ำคิดย้ำทำ ก็เห็นภาพซ้ำๆตลอด

แล้วถ้าจะทำล่ะต้องทำยังไง? ก็อยู่กับปัจจุบันไงคะ อดีตเป็นไงช่างมัน ปัจจุบันสำคัญที่สุด (เสมอ) อย่างที่บอกว่าต้องร่วมมือทั้งสองฝ่าย คือถ้าต่างก็ให้ความร่วมมือ ที่จะเริ่มต้นใหม่ เราว่าไปรอด (ระยะยาวด้วย) การปฏิบัติต่อกันดีๆ (ที่ดีขึ้น) มันก็เหมือนน้ำ ที่คอยพรมต้นไม้ทุกวันๆ ให้สดชื่น อดีตต้นไม้เคยแห้งเหี่ยวยังไง ไม่สำคัญอีกแล้ว ตราบใดที่วันนี้มีน้ำคอยพรมให้สดชื่นตลอดเวลา

วันนึงที่ทุกอย่างเริ่มคงที่ คือ โอเคกับการเริ่มต้นใหม่แล้ว ก็แค่รักษาสิ่งเหล่านี้เอาไว้ แต่ๆ ต้องขอย้ำเรื่อยๆ ว่าต้องให้ความร่วมมือทั้งสองฝ่าย คือต่างคนก็ต่างอยากจะกลับมาเหมือนเดิมทั้งคู่นะ เพราะถ้าพยายามอยู่ฝ่ายเดียว ในขณะที่อีกคนยังเหมือนเดิม มีพฤติกรรมสะกิดต่อมระหองระแหงในอดีตตลอดเวลา ถ้าแบบนี้..เหนื่อยค่ะ 555

ปล.สมมติถ้าวันนึงเราต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างที่พิมพ์ได้ไหม? แต่เราเชื่อว่ามันมีโอกาสเป็นไปได้ค่ะ
คือถ้าคิดดีแล้วว่าไม่ๆ ๆ ไม่เอาแล้ว อย่างนี้ก็แค่เลิกกัน.. จบ

แต่ถ้ายังอยากอยู่ด้วยกันต่อไป ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็แล้วแต่ (บางคนก็อยู่เพื่อสังคม เพื่อลูก เพื่อบลา บลา)
มันก็ต้องปรับเพื่อจะได้ไม่ต้องอยู่แบบต้อง "ทนอยู่" คือไหนๆ ก็เลือกจะอยู่แล้ว ก็อยู่ให้มีความสุขไม่ดีกว่าเหรอ

ปล.เราไม่ได้บอกว่าต้องทนนะ เจ็บแล้วต้องทน ไม่ใช่นะคะ แต่เราแค่จะบอกว่า ถ้าคุณเจ็บแต่คุณยังเลือกที่จะอยู่ด้วยกันต่อ เราก็แค่เสนอวิธี ว่ามันยังมีโอกาสเป็นไปได้ ที่จะสร้างความรู้สึกดีๆขึ้นมาใหม่ได้เสมอ ด้วยการ ให้โอกาสและให้อภัย ก็เท่านั้นเองค่ะ