เล่าให้ฟังก่อนนะคะ......
น้องชายเรียนอยู่ที่อำนาจเจริญคะ สาขาคอมธุรกิจ
ช่วงเวลาฝึกงานทางวิทยาลัยก็ทำเรื่องส่งไปที่โรงงานให้หมดเลยคะ(ทางวิทยาลัยหาให้ไม่ได้ให้หาเอง)
พอถึงวันที่จะไปน้องโดนเรียกลงมาจากรถกับเพื่อนอีกหลายคนเพราะว่าอายุไม่ถึง 18 ปี
น้องก็งงคะทำไรไม่ถูก หลังจากนั้นทางบ้านเรา(อยู่นนทบุรี)เลยบอกให้ลงมาหาที่ฝึกงาน
ที่บ้านอำนาจเจริญน้องอยู่กับตา,ยาย,แม่ของน้องเค้า(พ่อเสีย) คือไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับเรื่องฝึกงานเลยให้ลงมา
พอติดต่อหาที่ฝึกงานได้แล้วเลยจะขอให้ทางวิทยาลัยส่งหนังสือมาคะ เราเลยโทรไปหาอ.คนนึงฝ่ายวิชาการเพราะน้องไม่ค่อยรู้เรื่อง
เราก็บอกรายละเอียดว่าชื่ออะไรยังไงฝึกที่ไหน อ.บอกว่าเด็กไปฝึกหมดแล้วไม่ใช่หรอ เราก็อธิบายว่าโดนให้ลงจากรถมา
และได้ที่ฝึกงานแล้วจะขอให้แม่ของน้องที่อยู่ที่นู่นติดต่อส่งรายละเอียดให้ทางวิทยาลัย
(ที่บ้านไม่ได้มีเงินมากมายคะให้น้องนั่งรถไปกลับก็ไม่ไหวคะค่าใช้จ่ายสูง) อ.กลับพูดปัดความรับผิดชอบมากคะ
พูดแต่คำว่า"ต้องมาติดต่อด้วยตัวเองครับ" ซ้ำไปซ้ำมา ขณะที่เราพูด ก็พูดแทรกอยู่คำเดิม เน้นว่าเราพูดดีด้วยเหตุผลนะคะ
เราก็พูดไปแล้วว่าไม่มีเงินค่ารถไปคะให้แม่ของน้องไปติดต่อได้มั้ยคะ ก็ได้คำตอบเดิมคะ เราก็เริ่มโมโหคะ(แต่พูดดีอยู่นะคะ)
หลังๆพูดแบบนี้คะ "คุณอยากฝึกงานมั้ยครับ ให้มาติดต่อด้วยตัวเอง" เดี๋ยวนะถ้าไม่อยากฝึกจะหาที่ฝึกงานแล้วโทรหาทำไม(อันนี้คิดในใจ)
เราเลยถามว่าแล้วทางวิทยาลัยไม่รับผิดชอบเลยอะไรเลยเหรอคะ อ.บอกว่าเป็นเพราะทางบริษัท เราเลยถามว่าก่อนส่งเรื่องไม่ได้สแกนหรอคะว่าเด็กไปทำได้มั้ยเพราะวิทยาลัยเป็นคนส่ง(คือเป็นถึงฝ่ายวิชาการนะคะน่าจะคุยรู้เรื่องกว่านี้ ไม่เห็นใจกันบ้างเลย)
แล้วอ.ก็พูดว่าไม่มีการเซ่นอะไรทั้งนั้น เราเลยงงแล้วบอกว่า ไม่ได้เซ่นค่า ไม่มีเงิน ถึงไปด้วยตัวเองไม่ได้
(หรือเพราะน้องติดต่อฝึกงานได้ที่กรมคะถึงบอกว่าเซ่น ขนาดที่กรมยังเห็นใจเลยคะ)
เราบอกว่ามหาวิทยาลัยยังไม่เห็นต้องขนาดนี้เลย(คือมันก็ต้องมีการยืดหยุ่นกันบ้าง) คำตอบที่ได้คือ "นี่วิทยาลัยครับไม่ใช่มหาวิทยาลัย"
เราเลยเลิกคุยแล้วบอกว่า คะ ขอบคุณคะ
ถามคะ เรื่องแบบนี้ต้องติดต่อด้วยตัวเองเท่านั้นหรอคะ จะเป็นจะตายก็ไม่ได้หรอคะ และจะทำยังไงดีคะ
แก้ไขว่าให้ลงจากรถนะคะ ไล่จะดูรุนแรงไป
น้องชายอยู่ปวช.ปี3 ต้องไปฝึกงาน แต่วันที่จะไปไม่ได้ไปบอกอายุไม่ถึง18ปี
น้องชายเรียนอยู่ที่อำนาจเจริญคะ สาขาคอมธุรกิจ
ช่วงเวลาฝึกงานทางวิทยาลัยก็ทำเรื่องส่งไปที่โรงงานให้หมดเลยคะ(ทางวิทยาลัยหาให้ไม่ได้ให้หาเอง)
พอถึงวันที่จะไปน้องโดนเรียกลงมาจากรถกับเพื่อนอีกหลายคนเพราะว่าอายุไม่ถึง 18 ปี
น้องก็งงคะทำไรไม่ถูก หลังจากนั้นทางบ้านเรา(อยู่นนทบุรี)เลยบอกให้ลงมาหาที่ฝึกงาน
ที่บ้านอำนาจเจริญน้องอยู่กับตา,ยาย,แม่ของน้องเค้า(พ่อเสีย) คือไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับเรื่องฝึกงานเลยให้ลงมา
พอติดต่อหาที่ฝึกงานได้แล้วเลยจะขอให้ทางวิทยาลัยส่งหนังสือมาคะ เราเลยโทรไปหาอ.คนนึงฝ่ายวิชาการเพราะน้องไม่ค่อยรู้เรื่อง
เราก็บอกรายละเอียดว่าชื่ออะไรยังไงฝึกที่ไหน อ.บอกว่าเด็กไปฝึกหมดแล้วไม่ใช่หรอ เราก็อธิบายว่าโดนให้ลงจากรถมา
และได้ที่ฝึกงานแล้วจะขอให้แม่ของน้องที่อยู่ที่นู่นติดต่อส่งรายละเอียดให้ทางวิทยาลัย
(ที่บ้านไม่ได้มีเงินมากมายคะให้น้องนั่งรถไปกลับก็ไม่ไหวคะค่าใช้จ่ายสูง) อ.กลับพูดปัดความรับผิดชอบมากคะ
พูดแต่คำว่า"ต้องมาติดต่อด้วยตัวเองครับ" ซ้ำไปซ้ำมา ขณะที่เราพูด ก็พูดแทรกอยู่คำเดิม เน้นว่าเราพูดดีด้วยเหตุผลนะคะ
เราก็พูดไปแล้วว่าไม่มีเงินค่ารถไปคะให้แม่ของน้องไปติดต่อได้มั้ยคะ ก็ได้คำตอบเดิมคะ เราก็เริ่มโมโหคะ(แต่พูดดีอยู่นะคะ)
หลังๆพูดแบบนี้คะ "คุณอยากฝึกงานมั้ยครับ ให้มาติดต่อด้วยตัวเอง" เดี๋ยวนะถ้าไม่อยากฝึกจะหาที่ฝึกงานแล้วโทรหาทำไม(อันนี้คิดในใจ)
เราเลยถามว่าแล้วทางวิทยาลัยไม่รับผิดชอบเลยอะไรเลยเหรอคะ อ.บอกว่าเป็นเพราะทางบริษัท เราเลยถามว่าก่อนส่งเรื่องไม่ได้สแกนหรอคะว่าเด็กไปทำได้มั้ยเพราะวิทยาลัยเป็นคนส่ง(คือเป็นถึงฝ่ายวิชาการนะคะน่าจะคุยรู้เรื่องกว่านี้ ไม่เห็นใจกันบ้างเลย)
แล้วอ.ก็พูดว่าไม่มีการเซ่นอะไรทั้งนั้น เราเลยงงแล้วบอกว่า ไม่ได้เซ่นค่า ไม่มีเงิน ถึงไปด้วยตัวเองไม่ได้
(หรือเพราะน้องติดต่อฝึกงานได้ที่กรมคะถึงบอกว่าเซ่น ขนาดที่กรมยังเห็นใจเลยคะ)
เราบอกว่ามหาวิทยาลัยยังไม่เห็นต้องขนาดนี้เลย(คือมันก็ต้องมีการยืดหยุ่นกันบ้าง) คำตอบที่ได้คือ "นี่วิทยาลัยครับไม่ใช่มหาวิทยาลัย"
เราเลยเลิกคุยแล้วบอกว่า คะ ขอบคุณคะ
ถามคะ เรื่องแบบนี้ต้องติดต่อด้วยตัวเองเท่านั้นหรอคะ จะเป็นจะตายก็ไม่ได้หรอคะ และจะทำยังไงดีคะ
แก้ไขว่าให้ลงจากรถนะคะ ไล่จะดูรุนแรงไป