คือเรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงมีกันอยู่4-5คน เราสนิทและรักกันมาก คนมีแค่นั้นตั้งแต่ม.4จนจบม.6 และก็ปัจจุบันนี้ค่ะ ตอนนี้พวกเราขึ้นมหาลัยกันหมดแล้ว และพวกเราก็อยู่ต่างมหาวิทยาลัยกันหมดเลยค่ะ แต่เรายังติดต่อกันอยู่เสมอ ..เราเคยมีแฟน แต่เราไม่เคยทิ้งเพื่อนเลยนะ เพื่อนมักจะมาก่อนแฟนด้วยซ้ำ ..แล้ววันนึงเพื่อนเราก็ทะยอยมีแฟนกันเรื่อยๆโดนที่เราเลิกกับแฟน แล้วคือเข้าใจไหมค่ะว่าเวลาเราสนิทกับใครมาก เรามักจะรู้ถึงความเปลี่ยนไปของอีกฝ่ายค่ะ ยิ่งนานวันพวกเราก็ยิ่งคุยกันน้อยลงไม่ใช่ว่าเราไม่คุยกับเพื่อนนะ แต่บางทีเราเห็ยว่าเพื่อนมีแฟนเรากลับรู้สึกว่าไม่อยสกไปขัดเวลาของเขา ทั้งที่ตะก่อน เรามีปัญหาเราจะปรึกษาเพื่อนคนนี้เสมอ แต่ทุกวันนี้ เราไม่กล้าแม้แต่จะทักเหมือนเพื่อนไม่ค่อยอยากจะคุยด้วยเลยค่ะ จะพูดง่ายๆก็เหมือนเพื่อนจะรักแฟนมากกว่า เราเป็นเพื่อนนะแต่เราก็น้อยใจเป็นนะค่ะ เราอาาจไม่ได้สำคัญสำหรับเขาขนสดนั้น แต่คือเรามีกันแค่นี้หนะค่ะ เราพูดคุยกันมาทุกเรื่องจริงๆ เราอยู่ด้วยยกันทุกเวลาจริงๆ จนมาถึงวันนี้ วันที่เพื่อนเริ่มถอยห่างออกไปเรื่อยๆ เริ่มขาดการติดต่อกันเรื่อยๆหนะค่ะ ..บางทีเราแค่สงสัยว่า เรายังมีพวกเขาอยู่ไหม เราจะสามารถปรึกษาเรื่องไม่สบายใจกับพวกเขาได้อยู่หรือเปล่า ..เขาเปลี่ยนไปมากๆค่ะ เราดูรู้  นี่เราคิดมากเกินไป  หรือ มันเกอดจากอาการน้อยใจค่ะ หรือพวกเขากำลังจะหายยไปจริงๆ TT บางที่ก็อึดอัดนะค่ะ
#หากเข้าผิดห้องขอโทษด้วยนะค่ะ