สิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุดของชาวพม่า ....มหาเจดีย์ชเวดากอง ....นี่คงเป็นสิ่งยึดเหนี่ยว และศูนย์รวมจิตวิญาณของชาวพม่า

พม่า มั้ยล่ะแก???
บอกตรงๆว่าไม่เคยคิดจะไปพม่า ไปทำไม มีอะไร ทำไมมีแต่คนไปแล้วติดใจน๊า
ฉัน : เราจองตั๋วไปพม่าไว้อ่ะ ...ไม่รู้ว่ามีอะไร หรอกนะ เดี๋ยวค่อยหาข้อมูลแต่ตั๋วถูกดี เลยจอง ไปกันมะพวกแก ...เราชวนเพื่อนในแก๊งค์เพราะเวลาไปเที่ยวกลับมา มันชอบพูดว่า ไปไม่ชวนตลอด
เพื่อน 1 2 3 4 5 6 7 8: ปฏิเสธ
ฉัน : โอเคร ฉันไปคนเดียวก้ได้วะแกรรรรร
สามเดือนผ่านไป มีผู้ตัดสินใจจองตั๋ว ตามไป อีกสอง  2 คนนี้ ไม่ต้องชวนแค่พูดว่า พี่ๆหนูจะไปเที่ยวพม่า ชีทั้งสองก็ say yes เฮ้ย คือมันดีอ่ะ

ก่อนอื่นต้องออกตัวค่ะ เป็นเซียนเที่ยวแบบลอกๆตามพันทิปนี่แหละค่ะ   กลุ่มสาระการท่องเที่ยวดีๆต้องห้องบลูแพลนเน็ตนั่นเอง กราบงาม 3 ทีเลยค่ะ
อยากแบ่งปันประสบการณ์ที่เราไปเจอ...บางครั้ง..เราก็หาอ่านไม่ได้เพราะคนอื่นไม่เจอเหมือนกับเรา .
.ต้องออกไปสัมผัสเองค่ะ แล้วมาเล่า มาแชร์ มาแบ่งปันกันค่ะ ...
แพลนทริปของเรา 3นางคือ ย่างกุ้ง ไจ๊ยโท้ แล้วก็กลับมาย่างกุ้ง  ทั้งหมด 4 วัน 3 คืนค่ะ
ตอนแรกตั้งใจจะไปหงสาวดีด้วย  แต่ไปๆมาๆ ติดใจ ไจ๊ย์โท้ แพลนเลยผิดพลาดนิดหน่อยค่ะ

ว่าแล้วก็แชะภาพก่อนเหินฟ้าจากดอนเมือง.

24 Feb*2016 กับการโดนชาวพม่าฟันเละ และค์การนอน Mix dorm ของชะนีอายุไม่น้อย 3 นาง

เคลื่อนทัพออกจากกรุงเทพ เวลา 11.35 ค่ะ ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่งก็ถึงบ้านเมืองของหม่องพม่า
ลงเครื่องผ่าน ตม. ที่ไม่ทงไม่ถามสุขภาพสักคำ ไปหาที่แลกเงินกันค่ะ สกุลเงิน จ๊าดที่เคาท์เตอร์ธนาคารในสนามบินปิดหมดแทบจะทุกธนาคาร เหลือเพียงแค่ธนาคารเดียว เราเลยไม่มีทางเลือกค่ะ เราแลกเงินไปคนละ 100 ดอลล่า ได้เงินพม่ามา 122, 300 กับแบงค์ดอลล่าห์ที่เหลืออีก 67 ดอลล่า ตั้งใจว่าเราจะไม่ฟุ่มเฟือย 555 มาดูกันค่ะว่าจะรอดหรือไม่รอด  ออกจากสนามบินมา ก็มาโบกแท็กซี่ค่ะ ตรงปากประตูสนามบินเลยนะคะ ตอนแรกที่อ่านรีวิว ให้โบกด้านนอกสนามบิน ทีแรกคิดไว้ในใจว่าต้อไปโบกตรงถนนใหญ่ป่าววะ แต่เอ๊ะ ไม่เห็นมีถนนใหญ่ตรงไหน โบกมันตรงนี้แระกัน และต่อรองราคาได้ 8000 จ๊าดค่ะ ใช้เวลาประมาณ 1 ชม.  ระหว่างทางก็ได้เห็นบรรยากาศการขับรถที่บีบแตร แต่น้อยกว่าเวียดนามมากค่ะ ...บางคันมีจอดบ้วนน้ำหมากด้วย คือเกร๋ ที่แน่ๆที่ชอบมาคือวัฒนธรรมการนุ่งโสร่ง กับผ้าซิ่น หิ้วปิ่นโต นี่แหละค่ะ คือดีงาม

ที่พักของชะนีไทยไร้ที่ยืน โชว์หน้าสด ใสๆไม่ใส่อมยิ้ม ฮรี่ๆๆ ฝรั่งยังมอง คือคงทำตัวรุงรัง อยากให้เห็นรูปที่พัก แต่ไม่ได้ถ่ายตอนไม่มีคนไว้

หลังจากเราเก็บข้าวของ...พักเหนื่อยสัก 10 นาที ก็ได้เวลาตามหาร้านอาหารเที่ยงค่ะ แต่กินตอนบ่ายสอง จากที่เคยรีวิวมาเยอะมาก พอเอาเข้าจริงหาไม่เจอกัน ได้เวลาจิ้มร้านกัน หวยก็มาออกร้านอาหารข้างทางก่อนถึงเจดีย์สุลพญา ...สุดท้ายได้กิน กระเพราไก่ ไข่ดาว แหมะ!อุดส่าห์ข้ามฟากมากินถึงพม่าในราคา 3500 จ๊าด...รสชาติ ผ่านค่ะ เพราะหิวมากกก...ในร้านแทบจะไม่มีคนท้องถิ่นค่ะ มีแต่นักท่องเที่ยว ...ปล . ที่นี่น้ำแข็งน่าจะหายากนะคะท่าทางจะไม่สะอาด ร้านข้างทางถ้าขอน้ำดื่มจะใช้แก้วแบบรีเทิร์นใช้คนนึงวนไปใช้อีกคนนึง  













จากนั้นเราก็โบกแท็กซี่ไปตลาดสก็อต เพื่อจุดประสงค์ที่จะไปตามล่าหาเครื่องแต่งกายเยี่ยงชะนีพม่า โบกได้ราคามา 3000 จ๊าด ต่อยังไงก้อไม่ลง เพราะ  อีลุงบอกว่า มัน so far and so อ้อมนะยู นั่งไปตดยังไม่ทันหายเหม็น เอ้าถึงละ อิลุงน้าอิลุง เห้อ ถึงเวลาช๊อปของชะนีไทยไร้ที่ยืน กับการตามล่าผ้าซิ่นพม่า ในราคายอมเยาว์ สรุปราคาไม่แพงค่ะเราว่า พอซื้อได้ ผ้าซิ่น 120-250 บาท เสื้อ 150-250บาท สาวนักล่าชุดอย่างเราจัดมาค่ะ เสื้อ 3 ซิ่น 2 ในราคา 800 กว่าบาท บางทีก็จ่ายเป็นเงินไทยถูกกว่าค่ะ สาวๆนักช๊อปต้องคำนวณให้ไวนิดนึง ช็อปเป็นที่หอมปากหอมคอแล้วก็เดินไปยังโบสถ์ใกล้ๆตลอดสก้อต ชื่อโบสถ์นี่ก็จำไม่ได้ละ 555 รู้แต่ว่าสวย เงียบ สงบ มาก แล้วก็โบกรถกลับไปยังจุดเดิม ได้มาในราคา 1500 จ๊าด อะไรว๊า อิลุงคันแรกขาไป 3000!!! เราลงจุดที่ใครๆเค้าก้จูงไม้จูงมือ กระหนุงกระหนิงเข้าไปในสวนกัน ใช่ค่ะ เรากำลังจะไปสวนสาธารณะ bandula garden ขณะเดินผ่านร้านลอดช่อง เพื่อนสาวบอกแวะเถอะแวะ เราจึงแวะร้านลอดช่อง นั่งกินข้างๆถนน ในราคา 2400 จ๊าด  3 ถ้วย แล้วคนท้องถิ่นข้างๆที่นั่งด้วยกัน จ่ายไปเพียง 400 จ๊าด เหยย โดนอีกแล้วสินะ ราคานักท่องเที่ยว เท่านั้นยังไม่พอ เรารู้สึกว่า น้ำหายากมาก เดินวนหาน้ำ ไปคนเดียวด้วยนะ เพื่อนๆกำลังซื้อน้ำแข็งใส ในราคา 1500 จ๊าด  ด้วยนความอึนและมีน ก็ไปหยิบน้ำร้านด้านหน้าสวนสาธารณะ แล้วถามราคา ยัยป้าชีบอก 3000 จ๊าด เราก็จ่ายเหมือนต้องมนต์ ตอนนั้นอึนๆคิดเลขยังไม่ทัน พอจ่ายเสร็จเดินดูน้ำ แล้วคิดในใจ 3000 จ๊าดด เชรี่ยแล้วไง น้ำบ้าอะไรขวดละเกือบร้อย ป่านนี้อิป้ามันคงหัวเราะว่ากรูโง่ แล้วปิดร้านขายน้ำกลับบ้านไปนอนตีพุงแล้วมั้ง นึกแล้วเจ็บใจในความโง่ของตัวเอง แพ้ภัยพม่า แล้วก็ชวนเพื่อนๆไปนั่งอึนดูมนุษย์ชาวพม่าพลอดรักกันเป็นคู่ๆในสวนสาธารณะยามเย็น  พอเริ่มมืด เราก็เดินชมอาคารบริเวณนั้น รถเมล์วิ่งผ่านแบบไม่มีป้าย พร้อมตะโกนว่า ไฮ้ยะๆๆ เดินผ่านร้านขายของข้างทางก็พูดคำว่า ไฮย้ะๆๆ เราเลยคุยกับเพื่อนว่า มันคงจะแปลว่า ไปมั้ยๆเอามั้ยๆมั้งแก แล้วลุงพม่าที่เดินสวนกัน ก็พูดตอบกลับมาว่า ไปๆเอาๆ สรุป คนพม่านี่เค้าฟังภาษาไทยง่ายๆได้นะคะ อย่าได้นินทาเชียว

ลอดช่อง หวานๆกระทินี่ใสแจ๋ว ความเย็นระดับ 0.5 น้ำแข็งเขียมๆค่ะ

ร้านนี้เลยค่ะ ตรงทางเข้าสวนสาธารณะ สะอาดสุดละเท่าที่เดินวนมา

บรรยากาศภายในสวนสาธารณะ และรอบๆค่ะ กิจกรรมสันทนาการ ครบความบันเทิง ทั้งเป็นคู่และครอบครัว