ตอนอ่านนิยายจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าเสียน้ำตาเยอะมาก
ตอนละครออกอากาศเลยดูบ้างไม่ดูบ้าง (ทนอารมณ์โศก บีบคั้น ไม่ค่อยได้)

สิบสองปีผ่านไป มีโอกาสมาดูเต็มๆย้อนหลัง มีอยู่สองสามสิ่งที่รบกวนจิตใจจนต้องมาโพสต์กระทู้ (พยายามจิไม่โพสต์ละนะ แต่ห้ามใจไม่ไหว)

1 ดิชั้นไปเสียเวลาอะไรอยู่ถึงสิบสองปี ละครเค้าดีมาก ดราม่าจัดเต็มหน่วงทุกตอน น้ำตาซึมเรื่อยๆ ทั้งยามรัก ยามโศก
2 แอนดริว เชอร์รี่ - การแสดงสองคนนี้ มันละมุนมาก เรื่องนี้เห็นฝีมือแอนดริวยิ่งกว่าทางผ่านกามเทพอีกอ่ะ เล่นละเอียดมาก เชอร์รี่ก็แสดงพอดี๊ พอดี เล่นดีมาก (พัฒนาการการแสดงถ้าเทียบกะเรื่องแรกที่รี่เล่น นี่ 555 ไม่อยากจะแซว) หน้าตาไม่อยากเมนท์มากนะ แต่พี่อาร์มยิ้มทีละลาย เพ้อ
3 มาดูละครย้อนหลังอ่ะ คือคนเค้าเต็มที่กะงาน งานมันคลาสสิค กี่ปีก็ยังดีอยู่ คือ ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน จริงๆนะ ข่าวฉาว แรงโปรโมท ของพวกนี้ไม่ได้ทำให้นักแสดงเป็นดาวค้างฟ้าเลยเนอะ ฝีมือต่างหาก

กลับมารอบนี้ อยากเห็นแอนดริวได้เล่นบทดีๆ โปรดัคชั่นดีๆ แบบงานเก่าๆ ให้ชื่นใจบ้าง (หลังจากเคลียร์งานที่รับเพื่อช่วยผู้มีพระคุณหมดแล้ว)

ปล นี่ยังดูไม่จบนะคะ ดูแล้วอินมาก จนต้องมาปาวประกาศ ฉากให้สร้อยข้อมือริมน้ำนี่ทำเพ้อ
ปล 2 ใครดูเรื่องนี้ละไม่รักไม่สงสารพี่อาร์มนี่ใจแข็งมากนะคะ