เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเป็นคนต่างจังหวัด (โคราช) แล้วเข้ามาทำงานที่กรุงเทพ อยู่ที่เขตดุสิตครับ วันนั้นผมจะออกไปแยกบางโพ เลยขึ้นรถเมล์สาย 117 ไป ขอบอกก่อนว่า ต่างจังหวัดเวลาเรียกรถไม่ต้องยืนรอตามป้าย สามารถเรียกได้ตลอดทาง คราวนี้แหละครับท่าน 5555 เรื่องมันพีคตรงที่ว่า ผมไม่รู้ว่าจิต้องเรียกรถที่ป้ายรถเมล์ ผมเลยเรียกรถแบบชิวๆเลย (คือนอกป้ายนั่นล่ะ) พอขึ้นรถ คนขับก็ทำหน้าหงุดงิด คนก็มองหน้ากันทั้งรถ ผมก็งง ว่าจิมองกันทำไมอะ เราทำอะไรผิดหรอ ก็ไม่ได้คิดอะไรจึงนั่งรถไปเรื่อยๆ จนถึงมาถึงที่หมายแยกบางโพ นี่ละความบรรลัยของเรื่อง ก็บอกตั้งต้นแล้วคือว่าผมไมรู้อะ 5555 เลยกดกริ่งตามใจชอบเลย ทั้งๆที่มันยังไม่ถึงป้ายรถเมล์ พอกดปุ๊บ คนขับก็หันมามองหน้าแล้วพูดว่า เฮ้ยย อะไรวะเนี่ย ตอนขึ้นก็ขึ้นไม่ตรงป้าย แล้วยังจิลงไม่ตรงป้ายอีกหรอ แล้วคนทั้งรถเมล์ก็หันมามองหน้าผม พร้อมกับส่งกระแสจิตเพ่งเล็งมาเป็นตาเดียว 5555555 คือๆผมอยากจะบอกว่า โครตๆๆๆ โค ตะ ระ จะอายยยยเลยอะ แทบจะเอาปี๊ปคุมหัว 5555 ทำตัวไม่ถูกจริงๆ จากนั้นรีบลงจากรถอย่างไวหน้านี่แดงเป็นแตงโม 5555 และหลังจากนั้นเรื่องนี้ก็สอนให้ผมได้รู้ว่า อยู่ในกรุงเทพต้องขึ้นลงรถเมล์ให้ตรงป้ายนะ มิเช่นนั้นจิเป็นแบบนี้ นี่ละครับคือประสบการณ์ในกรุงเทพครั้งแรกของผม นึกย้อนแล้วก็คิดขำตัวเอง 5555