*** ยืมไอดีเพื่อนมาค่ะ ***
ตอนนี้เครียดและท้อแท้กับชีวิตมากเลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตอีกแล้วขอระบายในพันทิปหน่อยนะคะ
เราเคยมีชีวิตอย่างสุขสบาย ไม่ถึงกับร่ำรวยแต่มีกินมีใช้มีเงินไม่เคยขาดมือ อยากได้อะไรพ่อกับแม่ก็หาซื้อมาให้
ไม่เคยรู้จักกับความผิดหวัง ใครไม่มีเงินครอบครัวเราก็ให้หยิบยืมตลอด ได้เงินคืนบ้างไม่ได้บ้างก็ไม่เคยทวง
แต่หลังจากเราเรียนจบ กลับมาพักผ่อนอยู่ที่บ้านได้ไม่นาน ครอบครัวของเรามีปัญหาค่ะ เงินที่เคยมีเหลือลดน้อยลงเรื่อยๆ
รถยนต์ต้องขายไปหนึ่งคัน เหลืออีกหนึ่งคันแม่ก็ต้องเอาไปรีไฟแนนซ์เอาเงินมาจุนเจือใช้หนี้ส่งค่างวดรถไปบางส่วน
เงินที่ได้มาจากการรีไฟแนนซ์ไม่เพียงพอสำหรับหนึ่งเดือน จึงต้องหันหน้าไปหยิบยืมคนอื่นๆ บุหรี่ที่พ่อเคยสูบก็ต้องหันมาสูบกระดาษเอา
เงินจะกินข้าวในแต่ละวันแทบไม่มี กินไข่ทอด ผักตำตึงกับน้ำปลามาเกือบสามอาทิตย์แล้ว เดี๋ยววันที่10นี้ก็ถึงค่าเช่าบ้านอีก
ค่างวดรถยนต์ ค่างวดรถมอเตอร์ไชต์ พวกเรายังไม่มีเงินที่จะจ่าย จะขับรถไปซื้อข้าวสารน้ำมันรถยังไม่มีเงินซื้อ ค่าแก๊สหุงต้มราคา420 ยังไม่มีปัญญาซื้อ นอกจากจะไม่มีรายได้แล้วรายจ่ายกลับเยอะกว่าเดิม ไหนจะค่าทุกค่า รวมๆกันแล้วตอนนี้คอบครัวเราเป็นหนี้เกือบหกล้าน ตอนนี้เงินในกระเป๋าไม่มีสักบาท
เงินในบัญญีไม่เหลือเลยไม่รู้จะถูกปิดไปแล้วหรือยัง
เมื่อวานพาน้องชายไปนั่งเล่นที่วัด น้องเห็นเด็กคนอื่นๆกินเค้กถามเราว่า มันแพงไหมน้องอยากกิน เราร้องไห้ลูบผมแล้วบอกน้องชายว่าอดทนอีกหน่อยนะ พรุ่งนี้พี่จะไปสมัครงานหาเงินมาซื้อของอร่อยให้น้องทาน
แต่เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เงินที่แม่แอบไว้พันกว่าบาทต้องเอามาซื้อเสื้อผ้าใส่ไปสมัครงาน
เอาเงินเหล่านั้นไปถ่ายรูปจนเหลือไม่กี่ร้อยเอามาซื้อไข่ตุนไว้อีกแผง
วันรุ่งขึ้นจขกท.ไปสมัครงาน ฝ่ายบุคคลบอกว่าให้แต่งเนื้อแต่งตัวใส่สูทมาให้ดูดีกว่านี้แล้วจะรับทำงานในวันที่16นี้เลย จขกท.กลับบ้านมาด้วยความหวังเอาเศษเหรียญในกระปุกไปแลกเพื่อซื้อเสื้อสูทในห้างดอกบัว ราคา 499บาทและรองเท้าส้นสูงราคา 199 เพื่อแต่งตัวไปสัมภาษณ์งานในวันรุ่งขึ้น
ปรากฏว่าพี่เขายังไม่รับทำงาน บอกแต่ว่าเดี๋ยวหาตำแหน่งว่างให้ บอกให้เรารอไปเรื่อยๆ เราร้องไห้ออกมาในห้องเลยค่ะ มันสุดๆแล้วจริงๆ ตอนนี้เงินไม่มีอีกแล้วเพราะเอาไปซื้อเสื้อกับรองเท้าหมดแล้ว พ่อกับแม่สุขภาพก็ไม่ดี สามวันดีสี่วันไข้ โชคดีที่มีบัตรทอง แต่โชคร้ายที่ไม่มีเงินจ่ายค่าน้ำมันรถ
น้องชายก็ต้องไปโรงเรียนทุกวัน เอาเงินไปวันละ 20 บาท ห่อข้าวกับไข่ต้มไปให้น้องทุกวัน เราเครียดมากๆไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
ตอนนี้นั่งอยู่บ้านแต่งนิยายขาย แต่ต้นฉบับยังไม่ผ่านต้องแก้กันไป แถมอินเตอร์เน็ตก็กำลังจะถูกตัดเพราะไม่มีเงินจ่ายรายเดือน
เราฝากเรซูเม่ไว้ก็มีงานโทร.มาเกือบทุกวัน แต่เป็นต่างจังหวัดทั้งนั้น ไม่มีเงินค่ารถไปสัมภาษณ์หรอก งานในพื้นที่ละแวกบ้านก็ไม่มีเปิดรับสมัครเลย ตอนนี้เก็บขวดพลาสติกข้างถนนขายบ้างได้เงินพอได้ซื้อไข่ไก่ไปวันๆ วันนี้เราเหนื่อยมากๆท้อแท้สุดๆ ไม่ใช่เราไม่สู้นะแต่ทุกครั้งที่เราจะได้งานมันต้องมีอะไรสักอย่างมาขวางไว้ อย่างเมื่อวานเราไปสัมภาษณ์งาน พี่เขาบอกว่ามีนักศึกษามาฝึกงานเยอะแล้วพี่ไม่รู้จะรับน้องมาอีกทำไม ทุกครั้งที่เรามองพ่อกับแม่ เราโทษตัวเองทุกครั้งทำไมเราถึงเลี้ยงท่านให้สุขสบายไม่ได้สักที อุปสรรคและปัญหาเมื่อไหร่จะจบสิ้นไปสักที ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตของเราจะมาเจออะไรอย่างนี้ ได้แต่หวังว่าสักวันวันของเราต้องมาถึง
จากคนเคยมีเงิน ใช้จ่ายโดยไม่รู้ค่า วันนี้กลับไม่เหลืออะไรสักบาทเดียว
ตอนนี้เครียดและท้อแท้กับชีวิตมากเลยค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตอีกแล้วขอระบายในพันทิปหน่อยนะคะ
เราเคยมีชีวิตอย่างสุขสบาย ไม่ถึงกับร่ำรวยแต่มีกินมีใช้มีเงินไม่เคยขาดมือ อยากได้อะไรพ่อกับแม่ก็หาซื้อมาให้
ไม่เคยรู้จักกับความผิดหวัง ใครไม่มีเงินครอบครัวเราก็ให้หยิบยืมตลอด ได้เงินคืนบ้างไม่ได้บ้างก็ไม่เคยทวง
แต่หลังจากเราเรียนจบ กลับมาพักผ่อนอยู่ที่บ้านได้ไม่นาน ครอบครัวของเรามีปัญหาค่ะ เงินที่เคยมีเหลือลดน้อยลงเรื่อยๆ
รถยนต์ต้องขายไปหนึ่งคัน เหลืออีกหนึ่งคันแม่ก็ต้องเอาไปรีไฟแนนซ์เอาเงินมาจุนเจือใช้หนี้ส่งค่างวดรถไปบางส่วน
เงินที่ได้มาจากการรีไฟแนนซ์ไม่เพียงพอสำหรับหนึ่งเดือน จึงต้องหันหน้าไปหยิบยืมคนอื่นๆ บุหรี่ที่พ่อเคยสูบก็ต้องหันมาสูบกระดาษเอา
เงินจะกินข้าวในแต่ละวันแทบไม่มี กินไข่ทอด ผักตำตึงกับน้ำปลามาเกือบสามอาทิตย์แล้ว เดี๋ยววันที่10นี้ก็ถึงค่าเช่าบ้านอีก
ค่างวดรถยนต์ ค่างวดรถมอเตอร์ไชต์ พวกเรายังไม่มีเงินที่จะจ่าย จะขับรถไปซื้อข้าวสารน้ำมันรถยังไม่มีเงินซื้อ ค่าแก๊สหุงต้มราคา420 ยังไม่มีปัญญาซื้อ นอกจากจะไม่มีรายได้แล้วรายจ่ายกลับเยอะกว่าเดิม ไหนจะค่าทุกค่า รวมๆกันแล้วตอนนี้คอบครัวเราเป็นหนี้เกือบหกล้าน ตอนนี้เงินในกระเป๋าไม่มีสักบาท
เงินในบัญญีไม่เหลือเลยไม่รู้จะถูกปิดไปแล้วหรือยัง
เมื่อวานพาน้องชายไปนั่งเล่นที่วัด น้องเห็นเด็กคนอื่นๆกินเค้กถามเราว่า มันแพงไหมน้องอยากกิน เราร้องไห้ลูบผมแล้วบอกน้องชายว่าอดทนอีกหน่อยนะ พรุ่งนี้พี่จะไปสมัครงานหาเงินมาซื้อของอร่อยให้น้องทาน
แต่เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด เงินที่แม่แอบไว้พันกว่าบาทต้องเอามาซื้อเสื้อผ้าใส่ไปสมัครงาน
เอาเงินเหล่านั้นไปถ่ายรูปจนเหลือไม่กี่ร้อยเอามาซื้อไข่ตุนไว้อีกแผง
วันรุ่งขึ้นจขกท.ไปสมัครงาน ฝ่ายบุคคลบอกว่าให้แต่งเนื้อแต่งตัวใส่สูทมาให้ดูดีกว่านี้แล้วจะรับทำงานในวันที่16นี้เลย จขกท.กลับบ้านมาด้วยความหวังเอาเศษเหรียญในกระปุกไปแลกเพื่อซื้อเสื้อสูทในห้างดอกบัว ราคา 499บาทและรองเท้าส้นสูงราคา 199 เพื่อแต่งตัวไปสัมภาษณ์งานในวันรุ่งขึ้น
ปรากฏว่าพี่เขายังไม่รับทำงาน บอกแต่ว่าเดี๋ยวหาตำแหน่งว่างให้ บอกให้เรารอไปเรื่อยๆ เราร้องไห้ออกมาในห้องเลยค่ะ มันสุดๆแล้วจริงๆ ตอนนี้เงินไม่มีอีกแล้วเพราะเอาไปซื้อเสื้อกับรองเท้าหมดแล้ว พ่อกับแม่สุขภาพก็ไม่ดี สามวันดีสี่วันไข้ โชคดีที่มีบัตรทอง แต่โชคร้ายที่ไม่มีเงินจ่ายค่าน้ำมันรถ
น้องชายก็ต้องไปโรงเรียนทุกวัน เอาเงินไปวันละ 20 บาท ห่อข้าวกับไข่ต้มไปให้น้องทุกวัน เราเครียดมากๆไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
ตอนนี้นั่งอยู่บ้านแต่งนิยายขาย แต่ต้นฉบับยังไม่ผ่านต้องแก้กันไป แถมอินเตอร์เน็ตก็กำลังจะถูกตัดเพราะไม่มีเงินจ่ายรายเดือน
เราฝากเรซูเม่ไว้ก็มีงานโทร.มาเกือบทุกวัน แต่เป็นต่างจังหวัดทั้งนั้น ไม่มีเงินค่ารถไปสัมภาษณ์หรอก งานในพื้นที่ละแวกบ้านก็ไม่มีเปิดรับสมัครเลย ตอนนี้เก็บขวดพลาสติกข้างถนนขายบ้างได้เงินพอได้ซื้อไข่ไก่ไปวันๆ วันนี้เราเหนื่อยมากๆท้อแท้สุดๆ ไม่ใช่เราไม่สู้นะแต่ทุกครั้งที่เราจะได้งานมันต้องมีอะไรสักอย่างมาขวางไว้ อย่างเมื่อวานเราไปสัมภาษณ์งาน พี่เขาบอกว่ามีนักศึกษามาฝึกงานเยอะแล้วพี่ไม่รู้จะรับน้องมาอีกทำไม ทุกครั้งที่เรามองพ่อกับแม่ เราโทษตัวเองทุกครั้งทำไมเราถึงเลี้ยงท่านให้สุขสบายไม่ได้สักที อุปสรรคและปัญหาเมื่อไหร่จะจบสิ้นไปสักที ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตของเราจะมาเจออะไรอย่างนี้ ได้แต่หวังว่าสักวันวันของเราต้องมาถึง