สวัสดีครับผมชื่อภูมิ ผมเป็นคนจังหวัด จันทบุรี ...........
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้คือความรัก ที่ผมไม่อาจลืมเธอได้ตลอดไป..
- ผมไม่ใช่คนดี เกเร เรียนไม่เก่ง เจ้าผู้มาก (เมื่อก่อนน้ะ ฮ่าๆ)
- เรื่องนี้เกิดเมื่อ ธันวาคม 2554
เริ่มเลยดีกว่าครับ ... ตอนนั้นผมเรียน มัธยมปีที่ 2 ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในจันทบุรี ซึ่งตอนนั้นจะมีกีฬาจตุรมิตร
(คือกีฬาที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ ทั้ง4จังหวัด จะมาแข่งขันกันครับ ) ผมจึงต้องไปซ้อมเชียทุกวันตอนเย็น เพื่อนๆผมก็เข้าไปซ้อมหมด
แต่ผมเองก็ไม่เคยเข้าเลย จนมาวันศุกร์ผมเลยลองเข้าดู เพื่อมีอะไรสนุกๆบ้าง แต่มันไม่ใช่เลยหน้าเบื่อมาก ผมจึงจะหนี้กลับบ้านก่อน
ตอนที่ผมกำลังหนีนั้น มีพี่คนนึงมาดึงเสื้อผมไว้ก่อน และเขาถามว่าผมจะไปไหน ผมถึงบอกไปว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่เขารู้ทันจึงไม่ปล่อยผมไป
และ ให้ผมไปนั่งเชียต่อ โดยที่พี่เขามานั่งคุมข้างๆเลย จนเลิก และกลับบ้าน ผมพรึ่งมารู้ทีหลังว่าเขาชื่อพี่เกด อยุ่ม.5 สีเดียวกัน
แต่ความรู้สึกที่นั่งข้างๆพี่เขามันรู้สึกดีแปลกๆ และผมไม่อยากให้พี่เขาจำผมแบบไม่ดี ชอบหนี ผมจึงตัดผมไหม่ ทรงสกินแฮล บอกเลยน่ะครับผมไม่เคยคิดที่จะตัดมันเลย แต่ช่างเหอะ เขาจำเราไม่ได้ก็พอแล้ว ฮ่าๆ
แล้ววันจันทร์ก็มาถึง แต่แปลกน่ะครับผมอยากเจอพี่เขามากๆเลย ดูเวลาเมื่อไหร่จะเย้นนะ ฮ่าๆ (เล่าไปก็ขำตัวเองไป)
พอถึงเวลาซ้อมเชีย ผมไปซ้อมกับเพื่อนๆในห้อง เจอพี่เขาด้วย พี่เขาน่ารักมากเลยครับ ผมชอบเวลาเขายิ้มมากกก
พอถึงตอนเช้คชื่อ ผมพรึ่งรู้ว่าพี่เขาคุมห้องผม (มันจะบังเอิญไปม้าง55) ผมจึงแซวพี่เขาเล่นๆ "โห้ยขอเฟสบุ้คพี่หน่อยสิ เดี่ยววันนั้นใครไม่มาจะได้ให้มันทักลากับพี่เอง" พี่เขางงๆน้ะ แต่เข้าก็ให้มาน้ะ55 หลังจากนั้นผมพวกก็กลับบ้านกัน ผมก็มาซ้อมเชียแบบนี้ทุกวันเลย
จนวันนึงผมตัดสินไปทักพี่เขาไป พี่เขาก็ไม่หยิ่งน่ะ ผแอบส่องในเฟสก็ยังโสดด้วย ว้าววววววว 55
ผมก็คุยกับพี่เขาสักพักนึง แต่ผมก็มารู้อีกทีนึงว่า เพื่อนสนิทผมก็ชอบพี่เขาเหมือนกัน..
สมัยเรียน ม.ต้น ผมมีเพื่อนสนิทแค่3คนเองครับ มี เกมส์ แป้ก เบ้น
แต่เบ้นเขาแอบชอบพี่เกดตอนไหนผมก็ไม่มาก่อนเลย ตอนนั้นผมสับสนมาก จะเอายังไงกับเหตุการณ์นี้ดี
จนหมดกีฬาจตุรมิตร ผมก็ยังคุยกับเขาเรื่อยๆมา
จนมาถึงวันที่ 16 มกราคม 2555 ผมถึงตัดสินใจขอพี่เขาเป็นแฟน แต่ผมโทรคุยกับพี่เขาน้ะ
ผมก็กลัวเขาจะไม่รับรักผมน่ะ แต่ทำไงได้ก็คนรักไปแล้ว แต่สุดท้ายพี่เขาตกลงครบกับผม ในเวลา ในเวลา 00.44 หรือเที่ยงคืน สี่สิบสี่นาที
ผมแคปหน้าจอไว้ ตอนนั้น ผมใช้บีบี ผมยังจำได้เลย 555
ความรักก็เหมือนจะโอเครน่ะ แต่ครบกันไป27วันก็ต้องมีปัญหาทะเลาะกัน และพออีก1วันจะครบ 1เดือน เราก็โทรมาบอกเลิกผม..
ผมก็ไม่เข้าใจน่ะว่าเพราะอะไร เธอวันนั้นผมต้องไปขึ้นเขาพระบาทพลวง กับเพื่อนๆ จึงทำได้แต่โทรไปถามว่าทำมัย เขาไม่ตอบ
จนถึงเวลาที่ผมต้องขึ้นเขา ในเวลาที่ผมกำลังเดินขึ้นเขา ผมก็โทรหาเขาตลอดเวลา คนเขาลำคาญปิดเครื่อง
แต่ผมก็ยังโทร เพราะคิดว่าเขาต้องเปิดเครื่อง ผมขึ้นเวลา2-3ทุ่ม ขึ้นไปได้ถึงชั้น3 ก็ตี2-3แล้ว ผมจึงหลับเพื่อนพักแรง
สุดท้ายเขาก็ไม่รับ ไม่โทรกลับ จนผมกลับมาลง และกลับบ้าน เขาโทรมาตอน4โมง เขาขอโทดที่บอกเลิกผม เขามีปัญหา เครียด
ผมก็บอกไปว่าไม่เปนไร เริ่มต้นไหม่ได้ เขาก็บอกขอบคุณน่ะ หลังจากนั้นก็ครบกันมาเรื่อยๆ
ไปดูหนังด้วยกันบ่อยๆ ร้องเพลงทุกอาทิตย์ ไปได้ทุกที่ที่คนน้อย ผมเองก็งงน่ะ แต่เขาบอกไม่ชอบที่มีคนเยอะ
จน4เดือนต่อมา....
เขาโทรมาหาผม มีเรื่องจะคุย เขาจึงบอกผมว่า เขามีแฟนอยู่แล้ว.......... ผมคิดว่าเขาล้อเล่น แต่เขาให้ผมเข้ไปดูในแชท ผมถึงรู้ว่าจริง
เอาแล้วซิ ผมจะทำยังไงดี เขาถึงบอกให้ผมออกห่าง แต่คนรักไปแล้วจะทำได้ยังไง สอนให้ผมรุ้จักความรักแล้วทิ้งผมไปง่ายๆมันไม่ใช่แล้ว
ผมก็บอกว่า งั้นเราขอเป้นตัวสำรองได้ไหม เราทำใจไม่ได้ เขาก็บอกมาจะดีหรอ เจ็บน้ะ
ผมก็บอกว่า ไม่เป็นไรเรารับได้ขอแค่แกอยุ่ เขาจึงตกลง แต่.... มีข้อแม้
ข้อแม้คือ ห้ามโทรหา เดี่ยวว่างเขาโทรมาเอง คุยกับแฟนเขาเสร้จเขาจะโทรมาเอง
กว่าจะคุยเส้รจก็5ทุ่มกว่าแล้ว ผมได้คุยกับเขาแค่ 15-30นาที ของทุกเองครับ
เป็นอยุ่อย่างนี้มา 2เดือน
จนเกดกลับจะกลับบ้านที่ หนองบัวลำภู..
-----------------วันนี้เอาเท่านี้ก่อนแล้วกันครับ ดึกมากแล้ว------------
------เดี่ยวพรุ่งนี้มาเล่าต่อน่ะครับ 22.30 จะมาลงน่ะครับ นี้ยังไม่ถึง20เปอร์เซ้นของเรื่องที่จะผมเจอเลย --
-แล้วคิดยังไงบ้างครับกับความรักที่ผมเป็นตอนนี้
-ผมทำถูกไหมที่อยุ่แบบมือที่3 แสดงความเห็นได้เต็มที่เลยครับ
ผมคงไม่ลืมเธอ...
เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้คือความรัก ที่ผมไม่อาจลืมเธอได้ตลอดไป..
- ผมไม่ใช่คนดี เกเร เรียนไม่เก่ง เจ้าผู้มาก (เมื่อก่อนน้ะ ฮ่าๆ)
- เรื่องนี้เกิดเมื่อ ธันวาคม 2554
เริ่มเลยดีกว่าครับ ... ตอนนั้นผมเรียน มัธยมปีที่ 2 ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในจันทบุรี ซึ่งตอนนั้นจะมีกีฬาจตุรมิตร
(คือกีฬาที่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ ทั้ง4จังหวัด จะมาแข่งขันกันครับ ) ผมจึงต้องไปซ้อมเชียทุกวันตอนเย็น เพื่อนๆผมก็เข้าไปซ้อมหมด
แต่ผมเองก็ไม่เคยเข้าเลย จนมาวันศุกร์ผมเลยลองเข้าดู เพื่อมีอะไรสนุกๆบ้าง แต่มันไม่ใช่เลยหน้าเบื่อมาก ผมจึงจะหนี้กลับบ้านก่อน
ตอนที่ผมกำลังหนีนั้น มีพี่คนนึงมาดึงเสื้อผมไว้ก่อน และเขาถามว่าผมจะไปไหน ผมถึงบอกไปว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่เขารู้ทันจึงไม่ปล่อยผมไป
และ ให้ผมไปนั่งเชียต่อ โดยที่พี่เขามานั่งคุมข้างๆเลย จนเลิก และกลับบ้าน ผมพรึ่งมารู้ทีหลังว่าเขาชื่อพี่เกด อยุ่ม.5 สีเดียวกัน
แต่ความรู้สึกที่นั่งข้างๆพี่เขามันรู้สึกดีแปลกๆ และผมไม่อยากให้พี่เขาจำผมแบบไม่ดี ชอบหนี ผมจึงตัดผมไหม่ ทรงสกินแฮล บอกเลยน่ะครับผมไม่เคยคิดที่จะตัดมันเลย แต่ช่างเหอะ เขาจำเราไม่ได้ก็พอแล้ว ฮ่าๆ
แล้ววันจันทร์ก็มาถึง แต่แปลกน่ะครับผมอยากเจอพี่เขามากๆเลย ดูเวลาเมื่อไหร่จะเย้นนะ ฮ่าๆ (เล่าไปก็ขำตัวเองไป)
พอถึงเวลาซ้อมเชีย ผมไปซ้อมกับเพื่อนๆในห้อง เจอพี่เขาด้วย พี่เขาน่ารักมากเลยครับ ผมชอบเวลาเขายิ้มมากกก
พอถึงตอนเช้คชื่อ ผมพรึ่งรู้ว่าพี่เขาคุมห้องผม (มันจะบังเอิญไปม้าง55) ผมจึงแซวพี่เขาเล่นๆ "โห้ยขอเฟสบุ้คพี่หน่อยสิ เดี่ยววันนั้นใครไม่มาจะได้ให้มันทักลากับพี่เอง" พี่เขางงๆน้ะ แต่เข้าก็ให้มาน้ะ55 หลังจากนั้นผมพวกก็กลับบ้านกัน ผมก็มาซ้อมเชียแบบนี้ทุกวันเลย
จนวันนึงผมตัดสินไปทักพี่เขาไป พี่เขาก็ไม่หยิ่งน่ะ ผแอบส่องในเฟสก็ยังโสดด้วย ว้าววววววว 55
ผมก็คุยกับพี่เขาสักพักนึง แต่ผมก็มารู้อีกทีนึงว่า เพื่อนสนิทผมก็ชอบพี่เขาเหมือนกัน..
สมัยเรียน ม.ต้น ผมมีเพื่อนสนิทแค่3คนเองครับ มี เกมส์ แป้ก เบ้น
แต่เบ้นเขาแอบชอบพี่เกดตอนไหนผมก็ไม่มาก่อนเลย ตอนนั้นผมสับสนมาก จะเอายังไงกับเหตุการณ์นี้ดี
จนหมดกีฬาจตุรมิตร ผมก็ยังคุยกับเขาเรื่อยๆมา
จนมาถึงวันที่ 16 มกราคม 2555 ผมถึงตัดสินใจขอพี่เขาเป็นแฟน แต่ผมโทรคุยกับพี่เขาน้ะ
ผมก็กลัวเขาจะไม่รับรักผมน่ะ แต่ทำไงได้ก็คนรักไปแล้ว แต่สุดท้ายพี่เขาตกลงครบกับผม ในเวลา ในเวลา 00.44 หรือเที่ยงคืน สี่สิบสี่นาที
ผมแคปหน้าจอไว้ ตอนนั้น ผมใช้บีบี ผมยังจำได้เลย 555
ความรักก็เหมือนจะโอเครน่ะ แต่ครบกันไป27วันก็ต้องมีปัญหาทะเลาะกัน และพออีก1วันจะครบ 1เดือน เราก็โทรมาบอกเลิกผม..
ผมก็ไม่เข้าใจน่ะว่าเพราะอะไร เธอวันนั้นผมต้องไปขึ้นเขาพระบาทพลวง กับเพื่อนๆ จึงทำได้แต่โทรไปถามว่าทำมัย เขาไม่ตอบ
จนถึงเวลาที่ผมต้องขึ้นเขา ในเวลาที่ผมกำลังเดินขึ้นเขา ผมก็โทรหาเขาตลอดเวลา คนเขาลำคาญปิดเครื่อง
แต่ผมก็ยังโทร เพราะคิดว่าเขาต้องเปิดเครื่อง ผมขึ้นเวลา2-3ทุ่ม ขึ้นไปได้ถึงชั้น3 ก็ตี2-3แล้ว ผมจึงหลับเพื่อนพักแรง
สุดท้ายเขาก็ไม่รับ ไม่โทรกลับ จนผมกลับมาลง และกลับบ้าน เขาโทรมาตอน4โมง เขาขอโทดที่บอกเลิกผม เขามีปัญหา เครียด
ผมก็บอกไปว่าไม่เปนไร เริ่มต้นไหม่ได้ เขาก็บอกขอบคุณน่ะ หลังจากนั้นก็ครบกันมาเรื่อยๆ
ไปดูหนังด้วยกันบ่อยๆ ร้องเพลงทุกอาทิตย์ ไปได้ทุกที่ที่คนน้อย ผมเองก็งงน่ะ แต่เขาบอกไม่ชอบที่มีคนเยอะ
จน4เดือนต่อมา....
เขาโทรมาหาผม มีเรื่องจะคุย เขาจึงบอกผมว่า เขามีแฟนอยู่แล้ว.......... ผมคิดว่าเขาล้อเล่น แต่เขาให้ผมเข้ไปดูในแชท ผมถึงรู้ว่าจริง
เอาแล้วซิ ผมจะทำยังไงดี เขาถึงบอกให้ผมออกห่าง แต่คนรักไปแล้วจะทำได้ยังไง สอนให้ผมรุ้จักความรักแล้วทิ้งผมไปง่ายๆมันไม่ใช่แล้ว
ผมก็บอกว่า งั้นเราขอเป้นตัวสำรองได้ไหม เราทำใจไม่ได้ เขาก็บอกมาจะดีหรอ เจ็บน้ะ
ผมก็บอกว่า ไม่เป็นไรเรารับได้ขอแค่แกอยุ่ เขาจึงตกลง แต่.... มีข้อแม้
ข้อแม้คือ ห้ามโทรหา เดี่ยวว่างเขาโทรมาเอง คุยกับแฟนเขาเสร้จเขาจะโทรมาเอง
กว่าจะคุยเส้รจก็5ทุ่มกว่าแล้ว ผมได้คุยกับเขาแค่ 15-30นาที ของทุกเองครับ
เป็นอยุ่อย่างนี้มา 2เดือน
จนเกดกลับจะกลับบ้านที่ หนองบัวลำภู..
-----------------วันนี้เอาเท่านี้ก่อนแล้วกันครับ ดึกมากแล้ว------------
------เดี่ยวพรุ่งนี้มาเล่าต่อน่ะครับ 22.30 จะมาลงน่ะครับ นี้ยังไม่ถึง20เปอร์เซ้นของเรื่องที่จะผมเจอเลย --
-แล้วคิดยังไงบ้างครับกับความรักที่ผมเป็นตอนนี้
-ผมทำถูกไหมที่อยุ่แบบมือที่3 แสดงความเห็นได้เต็มที่เลยครับ