เราเพิ่งเขียนกระทู้นี้เป็นครั้งแรกนะ อาจจะงงๆแต่ก็ขอโทษไว้ก่อนละกัน
เข้าเรื่องเลยนะ ความรักของเราก็คงเหมือนกับหลายๆคู่ที่อาจจะรักกันแต่ไม่ได้เจอกัน ห่างกัน ความรักของเราก็เป็นแบบนี้แหละ เป็นความรักที่มีระยะห่างกั้นเราไว้ตั้ง200กว่าโล เราคบกัน เรารักกัน เราติดต่อกันทุกวันไม่เคยขาดซักวันตั้งแต่ก่อนคบและคบกัน เรามีการบ้านอะไรเราก็จะให้เขาช่วยหาข้อมูลและส่งลิ้งก์มาให้ เราทำการบ้านดึกเขาก็อยู่คุยเป็นเพื่อน ตอนเช้าเขาก็โทรมาปลุก เขารักเรามาก จนเราคิดว่าหากวันนึงจะมีคนที่บอกเลิกคงต้องเป็นเราแน่ๆเลยเพราะเราไม่เคยทำอะไรให้เขาเลย มีแต่เขาทำให้ วันเกิดเขาก็ส่งของขวัญมาให้ ☺ เรามีความสุขมากเลยนะ.เรารักเขามากเลยนะ แต่ มันอยู่ที่เราแสดงความรู้สึกไม่เก่งด้วย ดลยทำให้บางครั้งมันดูเฉยชาจนเขาอาจจะรู้สึกเหนื่อย จนช่วงนึง เรายุ่งกับงานที่ร.ร.มาก เราต้องตื่นเช้ากลับบ้านดึกทั้งอาทิตย์ จนคุยกันในแต่ละวันแปปเดียว แต่เราก็ไม่ท้อนะ เราตั้งใจว่า วันเสาร์เราจะได้คุยกันซะที หลังจนที่ยุ่งมาตั้งนาน จัได้หายเหนื่อย จะได้ว่างและคุยกับเขาทั้งวัน แต่กลับไม่ได้เป็นแบบนั้น...เขาส่งข้อความมาบอกเลิก...เราสับสนมากเลยนะ ทำไม เราทำอะไรผิด ทำไมเขาถึงไป เหตุผลคืออะไร เราเอาแต่โทษตัวเอง...ถ้าตอนนั้นเราไม่ยุ่งกับงานที่ร.ร.หรือมีเวลาคุยกับเขามากกว่านั้น เขาคงจะไม่บอกเลิกเราหรือป่าว? เกิดคำถามมากมาย ไปหมดเลยอ่ะ เราทำอะไรไม่ได้ด้วย เพราะเราไกลกันด้วยแหละ...
.
.
จนถึงตอนนี้ จะ4เดือนแล้ว ที่เขาไป เรายังอยู่กับคำถามนะ แต่ก็เริ่มปรับตัวได้มากกว่าช่วง2เดือนแรกแหละ เราก็ปลอบใจอยู่ทุกวัน
เราอยากถามทุกคนอ่ะ ว่าเราควรทำยังไง ควรทักไปดีมั้?ย..โทรไปจะดีมั้ย? เขาจะคิดถึงเรามั้ย? บางวันเขาก็ไม่ออนเฟสนะ เขาจะเป็นไรหรือป่าว? เขาจะเหงามั้ย. จะเรียนหนักมั้ย? เฮ้ออ..ตอบเราหน่อยนะ..
อาจจะดูงมงายไปหน่อยก็เถอะ แต่เราไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปปนกับเรื่องเรียนแน่นอน😉
อยากรู้ความรู้สึกของเขาต้องทำไง
เข้าเรื่องเลยนะ ความรักของเราก็คงเหมือนกับหลายๆคู่ที่อาจจะรักกันแต่ไม่ได้เจอกัน ห่างกัน ความรักของเราก็เป็นแบบนี้แหละ เป็นความรักที่มีระยะห่างกั้นเราไว้ตั้ง200กว่าโล เราคบกัน เรารักกัน เราติดต่อกันทุกวันไม่เคยขาดซักวันตั้งแต่ก่อนคบและคบกัน เรามีการบ้านอะไรเราก็จะให้เขาช่วยหาข้อมูลและส่งลิ้งก์มาให้ เราทำการบ้านดึกเขาก็อยู่คุยเป็นเพื่อน ตอนเช้าเขาก็โทรมาปลุก เขารักเรามาก จนเราคิดว่าหากวันนึงจะมีคนที่บอกเลิกคงต้องเป็นเราแน่ๆเลยเพราะเราไม่เคยทำอะไรให้เขาเลย มีแต่เขาทำให้ วันเกิดเขาก็ส่งของขวัญมาให้ ☺ เรามีความสุขมากเลยนะ.เรารักเขามากเลยนะ แต่ มันอยู่ที่เราแสดงความรู้สึกไม่เก่งด้วย ดลยทำให้บางครั้งมันดูเฉยชาจนเขาอาจจะรู้สึกเหนื่อย จนช่วงนึง เรายุ่งกับงานที่ร.ร.มาก เราต้องตื่นเช้ากลับบ้านดึกทั้งอาทิตย์ จนคุยกันในแต่ละวันแปปเดียว แต่เราก็ไม่ท้อนะ เราตั้งใจว่า วันเสาร์เราจะได้คุยกันซะที หลังจนที่ยุ่งมาตั้งนาน จัได้หายเหนื่อย จะได้ว่างและคุยกับเขาทั้งวัน แต่กลับไม่ได้เป็นแบบนั้น...เขาส่งข้อความมาบอกเลิก...เราสับสนมากเลยนะ ทำไม เราทำอะไรผิด ทำไมเขาถึงไป เหตุผลคืออะไร เราเอาแต่โทษตัวเอง...ถ้าตอนนั้นเราไม่ยุ่งกับงานที่ร.ร.หรือมีเวลาคุยกับเขามากกว่านั้น เขาคงจะไม่บอกเลิกเราหรือป่าว? เกิดคำถามมากมาย ไปหมดเลยอ่ะ เราทำอะไรไม่ได้ด้วย เพราะเราไกลกันด้วยแหละ...
.
.
จนถึงตอนนี้ จะ4เดือนแล้ว ที่เขาไป เรายังอยู่กับคำถามนะ แต่ก็เริ่มปรับตัวได้มากกว่าช่วง2เดือนแรกแหละ เราก็ปลอบใจอยู่ทุกวัน
เราอยากถามทุกคนอ่ะ ว่าเราควรทำยังไง ควรทักไปดีมั้?ย..โทรไปจะดีมั้ย? เขาจะคิดถึงเรามั้ย? บางวันเขาก็ไม่ออนเฟสนะ เขาจะเป็นไรหรือป่าว? เขาจะเหงามั้ย. จะเรียนหนักมั้ย? เฮ้ออ..ตอบเราหน่อยนะ..
อาจจะดูงมงายไปหน่อยก็เถอะ แต่เราไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปปนกับเรื่องเรียนแน่นอน😉