สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 22
จากใจคนไม่รู้เรื่องโปรแกรมนะครับ พวกท่านร่ายคาถาไรกันเนี่ย
สมาชิกหมายเลข 4161737 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 4483837 ขำกลิ้ง, แอร์เย็นจัง ขำกลิ้ง, sCutiz ขำกลิ้ง, สีสรรแห่งความต๊อง ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 999789 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1603537 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 893749 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 733056 ขำกลิ้ง, Natsu_aka ถูกใจรวมถึงอีก 73 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 4
เป็นกระบวนการที่เรียกว่าการ bootstrapping
แต่คอมเซ็ปต์ง่ายๆก็คือ "เขียนตัวแปลงภาษาแบบง่ายบนตัวที่ยากที่สุดก่อน แล้วค่อยๆทำตัวที่ฉลาดขึ้นบนภาษานั้นอีกที"
เช่นตอนแรก ไม่มีตัวเขียนโปรแกรมอะไรเลย ก็เล่นถึกเลยครับ เขียนภาษาเครื่องมันตรงๆนี่ล่ะ
แต่อย่าทำเยอะ (เพราะเขียนภาษาเครื่องมันยาก) ก็ทำแค่โปรแกรมที่แปลง คำง่ายๆเป็นภาษาเครื่องโดยตรง
เช่นแปลง "MOV A B" เป็นภาษาเครื่อง สมมติเรียกอันนี้ว่าภาษา A
จากนั้นรอบสอง เราก็สามารถเขียนภาษาที่ซับซ้อนขึ้นได้ สมมติเรียกว่าภาษา B โดยเขียนบน B compiler ด้วย ภาษา A.
จะทำต่อไปเรื่อยๆก็ได้ครับ เช่นทำตัว compile ภาษา C ด้วย ภาษา B
แต่คอมเซ็ปต์ง่ายๆก็คือ "เขียนตัวแปลงภาษาแบบง่ายบนตัวที่ยากที่สุดก่อน แล้วค่อยๆทำตัวที่ฉลาดขึ้นบนภาษานั้นอีกที"
เช่นตอนแรก ไม่มีตัวเขียนโปรแกรมอะไรเลย ก็เล่นถึกเลยครับ เขียนภาษาเครื่องมันตรงๆนี่ล่ะ
แต่อย่าทำเยอะ (เพราะเขียนภาษาเครื่องมันยาก) ก็ทำแค่โปรแกรมที่แปลง คำง่ายๆเป็นภาษาเครื่องโดยตรง
เช่นแปลง "MOV A B" เป็นภาษาเครื่อง สมมติเรียกอันนี้ว่าภาษา A
จากนั้นรอบสอง เราก็สามารถเขียนภาษาที่ซับซ้อนขึ้นได้ สมมติเรียกว่าภาษา B โดยเขียนบน B compiler ด้วย ภาษา A.
จะทำต่อไปเรื่อยๆก็ได้ครับ เช่นทำตัว compile ภาษา C ด้วย ภาษา B
Seabiscuit ถูกใจ, เข้ามากดปุ่ม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 733056 ถูกใจ, Espresso1z ทึ่ง, igunza ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 2182682 ทึ่ง, hamuhamoo ถูกใจ, chaonawut ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 3005794 ถูกใจ, miniNUiY ถูกใจรวมถึงอีก 29 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 34
Seabiscuit ถูกใจ, ตัวเล็กเงินน้อยพ่อแม่จน ถูกใจ, เข้ามากดปุ่ม ถูกใจ, eawpk ถูกใจ, konga143 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 717687 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 858132 ถูกใจ, Espresso1z ทึ่ง, กาแฟโบราณไม่ใส่นม ถูกใจ, igunza ถูกใจรวมถึงอีก 37 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 6
ตามคห.4 ครับ
ในด้านการทำงานของคอมพิวเตอร์นั้นขั้นสุดท้ายก็ต้องลงไปจบที่ Machine Language ครับ
โดยการแปลภาษาจะแปลจากภาษาระดับสูง ไล่ลงไปเรื่อยๆจนเป็น Assembly แล้วก็ลงไปถึง Machine Language
ส่วนการสร้างภาษาใหม่ขึ้นมา หรือการทำโปรแกรมเพื่อเขียนโปรแกรม (IDE, Compiler) ก็ย้อนทางขึ้นมาครับ
เริ่มจากเขียน Machine Language ให้เป็นชุดคำสั่ง (Instruction Set) แล้วก็สร้างภาษา A ที่เป็นหน้ากากของ Instruction Set นั้น
พอได้ภาษา A มาชุดหนึ่ง ก็สร้างภาษา B ชึ่งรวบ Instruction Set ของภาษา A มาเป็น Instruction Set ของภาษา B อีกที
ทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเราก็จะได้ภาษา C D E F ซึ่งสูงขึ้นมาเรื่อยๆ และความสามารถสูงขึ้นมาเรื่อยๆครับ
พอถึงจุดหนึ่ง โปรแกรมสำหรับเขียนโปรแกรม กับโปรแกรมอื่นๆก็ไม่มีอะไรแตกต่างกันครับ
เช่นผมถามว่า Visual Basic ต่างกับโปรแกรม Word ยังไง ?
ถ้าไม่มองว่า Visual Basic เป็นโปรแกรมสำหรับเขียนโปรแกรม มันไม่มีอะไรต่างกับ Word เลยครับ
ทั้ง 2 ตัวเป็นโปรแกรมที่มีส่วนติดต่อผู้ใช้แบบกราฟฟิค ทำงานบน Windows OS
ฉะนั้นปัจจุบันมองเป็นโปรแกรมปกติโปรแกรมหนึ่งก็ได้ครับ เพียงแต่มีความสามารถในการแปลภาษาที่ใส่เข้าไปเฉยๆ
ในด้านการทำงานของคอมพิวเตอร์นั้นขั้นสุดท้ายก็ต้องลงไปจบที่ Machine Language ครับ
โดยการแปลภาษาจะแปลจากภาษาระดับสูง ไล่ลงไปเรื่อยๆจนเป็น Assembly แล้วก็ลงไปถึง Machine Language
ส่วนการสร้างภาษาใหม่ขึ้นมา หรือการทำโปรแกรมเพื่อเขียนโปรแกรม (IDE, Compiler) ก็ย้อนทางขึ้นมาครับ
เริ่มจากเขียน Machine Language ให้เป็นชุดคำสั่ง (Instruction Set) แล้วก็สร้างภาษา A ที่เป็นหน้ากากของ Instruction Set นั้น
พอได้ภาษา A มาชุดหนึ่ง ก็สร้างภาษา B ชึ่งรวบ Instruction Set ของภาษา A มาเป็น Instruction Set ของภาษา B อีกที
ทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆเราก็จะได้ภาษา C D E F ซึ่งสูงขึ้นมาเรื่อยๆ และความสามารถสูงขึ้นมาเรื่อยๆครับ
พอถึงจุดหนึ่ง โปรแกรมสำหรับเขียนโปรแกรม กับโปรแกรมอื่นๆก็ไม่มีอะไรแตกต่างกันครับ
เช่นผมถามว่า Visual Basic ต่างกับโปรแกรม Word ยังไง ?
ถ้าไม่มองว่า Visual Basic เป็นโปรแกรมสำหรับเขียนโปรแกรม มันไม่มีอะไรต่างกับ Word เลยครับ
ทั้ง 2 ตัวเป็นโปรแกรมที่มีส่วนติดต่อผู้ใช้แบบกราฟฟิค ทำงานบน Windows OS
ฉะนั้นปัจจุบันมองเป็นโปรแกรมปกติโปรแกรมหนึ่งก็ได้ครับ เพียงแต่มีความสามารถในการแปลภาษาที่ใส่เข้าไปเฉยๆ
hamuhamoo ถูกใจ, จิ้งจกข้างฝา ถูกใจ, kbztoy ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 779487 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 700359 ถูกใจ, :Pw ถูกใจ, หล่อขโมยไลค์และหัวใจสาวๆ ถูกใจ
ความคิดเห็นที่ 1
1. ภาษาเครื่อง (Machine language)
เป็นภาษาพื้นฐานที่คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจได้ แต่ละคำสั่งประกอบขึ้นจากกลุ่มตัวเลข 0 และ 1 ซึ่งเป็นเลขฐานสอง
2. ภาษาแอสเซมบลี (Assembly language)
เป็นภาษาที่ใช้สัญลักษณ์ข้อความ แทนกลุ่มของตัวเลขฐานสอง เพื่อให้ง่ายต่อการเขียนและการจดจำมากขึ้น การทำงานของโปรแกรมจะต้องทำการแปลภาษาแอสเซมบลีให้เป็นภาษาเครื่อง โดยใช้ตัวแปลที่เรียกว่า แอสเซมเบลอร์ (Assembler)
3. ภาษาชั้นสูง (High-level language) ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เขียนโปรแกรมได้ง่ายขึ้น โดยมีลักษณะเหมือนกับภาษาอังกฤษทั่วไป ผู้เขียนไม่จำเป็นต้องมีความรู้เกี่ยวกับฮาร์แวร์แต่อย่างใด ภาษานี้จำเป็นต้องมีตัวแปลภาษาเครื่องเช่นกัน เรียกตัวแปลนี้ว่า คอมไพเลอร์ (compiler)หรือ อินเตอร์พรีเตอร์ (Interpreter)อย่างใดอย่างหนึ่ง ตัวอย่างของภาษาชั้นสูง เช่น ภาษาปาสคาล ภาษาซี ภาษโคบอล ภาษเบสิก ภาษาฟอร์แทรน
ภาษาระดับสูง (High Level Languages)
ภาษาระดับสูง เป็นภาษาที่ง่ายต่อการเรียนรู้และการนำไปประยุกต์ใช้งาน สามารถทำงานบนเครื่องคอมพิวเตอร์ต่างชนิดกันได้ โปรแกรมที่เขียนขึ้นด้วยภาษาระดับสูง จำเป็นต้องมีตัวแปลภาษาเพื่อให้เป็นภาษาเครื่องที่คอมพิวเตอร์เข้าใจ โดยโปรแกรมแปลภาษามี 2 ประเภท คือ คอมไพเลอร์ และอินเตอร์พรีเตอร์ ตัวอย่างของภาษาระดับสูง ได้แก่
1 ภาษาฟอร์แทรน (Fortran Language)
FORTRAN ย่อมาจาก FORmula TRANslator เป็นภาษาระดับสูงภาษาแรกที่ได้มีการใช้อย่างแพร่หลาย เป็นภาษาที่ใช้ได้กับเครื่องคอมพิวเตอร์ชนิดเมนเฟรมคอมพิวเตอร์ มินิคอมพิวเตอร์ และไมโครคอมพิวเตอร์ เหมาะกับงานคำนวณทางด้านวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ที่มีการคำนวณมาก ๆ มีฟังก์ชันการคำนวณให้ผู้ใช้เลือกใช้ได้มาก เหมาะกับนักวิจัย นักสถิติ หรือวิศวกร
ข้อดี คือ คำสั่งส่วนใหญ่จะง่ายและสั้น โปรแกรมที่ถูกพัฒนาขึ้นบนเครื่องคอมพิวเตอร์ประเภทหนึ่งจะสามารถนำไปแก้ไขและใช้งานบนเครื่องคอมพิวเตอร์อีกประเภทหนึ่งได้ ข้อเสีย คือ ไม่เหมาะกับงานทางธุรกิจที่ต้องยุ่งเกี่ยวกับงานทางด้านการรับข้อมูลเข้า (Input) และข้อมูลออก (Output) ที่ต้องสร้างรายงานมากๆ หรืองานที่ต้องการเก็บข้อมูลเป็นไฟล์
ยกมาจาก kroobee.wordpress.com
เป็นภาษาพื้นฐานที่คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจได้ แต่ละคำสั่งประกอบขึ้นจากกลุ่มตัวเลข 0 และ 1 ซึ่งเป็นเลขฐานสอง
2. ภาษาแอสเซมบลี (Assembly language)
เป็นภาษาที่ใช้สัญลักษณ์ข้อความ แทนกลุ่มของตัวเลขฐานสอง เพื่อให้ง่ายต่อการเขียนและการจดจำมากขึ้น การทำงานของโปรแกรมจะต้องทำการแปลภาษาแอสเซมบลีให้เป็นภาษาเครื่อง โดยใช้ตัวแปลที่เรียกว่า แอสเซมเบลอร์ (Assembler)
3. ภาษาชั้นสูง (High-level language) ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เขียนโปรแกรมได้ง่ายขึ้น โดยมีลักษณะเหมือนกับภาษาอังกฤษทั่วไป ผู้เขียนไม่จำเป็นต้องมีความรู้เกี่ยวกับฮาร์แวร์แต่อย่างใด ภาษานี้จำเป็นต้องมีตัวแปลภาษาเครื่องเช่นกัน เรียกตัวแปลนี้ว่า คอมไพเลอร์ (compiler)หรือ อินเตอร์พรีเตอร์ (Interpreter)อย่างใดอย่างหนึ่ง ตัวอย่างของภาษาชั้นสูง เช่น ภาษาปาสคาล ภาษาซี ภาษโคบอล ภาษเบสิก ภาษาฟอร์แทรน
ภาษาระดับสูง (High Level Languages)
ภาษาระดับสูง เป็นภาษาที่ง่ายต่อการเรียนรู้และการนำไปประยุกต์ใช้งาน สามารถทำงานบนเครื่องคอมพิวเตอร์ต่างชนิดกันได้ โปรแกรมที่เขียนขึ้นด้วยภาษาระดับสูง จำเป็นต้องมีตัวแปลภาษาเพื่อให้เป็นภาษาเครื่องที่คอมพิวเตอร์เข้าใจ โดยโปรแกรมแปลภาษามี 2 ประเภท คือ คอมไพเลอร์ และอินเตอร์พรีเตอร์ ตัวอย่างของภาษาระดับสูง ได้แก่
1 ภาษาฟอร์แทรน (Fortran Language)
FORTRAN ย่อมาจาก FORmula TRANslator เป็นภาษาระดับสูงภาษาแรกที่ได้มีการใช้อย่างแพร่หลาย เป็นภาษาที่ใช้ได้กับเครื่องคอมพิวเตอร์ชนิดเมนเฟรมคอมพิวเตอร์ มินิคอมพิวเตอร์ และไมโครคอมพิวเตอร์ เหมาะกับงานคำนวณทางด้านวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ที่มีการคำนวณมาก ๆ มีฟังก์ชันการคำนวณให้ผู้ใช้เลือกใช้ได้มาก เหมาะกับนักวิจัย นักสถิติ หรือวิศวกร
ข้อดี คือ คำสั่งส่วนใหญ่จะง่ายและสั้น โปรแกรมที่ถูกพัฒนาขึ้นบนเครื่องคอมพิวเตอร์ประเภทหนึ่งจะสามารถนำไปแก้ไขและใช้งานบนเครื่องคอมพิวเตอร์อีกประเภทหนึ่งได้ ข้อเสีย คือ ไม่เหมาะกับงานทางธุรกิจที่ต้องยุ่งเกี่ยวกับงานทางด้านการรับข้อมูลเข้า (Input) และข้อมูลออก (Output) ที่ต้องสร้างรายงานมากๆ หรืองานที่ต้องการเก็บข้อมูลเป็นไฟล์
ยกมาจาก kroobee.wordpress.com
สมาชิกหมายเลข 1072685 ถูกใจ, igunza ถูกใจ, คุณนายช้อยสามีเกาหลี ถูกใจ, hamuhamoo ถูกใจ, จิ้งจกข้างฝา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1395114 ถูกใจ, REDBULLRUN ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 779487 ถูกใจ, Criptonite ถูกใจ, ช่า ช่า ช่า ถูกใจรวมถึงอีก 8 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
สงสัยว่าเค้าใช้โปรแกรมอะไรเขียนโปรแกรมที่ใช้เขียนโปรแกรมครับ