จากที่เจ้าของกระทู้ได้ตั้งกระทู้มาปรึกษา  http://ppantip.com/topic/34836824
ไม่ขอเล่าอะไรมาก    ขอเล่าเหตุการณ์วันนี้ในบทสนทนาระหว่างทานอาหารกับครอบครัวและญาติ
1. มีแฟนยัง  ?  ตอบไปว่า:  ยังครับ  เคยมีแต่เลิกไปแล้ว
2.เป็นไปได้ไง เรียนจบจนทำงานแล้วยังไม่มีแฟนใหม่?  
แล้วก็แนะนำว่าต้องเลือกผู้หญิงยังไง  ลักษณะแบบไหน  มีเสริมๆว่า  ดีแล้วที่ยังไม่มี  จะได้ทำงานเก็บเงินหาเลี้ยงเมียเลี้ยงลูกให้สุขสบายในอนาคต
ตอบไปว่า : ก็ยังอยากอยู่คนเดียวก่อนอ่ะครับ  ชิวๆดี
ผมเลยชวนเปลี่ยนเรื่องแบบเนียนๆ เรื่องทำประกันชีวิต  5555 ก็ไปได้เนอะ     ก็เพราะมีคนในครอบครัวป่วย
เห้อออออออออออออออออออ!!!!   อยากยืนขึ้นแล้วตะโกนดังๆว่า    กรู ไม่ได้ชอบผู้หญิงโว้ยยยยยย ยยยยยย เลิกถามกรูซักทีเถ๊อะ!!  ขอร้อง
อึดอัดเหลือเกิน  กรูแมนมากจนดูไม่ออกเลยหรอออออว่ะเห้ย????
นี่นึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในบทละคร  ตอนที่ครอบครัวกำลังถามลูกชายว่า เมื่อไหร่จะมีแฟน  แต่หารู้ไม่ว่าลูกชายเป็นเกย์
ถ้าวันนึงที่ผมพร้อมบอกทุกคน   ทุกคนคงช็อค!!! โดยเฉพาะแม่   ผมกลัวใจแม่ผมมาก เพราะท่านเคยเปรยๆไว้ มีวันนึงที่ผมขับรถพาท่านไปตลาดสด และเห็นคู่เกย์จูงมือ  ท่านก็เบะปากแล้วหันมาพูดเสียงเบาๆกับผมว่า   พวกวิปริต *****(ขอโทษเพศที่สามทุกๆคนนะครับที่เข้ามาอ่านเจอประโยคนี้)  แม่หัวโบราณมากถึงมากที่สุด   ผมล่ะเหนื่อยใจ  คิดไปสารพัดว่า จะโดนไล่ออกจากบ้านเหมือนในละครไม๊หรือจะโดนแม่รังเกียจ  กลัวเค้าปฏิบัติกับผมไม่เหมือนเดิม    ผมกับแม่สนิทกันมากและแกก็คาดหวังวาดฝันว่า ผมต้องมีครอบครัวที่ดีที่อบอุ่น มีหลานให้แกอุ้ม
ถ้าเลือกเกิดได้  ใครหลายๆคนก็อยากเกิดมาที่มีจิตใจตรงกับเพศสภาพ    ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมหดหู่   ทั้งที่ครอบครัวผมก็รักกันและอบอุ่นดี  แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมเหงาและโดดเดี่ยวเหลือเกิน  รู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจ  เคยคิดว่าจะลองไปปรึกษาจิตแพทย์ดีไม๊หรือลองหาใครซักคนที่สนิทมากๆไว้คอยปรึกษา

ผมไม่ได้หวังอะไรมากมายจากการมาตั้งกระทู้นี้  ถ้าถามว่ามาตั้งกระทู้แล้วได้อะไร  ตอบเลยว่ามากครับ   ที่แน่ๆคือได้ระบายความทุกข์ผ่านตัวอักษร ได้กำลังใจจากคนไม่เคยเห็นหน้า  ไม่รู้จักชื่อ  
ได้กำลังใจจากการอ่านคอมเม็นท์และทุกๆตัวอักษรของคนไม่รู้จักในสังคมพันทิปที่เข้ามาให้กำลังใจ