ปัจจุบันเราและสามี อายุ 37 ย่าง 38 ทั้งคู่ แต่งงานมา 11 ปี ตอนนี้มีลูกสาว 1 คน อายุ 8 ขวบ
หน้าที่การงานของเราทั้งคู่ก้อจัดว่าดีในระดับนึง ทำงานในบริษัทชั้นนำของประเทศทั้งคู่ คนนึงอยู่ในระดับผู้จัดการ อีกคนอยู่ในระดับหัวหน้า แต่ก้อคนละบริษัทนะ
ฐานะก้อปานกลาง ไม่ได้มีเงินเก็บอะไรมากมาย มีบ้างนิดหน่อยสำหรับการศึกษาของลูกสาวคนแรก
แล้ว...ทำไม เราถึงต้องมาตั้งกระทู้ถาม "ทำไงดี?เมื่อสามีอยากมีลูกคนที่ 2"
หุหุ...เรามีอดีตฝังใจค่ะ จากการตั้งท้องลูกคนแรก
.
.
.
ช่วงตั้งท้องลูกคนแรก เป็นช่วงที่สามีเปลี่ยนงาน ซึ่งเป็นงานที่ต้องออกต่างจังหวัดบ่อย เราจึงตัดสินใจว่า มีลูกคนแรกกันเถอะเพื่อเราจะได้ไม่เหงาเวลาอยุ่บ้านคนเดียว
ท้อง 9 เดือน เขาดูแลดีทุกอย่าง ทุกครั้งที่หมอนัด เขาก้อจะพาไปทุกครั้ง แม้ต้องไปทำงานต่างจังหวัด
จนกระทั่งคลอดลูกสาว ทางบ้านเรา ก้อเข้ามาช่วยดูแลเราทุกอย่าง จนแฟนเราแอบงอนบ้างว่าเขาแทบไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวลูกเลยแม้แต่การตั้งชื่อเล่นลูก
เราลาคลอด 3 เดือน และกลับไปอยู่กับลูกที่ ตจว. บ้านเกิดเมืองรอนของเรา จนครบ กำหนดต้องกลับไปทำงาน เขาก้อมารับกลับ กทม.
หลังจากนั้นไม่นาน ญาติทางบ้านเราก้อพาลูกสาวเราเข้ามาอยู่ด้วยกันที่. กทม. ซึ่งเราทั้งคู่ดีใจมากที่จะได้อยู่ใกล้ชิดลูก
เราซื้อบ้านหลังใหม่ และย้ายเข้าไปอยู่ โดยมีครอบครัวของญาติเราด้วย เพื่อช่วยเลี้ยงลูก
ในช่วงระหว่างนี้ แฟนเราก้อยังทำงาน ตจว. จนปัญหาเริ่มเกิด
ตอนนั้นลูกอายุประมาณ ขวบนิดๆ กำลังหัดเดิน เราจับได้ว่าเขามีคนอื่น  ซึ่งเป็นลูกน้องที่ทำงาน แถมยังมีคุยและนัดไปกินข้าวกับเพื่อนร่วมงาน 2 ต่อ 2 อีกคนด้วย
...ลูกน้องที่ทำงาน เราจับได้ว่าเขามีอะไรกันแล้ว ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก้อมีแฟนอยู่แล้วเหมือนกัน พูดง่ายๆคือต่างคนต่างเป็นกิ๊กกันจนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง
...ผู้หญิงคนนั้น เขาบอกว่าสามีเราพูดว่ายังไม่มีครอบครัว แต่มีผู้หญิงคนนึง ตามมาอยู่ด้วย ซึ่งหมายถึงเรา และยังมีเด็กติดมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรมด้วย ผู้หญิงคนนั้นเล่า
ให้เราฟัง ว่าเขาเห็นรูปเราและรูปลูกอยู่ในกระเป๋าตังค์ของสามีเรา แล้วสามีเราก้อตอบมาแบบนี้
เราเจ็บจี้ดมาก...😢😭...ณ.วินาทีนั้นเราตัดสินใจเลิกอย่างเดียว
สามีเราตามง้อเราทุกทาง เฝ้าเราตลอดไม่ยอมไปไหน จนเราหลอกเขาไปบ้านแม่เขา แล้วก้อไปเล่าให้แม่เขาฟัง และเราก้อทิ้งเขาไว้บ้านแม่
หลังจากนั้นเราก้อกลับมาเก็บของที่บ้าน และหอบลูกหนีไป อยู่บ้าน ตจว. เขาก้อพาแม่เขาตามมาขอขมาพ่อแม่เราที่ ตจว. ทันที
และสัญญาทุกสิ่งอย่าง จนเรายอมกลับมาอยู่บ้าน กทม.เหมือนเดิม และเขาก้อยังทำงาน ตจว.เหมือนเดิม
ผ่านไประยะนึง คราวนี้เราจับได้อีกว่าเขาแอบนัดพบเด็กเชียร์เบียร์ที่ ตจว. แต่เขายืนยันและสาบานว่าไม่มีอะไรกัน
...หลังจากนั้น เราเริ่มปลง และเฉยชากับเขา อยุ่บ้านเดียวกัน ก้อเหมือนต่างคนต่างอยู่ (ช่วงนี้ ญาติเราพาลูกเราไปเลี้ยงที่ ตจว. แล้ว)
...เราตัดสินใจ สอบเรียน ป.โท ณ.มหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ ในคณะยอดนิยม ตลอดช่วงเรียนโท เราเปลี่ยนแปลงตัวเอง เปลี่ยนบุคลิกใหม่ จนทุกคนคิดว่าเราโสด
และเราก้อไม่อยากพูดถึงเรื่องครอบครัวกับใครเพราะหัวใจ เจ็บจนชินชา
ช่วงนั้นลูกอายุได้ 3 ขวบ ญาติเรามาบอกว่า เรื่องครอบครัวจะเอาไงก้อเอา เพราะลูกเริ่มรู้เรื่องแล้ว และพูดว่าไม่อยากอยู่กับพ่อแม่ เพราะพ่อแม่ไม่รักกัน
...เพราะลูก เราจึงตัดสินใจที่จะสร้างครอบครัวอีกครั้งเพื่อลูก แต่ในใจก้อยังมีแต่ความหวาดระแวง
...และเขาก้อยังทำงาน ตจว.เรื่อยมา แต่ก้อยังทะเลาะกันอยู่เรื่อยๆ ในความขี้โกหกขั้นเทพ ของเขา
...ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เขาง้อเราทุกครั้ง และทำตัวดี เต็มที่ก้อประมาน 1 เดือน พอทุกอย่างเริ่มดี ก้อจะจับโกหกเขาได้อีก ถึงแม้จะไม่ใช่เรื่องผู้หญิง
แต่เราคิดว่า ทำไมต้องโกหกกัน การโกหกในเรื่องเล็กๆ อยู่เสมอ สักวันก้อต้องโกหกในเรื่องใหญ่ได้อีกเหมือนกัน
...ชีวิตคู่ของเรา ลุ่มๆดอนๆ แบบนี้มาตลอด
...จนกระทั่งปีนี้ แฟนเราบอก อยากมีลูกคนที่ 2  และใช้ความพยายามมาก ทั้งรอนับวันไข่ตก ทั้งพูดกรอกหูเราอยุ่ตลอด ว่าอยากทีเพราะอายุเยอะแล้วทั้งคู่
...ใจนึงเราก้ออยากมี แต่อีกใจเรากลัวเจ็บอีก ซึ่งเขาก้อสัญญานานาประการ
......แล้วเราจะทำไงดีคะ...ขอปรึกษาค่ะ😂😂😂