เราอยากทราบว่าเรามีปัญหาทางสมองอะไรหรือเปล่า นี่คิดทุกวันเลยว่าใช่แน่ๆ อยากไปพบแพทย์เหมือนกันแต่ดูยุ่งยากจัง
อาการของเราคือ เรารู้ว่าจะพูดอะไรมีประโยคในสมองนะ แต่พอพูดออกมาแล้วไม่ใช่น่ะ เช่น
เพื่อน: อ้าว แกไม่ได้อยู่กลุ่มเราหรอ
เรา : เราอยู่เราไม่ได้อยู่กลุ่มแก
แต่จริงๆเราต้องการจะพูดว่า 'เราไม่ได้อยู่กลุ่มแกนะ เราอยู่กลุ่ม(ชื่อเพื่อน)' คือเพิ่งจะคิดได้ว่าตอบล่วงหน้าตอนพูดว่า 'เราอยู่' เราเลยตัดไปพูดคำตอบที่ตรงคำถามแทนจนประโยคมันต่อกันแบบงงๆ
ส่วนเรื่องเล่ายาวๆน่ะเราเล่าเรื่องไม่รู้เรื่องเลย เราจะคิดอยู่ตลอดว่านี่เพื่อนยังฟังเราหรือเปล่า เบื่อไปหรือยัง
ยิ่งเรื่องติวข้อสอบเพื่อนนี่ไม่ต้องพูดถึง เคยพยายามสอนเพื่อน แต่ไม่เคยมีใครเข้าใจสักคน แต่ทุกวันนี้ไม่แล้วเพราะเราก็ไม่รู้เรื่องที่เรียนเหมือนกัน โง่ลงทุกวัน555
ตอนนี้คือเล่าเรื่องทีไรแล้วคนฟังรู้เรื่องจะรู้สึกภูมิใจในตัวเองมากๆ ส่วนใหญ่ที่รู้เรื่องนี่จริงๆเราทวนในสมองหลายรอบมากไม่ให้พูดงงๆออกมา เสียเวลาในขั้นตอนนี้ไปเยอะเลย จนบางทีเพื่อนเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแล้ว 555
แต่อาการพวกนี้ไม่เกิดกับการเล่นมุกนะ อาจเพราะเป็นประโยคสั้นๆมั้ง
สรุปว่าเรารู้ตัวเสมอตอนพูดไม่รู้เรื่อง พร้อมด่าตัวเองในใจว่าตัวเองต้องดูโง่มากๆแน่นอน ไม่ก็โง่อีกแล้วตรู - -"
ข้อมูลอื่นประกอบการวิเคราะห์
: พฤติกรรม
- นอนดึกบ่อย ไม่ค่อยกินผัก ออกกำลังกายน้อย
: นิสัยอื่นๆ
- ลังเลบ่อยตัดสินใจยาก เช่นไปห้าง ซื้อนม เราเปรียบเทียบหลายๆยี่ห้อ(นานมาก) แต่พอไปต่อคิวจ่ายเงินมักเดินกลับไปเปลี่ยนเพราะชอบการตัดสินใจครั้งแรก
- รู้สึกผิดตลอดเมื่อคิดแย่ๆเช่น ดูถูกคนอื่นในใจ กลัวว่าวันนึงเราจะไม่รู้สึกผิดอีกกลายเป็นพวกเลวบริสุทธิ์ รู้สึกผิดบ่อยมากไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่เรื่องไม่ดีทีทำก็เยอะนะไม่ใช่คนดี
- คิดว่าตัวเองกากแต่ในใจลึกๆก็คิดว่าคูล แต่ไม่ขี้อวด ถ่อมตัว ถ้าอวดจะอวดแบบเนียนๆ
: ความชอบอื่นๆ
- ศิลปะ/เราชอบวาดรูปเสพงาน เพลง/ทุกแนว หนัง/ทุกแนวยกเว้นฮอเร่อ
พิมมาซะยาวเลยสรุปควรทำอย่างไรดีคะ เป็นกรรมพันธ์หรือไม่คะ
เราพูดไม่รู้เรื่อง เราเป็นอะไรหรือเปล่าคะ
อาการของเราคือ เรารู้ว่าจะพูดอะไรมีประโยคในสมองนะ แต่พอพูดออกมาแล้วไม่ใช่น่ะ เช่น
เพื่อน: อ้าว แกไม่ได้อยู่กลุ่มเราหรอ
เรา : เราอยู่เราไม่ได้อยู่กลุ่มแก
แต่จริงๆเราต้องการจะพูดว่า 'เราไม่ได้อยู่กลุ่มแกนะ เราอยู่กลุ่ม(ชื่อเพื่อน)' คือเพิ่งจะคิดได้ว่าตอบล่วงหน้าตอนพูดว่า 'เราอยู่' เราเลยตัดไปพูดคำตอบที่ตรงคำถามแทนจนประโยคมันต่อกันแบบงงๆ
ส่วนเรื่องเล่ายาวๆน่ะเราเล่าเรื่องไม่รู้เรื่องเลย เราจะคิดอยู่ตลอดว่านี่เพื่อนยังฟังเราหรือเปล่า เบื่อไปหรือยัง
ยิ่งเรื่องติวข้อสอบเพื่อนนี่ไม่ต้องพูดถึง เคยพยายามสอนเพื่อน แต่ไม่เคยมีใครเข้าใจสักคน แต่ทุกวันนี้ไม่แล้วเพราะเราก็ไม่รู้เรื่องที่เรียนเหมือนกัน โง่ลงทุกวัน555
ตอนนี้คือเล่าเรื่องทีไรแล้วคนฟังรู้เรื่องจะรู้สึกภูมิใจในตัวเองมากๆ ส่วนใหญ่ที่รู้เรื่องนี่จริงๆเราทวนในสมองหลายรอบมากไม่ให้พูดงงๆออกมา เสียเวลาในขั้นตอนนี้ไปเยอะเลย จนบางทีเพื่อนเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแล้ว 555
แต่อาการพวกนี้ไม่เกิดกับการเล่นมุกนะ อาจเพราะเป็นประโยคสั้นๆมั้ง
สรุปว่าเรารู้ตัวเสมอตอนพูดไม่รู้เรื่อง พร้อมด่าตัวเองในใจว่าตัวเองต้องดูโง่มากๆแน่นอน ไม่ก็โง่อีกแล้วตรู - -"
ข้อมูลอื่นประกอบการวิเคราะห์
: พฤติกรรม
- นอนดึกบ่อย ไม่ค่อยกินผัก ออกกำลังกายน้อย
: นิสัยอื่นๆ
- ลังเลบ่อยตัดสินใจยาก เช่นไปห้าง ซื้อนม เราเปรียบเทียบหลายๆยี่ห้อ(นานมาก) แต่พอไปต่อคิวจ่ายเงินมักเดินกลับไปเปลี่ยนเพราะชอบการตัดสินใจครั้งแรก
- รู้สึกผิดตลอดเมื่อคิดแย่ๆเช่น ดูถูกคนอื่นในใจ กลัวว่าวันนึงเราจะไม่รู้สึกผิดอีกกลายเป็นพวกเลวบริสุทธิ์ รู้สึกผิดบ่อยมากไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่เรื่องไม่ดีทีทำก็เยอะนะไม่ใช่คนดี
- คิดว่าตัวเองกากแต่ในใจลึกๆก็คิดว่าคูล แต่ไม่ขี้อวด ถ่อมตัว ถ้าอวดจะอวดแบบเนียนๆ
: ความชอบอื่นๆ
- ศิลปะ/เราชอบวาดรูปเสพงาน เพลง/ทุกแนว หนัง/ทุกแนวยกเว้นฮอเร่อ
พิมมาซะยาวเลยสรุปควรทำอย่างไรดีคะ เป็นกรรมพันธ์หรือไม่คะ