ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเราเป็นคนพูดน้อย แต่ถ้าสนิทกับใครเราก็พูดไม่หยุดเหมือนกัน5555 ส่วนคนที่ไม่สนิทเราจะไม่ค่อยพูดด้วย แต่ถ้าถามเราก็ตอบนะ
เข้าเรื่องเลยละกัน คือว่า เรามีกลุ่มเพื่อนที่สนิทจริงๆ3คน แต่ใน 3 คน เนี่ยมีอยู่คนนึงที่เราคิดเราสนิทที่สุด เพราะคบกันตั้งแต่เราอยู่ ม.1 ตอนนี้อยู่ ม.5 ส่วนที่เหลือเพิ่งเจอกันตอน ม.4 เรากับเพื่อนคนนี้มีอะไรก็คุยกันทุกเรื่องเลย แม้แต่เรื่องในบ้านเราเขาก็รู้ เวลาคุยด้วยกันเรารู้สึกสนุก เวลาเครียดมีเรื่องให้คิด เขาจะคอยพูดปลอบให้เราสบายใจแล้วเราก็รู้สึกดีทุกครั้ง เวลาเราจะทำอะไรเราก็นึกถึงเขาตลอด เช่น เวลาสอบเราก็จะนั่งข้างๆกัน และก็คอยบอกคำตอบเขา เวลามีการบ้านถ้าเขาทำไม่ทันเขาก็จะเอามาให้เราช่วย ซึ่งเราก็รู้ตัวแหละว่าทำแบบนี้มันคือการเอาเปรียบกันชัดๆ แต่เราก็ยอม แต่พอเราจะให้เขาช่วยทำอะไรเรารู้สึกเกรงใจ แล้วเขาก็จะไม่ค่อยช่วยเรา แต่กับเพื่อนในกลุ่มอีกคนเขากลับทำให้ คือจริงๆเราก็รู้สึกไม่ดีนะ แบบเวลาเราสอบผ่านหรือได้คะแนนเยอะกว่าเขา เวลาเราไม่ตอบแชทไลน์ เขาก็จะโกรธเราไม่คุยกับเราเมินเราเหมือนเราไม่มีตัวตน บางทีพออยู่ๆก็ไม่คุยกับเราทั้งๆที่เมื่อวานก็ยังดีๆ พอเช้าอีกวันเขาก็เมิน กับเพื่อนคนอื่นเขาไม่เป็นนะ เรารู้สึกอึดอัดทุกเวลาเราอยู่กับเขาสองคนแบบเงียบๆ คือในหัวเราคิดตลอดเวลาว่าเราจะพูดอะไรดีเพื่อไม่ให้มันเงียบ เราจะพูดแบบนี้ดีมั๊ย เขาจะโกรธหรือป่าว เราเคยหลายครั้งนะว่าเราควรไปหากลุมเพื่อนใหม่ดีหรือป่าว แต่ก็ติดเพื่อนในกลุ่มที่เหลือ มันแปลกนะทั้งๆที่เราคิดว่าเราสนิทกับเขามากที่สุด เขาเข้าใจเรามากที่สุด แต่เราก็อึดอัดที่ต้องอยู่กับเขา เพื่อนคนอื่นในกลุ่มเราไม่เป็นนะเราจะรู้สึกโอเคมากกว่าอะ เราควรทำไงดี(?) เพื่อลดความอึดอัดระหว่างเรากับเขา🙏🏻😢