คือเราเพิ่งอกหักมา จากผู้ชายสองคน คนแรกคือแฟนเก่า คบกันมา4ปีค่ะ เค้ากะหาคนคุยมาตลอด แต่เรากะให้อภัยตลอด เพราะรักมากค่ะ แล้วพอเราติด ป.โทที่เชียงใหม่ (เรายังไม่จบตรีนะค่ะ) เค้ากะทิ้งเรา หปยุกะพริตตี้ เค้าบอก ชีวิตเรามันต่างกันเกินไป อยากให้เราไปมีอนาคต วันข้างหน้าที่การงานดี มีเงินเท่าเรา จะกลับมา
เราก็ทำใจอยู่สองเดือน ทรมานมาก กว่าจะหาย จนมีคนใหม่เข้ามา ตอนแรกเราก็ไม่ได้รักหรอกค่ะ แต่เค้าเป็นคนทำให้เราดีขึ้นได้ ตอนแรกเค้าดีมาก ดูแล เอาใจ ทุกอย่าง จนเราเริ่มรักเค้า หลังๆ เริ่มโทรไม่ติด ติดต่อไม่ได้ บอกทำงาน ไม่มีเวลา เรากะอยากเคลีย ว่าเปนไร หายไป (ตอนนี้ เราเพิ่งจบตรีค่ะ แบบว่า กำลังทำเรื่องจบ) พอเค้ารู้ เค้าก็เริ่มเปรอบบนี้ เราเลยไปบ้านเค้า เคราะประตู โทรหา ไม่รับ ไม่ตอบ เราเลยมานั่งในรถ เค้าไลน์มา ว่าอยู่กับแฟนเก่า ลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราต่างกันเกินไป เราอยู่สูงเกินไป อย่ามาเอาคนอย่างเค้าเลย คนอย่างเค้ามันต่ำต้อย แฟนเก่าเรากะพูดงี้
เค้า ถ้างั้นคุณมาคบฉันแต่แรกทำไม เป็นข้ออ้างรึป่าว ทำไมเราต้องเจอแต่แบบนี้ กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน ละนาที ทรมานเหลือเกินค่ะ คนเรา จะคบกัน รักกัน ต้องอยู่ที่ฐานะ การเงิน การศึกษาเหรอค่ะ มันไม่ได้อยู่ที่ใจเหรอค่ะ เราไม่เคยคบใครเล่น เราคบด้วยความจริงใจเสมอ เรายอมทิ้งทุกคนที่เข้ามาจีบเรา เพื่อความสบายใจของคนที่เราคบเสมอ ทำไม สุดท้าย เราต้องกลายเป็นคนถูกทิ้งตลอดค่ะ หรือเรา ไม่ควรมีใครแล้ว