เมื่อผู้เข้าชิงทั้งคู่ต่างหาทางยอมแพ้ เมื่อได้เห็นใบหน้าองค์หญิง   กรรมการทั้งหมดจึงได้ซุบซิบปรึกษากัน.....
“กรรมการปรึกษากันแล้วว่า  คุณชายถังล้มลงยอมแพ้ก่อนกู่ต้าเอ่อคาน ดังนั้นขอตัดสินว่า กู่ต้าเอ่อคานเป็นฝ่ายชนะ ได้องค์หญิง
เหมยฮัว มาป็นภรรยา”

     “เดี๋ยวๆ..ช้าก่อน  ข้าเป็นแค่ตัวแทนอำมาตย์หวัง  เขาต่างหากต้องแต่งงาน กับองค์หญิงเหมยฮัว ไม่ใช่ข้า” กู่ต้าเอ่อคานละล่ำละลักบ
อกพร้อมกับโบ้ยไปให้อำมาตย์หวัง

        “หา...!!! ไอ้คนบัดซบ ข้าแก่ถึงปูนนี้แล้ว ข้าไม่คิดเรื่องแบบนี้หรอก เจ้าแอบอ้างให้ข้ามาเป็นเกียรติด้วย ยังพอทำเนา นี่ยังหาว่าข้า
อยากกินหญ้าอ่อนอีก เจ้านี่มันแย่ที่สุด   เจ้าแข่งเองก็ต้องรับไปเองสิ”
     อำมาตย์หวังเอง ก็รีบออกตัวไม่รับผิดชอบเช่นกัน สร้างความโมโหให้กับกู่ต้าเอ่อคานเป็นอันมาก

กรรมการเข้ามาแนะนำบอกกับกู่ต้าเอ่อคานว่า  “หากท่านไม่ต้องการตำแหน่งชนะเลิศ ท่านสามารถสละสิทธ์ได้  ท่านจะสละสิทธ์
หรือไม่ล่ะ..?”


       “ เชอะ...ที่จริง เจ้าต้องการองค์หญิงเหมยฮัวเป็นใบเบิกทางเข้าหาฮ่องเต้  เมื่อสบโอกาส ก็จะลอบปลงพระชนม์เท่านั้นใช่ไหม ตอนนี้แผนการพลาดแล้ว  ข้าว่าเจ้ายอมตกนรกทั้งเป็นที่นี่ดีกว่า” ถังอี้หานพูดด้วยเสียงอันดัง จนเจ้าเมืองผิงเซียกับอำมาตย์หวังรวมทั้งแขกเหรื่อ
ที่มาได้ยินด้วย

         “ ข้าขอสละสิทธิ์....ข้าไม่สนใจอะไรแล้ว  ข้านี่แหละ ถ้าเอาชนะการแข่ง แล้วได้องค์หญิงเหมยฮัวมา ข้าจะนำนางเข้าเฝ้าฮ่องเต้ พอสบโอกาสข้าจะฆ่าฮ่องเต้ซะ  แต่นี่ดูหน้านางสิ  ถ้านำนางไปเข้าพบฮ่องเต้ มีหวังหัวขาดก่อนเข้าเฝ้าแน่”
กู่ต้าเอ่อคานตอบด้วยเสียงอันดัง จนทุกคนได้ยิน

   “ดังนั้นเราขอประกาศว่า คุณชายถังเป็นผู้ชนะเลิศการแข่งได้แต่งงานกับองค์หญิงเหมยฮัว”  กรรมการการแข่งประกาศด้วยเสียงอันดัง

           “ในที่สุด เจ้าก็ยอมรับจนได้ ว่าคิดจะนำนางไปถวายฮ่องเต้ แล้วจะลอบปลงพระชนม์” คุณชายหวังลุกขึ้นยืนพูดย้ำอีกครั้ง

      “ใช่ข้าขอยืนยันอีกครั้ง ว่าข้าคิดปลงพระชนม์ฮ่องเต้ โดยใช้องค์หญิงเหมยฮัวเป็นเครื่องมือ  มีอะไรไหม พวกเจ้าจะมีปัญญาจับข้าเหรอ”  กู่ต้าเอ่อคาน ลุกขึ้นยืนเช่นกันพร้อมกับย้ำคำเดิมอีกรอบ