มันเกิดขึ้นอีกแล้ว
ก่อนหน้านี้....(ขอเล่า)
ก็ยังเรียนอยู่นะคะ เวลาเรียนมันก็จะมีปิดเทอม  
และในช่วงจะปิดเทอมนั้นเอง....ก็มีคนๆนึงมาจีบเรา
เราเลือกที่จะปฏิเสธไป   แต่แล้วกับเหมือนว่ามันเจ็บ(ทั้งๆที่เป็นคนปฏิเสธเอง)
ก็เลยให้โอกาศตัวเอง โดยการเริ่มจากลองคุยกันก่อน
จนในที่สุดเราแพ้ใจตัวเอง ความรู้สึกคือไม่อยากเสียเขาไป
แต่...ถ้าถามว่ารักไหม  >>>มันไม่เคยแน่ใจเลย  และไม่กล้าที่จะบอกว่ารักด้วยซ้ำ
แต่เราก็คบกันนะ..
จนกระทั้งวันนึงเราก็รู้สึก  หมดรัก  ไปเฉยๆ โดยไม่มีเหตุผล

และตอนนี้ (เข้าเรื่อง)
ก็ใกล้จะปิดเทอมเหมือนเดิม และมีคนเข้ามาเหมือนเดิม
เราเรียนวิชาเสรีด้วยกัน
วันหนึ่งเขาขอเป็นเพื่อนใน facebook
และเราก็รับเพราะทำงานกลุ่มด้วยกัน
ซึ่งเขาก็ทักเรามาเรื่อยๆ (และมันจะรู้ตัวเองเลยว่าเขาเข้ามาจีบแน่ๆ)
แต่เราก็ออกตัวตลอดเวลาว่า เพื่อนกัน เพื่อนกัน ตลอดเลย
จนเราคุยกันนานพอควรเป็นเดือนสองเดือน
จากเรื่องงาน ก็เริ่มมีเรื่องส่วนตัว
จากเจอกันแค่ในคาบเรียน ก็มีการนัดเจอกันข้างนอก
แต่เจอข้างนอกจะมีเพื่อนเขาหรือไม่ก็เพื่อนเราไปด้วยตลอด
แต่ทุกครั้งเหมือนใจเราอยากไปกับเขาสองคนนะไม่รู้ทำไม
เรามักจะหาข้ออ้างเรื่องงานหรือไม่ชวนตรงๆ
เช่น  เอ่อนี้เพื่อนชวนไปนี้นะไปด้วยกันมั้ย ประมาณนั้น
บางทีเพื่อนเราผิดนัดเราก็มักจะเล่าให้ฟังประมาณว่า นี่เพื่อนผิดนัดเซงเลยอยากไป
เขาก็จะเสนอว่าไปเป็นเพื่อนมั้ย ประมาณนั้น

มันเป็นแบบเดิมอีกแล้ว
1.ใกล้จะปิดเทอม..ซึ่งมันก็รู้สึกใจหาย
2.นาทีแรกเราไม่ได้จะชอบเขาเลย..แต่ตอนนี้มันเหมือนขาดอะไรไปถ้าเราไม่ได้คุยกัน

ตอนนี้เรารู้สึกว่าเขาจะขอคบเราหลายครั้ง
เพราะเขาพูดเสมอว่า ถามไปกลัวมองหน้าไม่ติด ขอเป็นหลังสอบวิชาที่เรียนด้วยกัน
ซึ่งเราก็พอจะรู้ว่าเขาจะพูดอะไร

ซึ่งเราไม่รู้ว่าเราจะตอบไปยังไงดีแต่ก็เตรียมคำตอบไว้ในใจแล้วละ
แต่..ก็อดคิดไม่ได้ที่จะกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนเดิม
เหมือนเดิมคือคนเก่าเราไม่ได้เป็นฝ่ายรักก่อน  และสุดท้ายก็เป็นฝ่ายจากเขามา
คือกลัวทำใครเจ็บเหมือนเดิมมมมมม