เรื่องของเรื่องคือเราไปซื้อของ ไปรับบริการร้านค้าอะไรพวกนี้แล้วเราจะเป็นพวกขี้สงสารค่ะ อะไรที่พอจะช่วยๆ พนักงานได้ก็ช่วยกันไป เพราะทั้งวันเค้าก็คงเหนื่อยพอควรแล้ว เคยเจอบริการที่ไม่ดีบ้าง แต่ก็ไม่ร้ายแรงอะไร แค่พอแสบคันแล้วลืมๆ ไปซะ แต่ไม่เคยถึงกับต้องเขียนใบคอมเพลนใคร
ทีนี้จู่ๆ ก็แว้บมาในหัวค่ะว่า เวลาพนักงานโดนเตือนคงจ๋อยน่าดูเนอะ แม้จะเป็นความผิดเล็กน้อย เสียเซลฟ์แย่เลย (นึกถึงเวลาเราทำผิดไม่ได้ตั้งใจกับคนในครอบครัวค่ะ โดนด่าทีเป็นหมาหงอยเลย) อ่ะะะ.. อันนั้นพอเข้าใจความรู้สึกพนักงาน แต่สงสัยค่ะว่าคนที่เป็นหัวหน้า ที่ต้องรับผิดชอบดูแลสอดส่องลูกน้องเนี่ย ครั้งแรกที่ต้องว่ากล่าวตักเตือนเค้าจะใจสั่นบ้างมั้ย(แบบ... นี่ดุเกินไปป่าวนะ ลูกน้องจะเกลียดเรามั้ย555) แล้วต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะรู้สึกว่ามันคือหน้าที่จริงๆ ไม่สะเทือนใจหรือเซนซิทีฟในการปฏิบัติหน้าที่ของตนเอง
ปล. ที่ถามเพราะเราเป็นฟรีแลนซ์ค่ะ เคยฝึกงานบริษัทแค่ระยะสั้น ไม่เคยเจอโดนดุกับตัว ไม่เคยถามหัวหน้าด้วย เลยไม่รู้และก็มาหาคำตอบในนี้แหละค่ะ อยากรู้ความคิดเห็นจากหลายๆ คน
(ถามคนที่เป็น/เคยเป็นหัวหน้า) ครั้งแรกที่คุณตักเตือนลูกน้องเป็นอย่างไรบ้าง?
ทีนี้จู่ๆ ก็แว้บมาในหัวค่ะว่า เวลาพนักงานโดนเตือนคงจ๋อยน่าดูเนอะ แม้จะเป็นความผิดเล็กน้อย เสียเซลฟ์แย่เลย (นึกถึงเวลาเราทำผิดไม่ได้ตั้งใจกับคนในครอบครัวค่ะ โดนด่าทีเป็นหมาหงอยเลย) อ่ะะะ.. อันนั้นพอเข้าใจความรู้สึกพนักงาน แต่สงสัยค่ะว่าคนที่เป็นหัวหน้า ที่ต้องรับผิดชอบดูแลสอดส่องลูกน้องเนี่ย ครั้งแรกที่ต้องว่ากล่าวตักเตือนเค้าจะใจสั่นบ้างมั้ย(แบบ... นี่ดุเกินไปป่าวนะ ลูกน้องจะเกลียดเรามั้ย555) แล้วต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะรู้สึกว่ามันคือหน้าที่จริงๆ ไม่สะเทือนใจหรือเซนซิทีฟในการปฏิบัติหน้าที่ของตนเอง
ปล. ที่ถามเพราะเราเป็นฟรีแลนซ์ค่ะ เคยฝึกงานบริษัทแค่ระยะสั้น ไม่เคยเจอโดนดุกับตัว ไม่เคยถามหัวหน้าด้วย เลยไม่รู้และก็มาหาคำตอบในนี้แหละค่ะ อยากรู้ความคิดเห็นจากหลายๆ คน