สวัสดีค่ะ เราทรมานเพราะอคติของตัวเองที่แก้ยังไงก็ไม่หาย บอกก่อนนะคะ ว่าพ่อเราก็สัก แล้วตอนเด็กๆพ่อก็ทำร้ายแม่ แรงมาก มันฝังใจ เรากลัวคนสักแต่ก็ไม่ได้เป็นกับคนอื่น คนอื่นเราอาจจะแค่ไม่อยากอยู่ใกล้ แต่นี่มาเป็นกับแฟนเรา ที่เรากำลังจะแต่งงานด้วยค่ะ

คือเราคบกับแฟนมา5ปี ค่ะ ทุกอย่างก็ราบรื่นดี แฟนไม่เคยทำร้ายค่ะ แค่อารมร้อน ปากจัด แต่พอปีที่2 แฟนก็ดีขึ้น โมโหอะไรก็ไม่ด่าเราเจ็บๆแล้ว พอคบกันได้4ปีกว่า แฟนก็เกณฑ์ทหาร หลังจากที่ผ่อนผันมาหลายปี พอแฟนไปทหารได้ไม่ถึงปี แฟนก็กลับมาพร้อมรอยสัก รูปกล้องที่แขนขวา ขนาดประมาณฝามือ เราเห็นครั้งแรก เราเสียใจมากๆ เรากลัวและไม่อยากอยู่ใกล้ เราไม่กอดแฟนเหมือนทุกครั้ง เราไม่สนิทใจ และรู้าึกว่าไม่ใช้แฟน เราก็ทะเลาะกัน แต่ตอนนั้นก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไรหรอก นี่แฟนเรานะ เรื่องแค่นี้เอง แล้วก็พยายามทำใจให้ยอมรับได้ ใช้เวลาเป็นเดือนๆ เวลามีอะไรกัน เราก็ไม่ค่อยโอเค รู้สึกว่าคนนี้ไม่ใช้แฟนเรา เราไม่กล้ามีอะไรด้วย พยายามที่จะไม่มอง ไม่นึกถึงมัน และยังไม่ชินด้วย

จนมาวันนี้ค่ะ ที่แฟนบอกว่าจะสักเพิ่ม เราไม่โอเคสุดๆ เราร้องไห้ออกมาเอง ในสมองก็ไม่ได้คิดอะไร พยายามหาเหตุผลที่จะไม่ให้เค้าสัก เรายอมรับแหละว่าเราอคติ จะลบอันเดิมก็ไม่ได้ บอกให้เพ้นท์เค้าก็บอกว่าเสียเวลา มันเป็นสิ่งที่แฟนเราชอบ เราก็ควรจะชอบ แต่เราไม่รู้มาก่อนนิว่าเค้าชอบสัก จะถอยตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว

เรารู้ค่ะว่า ในโลกเนี้ยคนสักเยอะแยะ มีดีเลวปะปนกันไปเหมือนคนไม่สักแหละ คนไม่สักจิตใจอาจจะไม่สะอาดเหมือนเนื้อตัวก็ได้ แต่ความคิดแค่นี้มันก็ไม่พอที่จะทำให้อคติมันหายไปและยอมรับการสักของแฟนได้หรอกค่ะ

ใครก็ได้ค่ะ ช่วยแนะนำอะไรให้เราหน่อย เราอยากให้อคติมันหายไป ไม่อยากรู้สึกแบบนี้ อยากให้แฟนทำในสิ่งที่ชอบด้วย

ขอบคุณนะคะ ทุกข์ใจจริงๆ