เราอยากรบกวนปรึกษาเพื่อนๆด้วยน่ะค่ะ คือตอนนี้เรามีเรื่องเครียดมาก ตอนนี้เราทำงานในออฟฟิตที่นึงเงินเดือนไม่สูง 11000 บาทแต่ว่าพี่ๆรวมถึงผู้บริหารใจดีกับเรามาก และงานที่เราทำเป็นสัญญาปีต่อปีไม่มีโบนัสแต่พี่ให้โอกาสเราไปเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆงานก็ไม่เครียดทุกคนใจดี แต่ปัญหาคือเรามีลูกกับสามีเก่า2คน พ่อกับแม่รับภาระเลี้ยงลูกให้เราซึ่งเราเลิกกับพ่อของลูกเพราะมันไปมีผู้หญิงใหม่ แต่เมื่อเดือนกุมภาพันธ์2558 แม่เราเกิดล้มป่วยและติดเชื้อในกระแสเลือดครั้นรุนแรง นอน รพ อยู่เป็นเดือนเกือบไม่รอด พอหลังจากนั้นเป็นต้นมาแม่เราก็ไม่แข็งแรงเดินไม่ค่อยไหว ลูกเราย่าเค้าเลยมารับไปเลี้ยงให้ชั่วคราว เรามีสามีและมีลูกใหม่ตอนนี้ขวบ10เดือน ณ ตอนนี้แม่เลยไม่ได้ไปช่วยพ่อเราขายของ พ่อเราขายใส้กรอกอีสานย่าง ขายลูกชิ้นทอด ทุกวันนี้แกต้องตั้งร้านคนเดียวตั้งแต่11โมงบางวันก็ปั่นจักรยานต์ไปบางวันก็นั่งสองแถวไป ขายอยู่แถวพระราม2 ขายคนเดียวเก็บร้านคนเดียวกว่าจะเก็บเสร็จก็เกือบ4ทุ่มเป็นแบบนี้ทุกวันพ่อจะหยุดทุกวันพระเพราะพ่อกินเจ มีแบบนี้ทุกวันมา8ปีแล้ว ส่วนวันไหนพวกใส้กรอกหรือลูกชิ้นหมดแกจะปั่นจักรยานต์จากประราม2ไปบางแคและก็วงเวียนใหญ่ เราบอกแกหลายครั้งให้นั่งรถเมล์ไปได้มั้ยแต่แกก็ไม่ยอมฟังหรือว่าเสาร์อาทิตย์ให้เราไปซื้อให้แกก็บอกเมิงดูลูกไปเหอะ บางครั้งเราหยุดเสาร์อาทิตย์ก็ไปช่วยแกบ้างแต่ไม่ได้ไปทุกอาทิตย์เพราะเราต้องดูลูก วันธรรมดาที่เรามาทำงานก็จะจ้างคนแถวบ้านเลี้ยงตกวันล่ะ200 รวมนมกับข้าวขนมพร้อม ตอนนี้เราสงสารพ่อมาก พ่อเราอายุ62แล้ว เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาพ่อบอกว่าเหนื่อย อยากให้เราไปช่วยขาย แกจะยกให้เราหมดเลยทุกอย่าง แกขอแค่กินวันล่ะ200กับแม่2คนเพราะถ้าแกไม่ขายแกก็ไม่มีกิน เรานี่น้ำตาร่วงเพราะทุกวันนี้เรามีลูก3คนไม่ได้ส่งให้แกกินสักบาท  2คนไม่ได้อยู่กับเราไปอยู่กับย่าได้ปีนึงเดี๋ยวปิดเทอมเราก็ต้องเอากลับมาอยู่กับเราตลอดแล้ว ถ้าเราจะลาออกไปช่วยพ่อจิงๆเราพอจะไปรอดมั้ยค่ะ ใจนึงเราอยากไปช่วยพ่ออย่างน้อยถ้าเราไปช่วย คนที่ไปซื้อของก็ต้องเป็นหน้าที่เราพ่อเราก็ไม่ต้องปั่นจักรยานต์ไป แต่ปัญหาคือรายจ่ายเราก็เยอะพอควรเหมือนกัน เราจะยึดเป็นอาชีพเลี้ยงพ่อแม่และลูกเราได้มั้ย เราก็ไม่รู้เลยว่าพ่อเราจะล้มไปวันไหนเราไม่อยากมานั่งเสียใจตอนหลังว่าทิ้งแกไว้ลำพัง ไม่อยากให้แกเหนื่อยอยู่คนเดียวอีกแล้ว เรารบกวนด้วยน่ะคะ บางท่านอ่านแล้วอาจจะคิดว่าเราเป็นลูกที่เลวมากเอาภาระมาให้พ่อแม่เรายอมรับค่ะเราถึงเสียใจอยู่ทุกวันนี้ในสิ่งที่เราทำผิดไปกับพ่อแม่ เรารู้แล้วว่าไม่มีใครที่รักและหวังดีกับเราเท่าพวกเค้าอีกแล้ว ในวันที่เราล้มเค้าช่วยพยุงเราให้ก้าวผ่านวันที่โหดร้าย แต่ในวันนี้เค้าล้มเรากลับทำอะไรไม่ได้เลย