เรามีเพื่อนสนิทคนนึงชื่อจีนค่ะ สนิทกันมาหลายปีเเล้ว ปีที่เเล้วโชคดีได้อยู่ห้องเดียวกัน เเล้วได้เจอเพื่อนใหม่คนนึงชื่อเมลค่ะ นางเป้นคนรักสวยรักงาม ชอบทำตัวโดดเด่น เหมือนเเอ๊บๆด้วยค่ะ ซึ่งจีนเคยด่านางว่า "เเรด" เเต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนิทกันมากก็เลยไม่ค่อยได้สนใจ เเต่พอช่วงใกล้ปิดเทอม 2 ดูเหมือนสองคนนั้นคุยกัน สนิทกันมากขึ้น เเต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ เพราะสองคนนั้นก็ชอบบางอย่างเหมือนกันเช่นพวกเครื่องสำอาง ครีม เเต่ของพวกนั้นเราไม่ได้สนใจมากค่ะเพราะเรายังเด็กอยู่คงไม่จำเป็นต้องกลัวเเดดมากๆ หลบเเดดตลอด หรือโบ๊ะครีมหลายอย่างมาโรงเรียน ตอนกลางวันมานั่งปะเเป้ง บางครั้งก็สงสัยว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันได้ยังไง พอขึ้นเทอมถัดไปเรากับจีนไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันเเต่จีนกับเมลอยู้ห้องเดียวกัน เศร้าเลย จีนกับเมลเลยไปไหนด้วยกันตลอด จากเเต่เดิมที่เรากับจีนตัวติดกันตลอดกลายเป็นว่าไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเหมือนเดิม เจอกันเเค่ตอนเช้ากับไปเรียนพิเศษ เเต่เราไม่ได้คิดว่าเพราะอยู่คนละห้องจึงสนิทกันน้อยเเต่คิดว่าส่วนนึงมาจากเมล คือดูมาทุกวันเลยเหมือนเมลตั้งใจจะมาสนิทกับจีนเเล้วก็กันเราออกไป อารมณ์เหมือนมือที่3 เเหละค่ะ มีอยู่ครั้งนึงเรานั่งใกล้จีนเเล้วลุกไปที่อื่นเเป๊ปเดียว พอเมลมานางก็มานั่งเเย่งที่เราเเค่นั้นไม่พอ พอเราเดินกลับมาเราเห็นกระเป๋าเป้เราที่มีซิปเปิดอ้าอยู่กองหน้าทิ่มอยู่กับพื้น คงไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครปัดกระเป๋าเราตกลงมา พอตอนเข้าค่ายทุกครั้งที่ต้องนั่งเรียงเเถวนางก็จะมานั่งคั่นระหว่างเรากับจีนเสมอ เเล้วทุกๆครั้งที่นางคุยกับจีนไปเดินไปนางก็จะมาเดินเบียดให้เราไปข้างหลังเเล้วนางกับจีนก็เดินนำหน้ากันสองคน ทิ้งให้เรารู้สึกเหมือนวิญญาณตามหลัง รู้สึกไร้ค่าเพื่อนไม่เอาตรงกับเพลงวิญญาณของพี่เเสตมป์เลยค่ะ เเล้วพอตอนเข้าค่ายลูกเสือก็เหมือนเข้าค่ายครั้งที่เเล้วค่ะ คุยกันอยู่สองคนตลอดเเล้วตอนจะนั่งนางก็มาชนเราล้มตรงพื้นกรวดอะค่ะ เจ็บ ไม่รู้ตั้งใจหรือเปล่า พอเราเป็นโรคประจำตัวป่วยนอนห้องพยาบาลที่ค่าย จีนก็ไม่เคยมาเยี่ยมเลยสักครั้ง มีเเต่เพื่อนอีกคนที่ไม่ได้สนิทกันมาเยี่ยมเราตั้งสองรอบเเทน คือเราก็ไม่ได้เป็นโรคจิต ชอบเรียกร้องความสนใจ เเต่เจอเเบบนี้มันก็ต้องรู้สึกไม่ชอบอยู่เเล้ว ทั้งๆที่เราก็สนิทกันมานานกว่า เเล้วเรากับจีนก็เป็นเด็กเรียนอยู่เรานั่งหน้าตลอด พอจีนไปสนิทกับเมลกลายเป็นพวกนั้นนั่งหลังตลอด คบไปคบมาเผลอๆจะทำให้จีนเรียนเเย่ขึ้นก็ไม่รู้ เเละก็มีอีกหลายเรื่องที่คือเราก็พยายามคิดเเล้วว่ามันอาจจะบังเอิญสองคนนั้นอาจจะสนิทกันธรมดาเเต่เมลไม่คิดจะกีดกันเรา พยายามคิดในเเง่ดีเเล้วเเต่จากหลายเหตุการณ์มันดูก็รู้ว่าพยายามเเย่งเเล้วกีดกันเราไม่ให้สนิทกับจีน อย่างตอนสอบเสร็จสองคนนั้นนัดกันไปเที่ยวหลังสอบเลย เเต่จีนไม่คิดจะชวนเราไปด้วย ก็คิดว่าจีนคงไม่อยากอยู่กับเราเเล้ว เเต่ตอนนี้เราก็มีเเก๊งใหม่ที่พึ่งสนิทด้วยปีนี้ มันก็โอเคนะสนุก ตลกดี เเต่ก็ยังอยากได้เพื่อนรักของเรากลับมาอยู่ดีเพราะไม่มีใครสนิทเเละรู้ใจเราเท่าจีนตลอด ตอนนี้ก็ใกล้ปิดเทอมเเล้ว ก็กำลังคิดอยู่ว่าพอขึ้นปีการศึกษาใหม่จะได้อยู่ห้องเดียวกับจีนมั้ย อยากให้เมลอยู่ห้องอื่น เเต่ถ้าเรากับจีนอยู่ห้องเียวกันจีนก็อาจจะสนิทกับคนอื่นมากกว่าก็ได้ หรือเราควรยอมเเพ้เเล้วไปอยู่กับเเก๊งใหม่ของเรา  หรือเราควรจะถามจีนตรงๆเลย ตอนนี้เราทุกข์ใจมากจริงๆค่ะ