อยู่ที่ใจเลยครับ
เมื่อก่อนผมจะชอบผวังว่า ชอบมีหินก้อนโตหล่นลงมาทับ รู้สึกทรมาณมาก
เคยขนาดไปนอนที่วัดสมัยเด็กๆ ร้องลั่นเลย พี่ชายต้องวิ่งมาตบหน้าให้หายผวัง
(หลังจากนั้น ผมก็ไม่กล้าร้องอีกเลย เวลาที่พี่ชายอยู่ 555 (กลัวโดนตบหน้าอีก))
พอโต ตั้งสติได้ ก็คิดว่าหินที่ตกมาคือจิตนาการของเราเอง
เลยคิดไปเองว่า เรามีพลังวิเศษดิ หินทำไรเราไม่ได้
หลังจากนั้นอาการผวาหินก็ค่อยๆหายไป ทุกวันนี้ไม่เกิดอาหารนี้อีกแล้วครับ

----------------------------------------------------
เมื่อสมัยเด็กๆ ผมอยู่ ตจว. การไปดูหนังกลางแปลงแล้วต้องกลับบ้านคนเดียวนี่ฝันร้ายชัดๆ
ขนาดปั่นจักรยานอ้อม 2-3 โล เพื่อหนีจุดเปลี่ยวที่มีคนเคยตาย ก็ยอมมม

สุดท้าย ก็คิดเองว่า กลัวมานานหลายปี ผ่านจุดนี้บ่อยๆ ไม่เคยเจอเลย
คงไม่ซวยเจอวันนี้ อย่าไปกลัวเลย
หลังจากนั้นก็ค่อยๆ หายกลัวครับ
-------------------------------------------

ปัจจุบัน ไม่ค่อยเชื่อเรื่องงมงาย (แต่ไม่ดูถูก บางทีก็มีขนลุก เสียวหลัง)
เคยฝัน ว่าเจอผี ตัวเล็กกว่าเรามากๆๆ เลย จัดไปถีบผีซะเต็มแรงเลยยย...พัดลมปลายเตียงนอน หงายผึ่งงง

-------------------------------------------------
ฝึกจิตให้เข้มแข็งครับ กลัวหรือกล้า เป็นเรื่องที่เราคิดได้เอง