Website :
http://www.scubaponnie.com
FB page :
http://www.facebook.com/scubaponnie
Camera : Olympus OM-D EM-1
Macro Lens : Zuiko Macro 60 mm
Fisheye Lens : Olympus Fisheye 8 mm
...ก่อนจะมีโอกาสได้ไป ก็ไม่เคยได้ยินถึงเกาะ Gili Air พอๆกับคนที่กำลังอ่านอยู่ค่ะ 555
แต่พอดีส่งรูปใต้น้ำไปประกวดรางวัลที่ต่างประเทศ... แล้วได้รางวัลเป็น Voucher ... ที่พัก+ดำน้ำ ที่รีสอร์ทบนเกาะนี้ค่ะ
(ต้องขอขอบคุณงาน ADEX ที่จัดการแข่งขัน รวมถึงคณะกรรมการ และ รีสอร์ท 7seas ที่เป็น sponsor ด้วยนะคะ (-/|\-))
หลังจากได้ Voucher มาปอนก็เลยหาข้อมูลเกี่ยวกับ Gili Air ค่ะ
ข้อมูลที่หาได้ อย่างกับเกาะลับแล...ทำไมมันน้อยงิ!
ทีนี้ในเมื่อไม่มีใครรู้ว่า Gili Air มีอะไรพิเศษรึเปล่า... เลยไม่มีพี่ๆดำน้ำคนไหนตกหลุมปอนยอมไปด้วยเลยสักคน
สรุปสั้นๆ... ทริปนี้... ไปคนเดียวค่ะ
ถ้าใครอยากอ่านกับดูรูปแค่ Gili Air ก็ข้ามตรงนี้ไปได้เลยค่ะ 
การเดินทางครั้งนี้ ขอเขียนคร่าวๆนะคะ คือ
1. นั่งเครื่องบิน Bangkok - Bali ( Airasia ) , ถึงที่บาหลีแล้วนอนที่ Kuta (คูต้า) 1 คืนเนื่องจากเวลาไม่ทันรอบเรือ ที่จะข้ามไป Gili ค่ะ
เลยได้มีโอกาศไปหาด Kuta, ซึ่งปกติปอนจะไม่ค่อยชอบนอนที่นี่สักเท่าไร ถนนหลักของที่นี่เป็น ผับ บาร์ ร้านขายของ แล้วก็ Brand Surf ต่างๆ
คราวนี้ได้นอนที่นี่เลยแวะไปถ่ายรูป Kuta Beach มาค่ะ.. ที่นี่นิยมเล่น Surf ค่ะ.. มีร้านสอนเต็มไปหมดเลย
พอไปถึงหาด ก็จะมีคนเดินมาขายของ แล้วก็มีให้เช่าพวกผ้า/เสื่อไว้ปูบนทรายก่อนนั่งด้วยนะคะ... นึกว่าอยู่เหมือนไทย 555
2. ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ปกติพวก Backpacker ก็จะไปขึ้นรถตู้ ส่วนใหญ่เป็นบริการของเรือ ที่เราจองตั๋วไว้ค่ะ
แต่ปอนไม่ใช่แค่สาวแบกเป้ใบเดียว... มีทั้ง กระเป๋าลากอุปกรณ์ดำน้ำ กระเป๋าลากใส่กล้องกับอุปกรณ์ถ่ายรูปใต้น้ำ แล้วก็เป้หนักๆอีกใบ...
สำหรับพวกถ่ายรูปใต้น้ำ... กระเป๋าที่ใส่กล้องกับอุปกรณ์ถ่ายรูปใต้น้ำนี่รักเท่าชีวิต... แต่กระเป๋าเป้ ก็มี Laptop.. แค่คิดว่าทั้งลากทั้งแบกหมดนี่เดินไปตามถนนก็แย่แล้ว ไปแชร์รถตู้กับคนอื่นก็เกรงใจเค้าค่ะ.. ก็เลยหารถจ้างส่วนตัวไปที่ท่าเรือ
( แพงกว่าอยู่แล้วค่ะ.. แต่รถทั้งคันเป็นของเรา แห่ )
3. ท่าเรือที่จะข้ามไปที่ Gili Air ครั้งนี้ปอนไปขื้นที่ Padangbai (ปะ-ดัง-ไบ) ค่ะ (อ่านไปเรื่อยๆจะเจอแผนที่อยู่ด้านล่างค่ะ)
ที่นี่มีบริการทั้ง Ferry ทั้ง Speed Boat นะคะ แต่แนะนำว่าไป Speed Boat เถอะค่ะ
ปอนก็ไม่เคยไป counter speed boat ที่ไทย ไม่รู้จะเป็นแบบไหน.. แต่ของที่นี่...พอไปถึง...
เอ้ย เอาง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ? ตรงลานจอดรถนี่แหละ... 555
(ขากลับ counter ที่ Gili Air เป็นโต๊ะไม้ตัวเดียวเล็กกว่านี้อีกค่ะ 555)
ในรูปกระเป๋าลากสีน้ำเงิน กับ กระเป๋ากล้องข้างๆที่มี stickers เยอะๆนั่นของปอนค่ะ...
ทีนี้ไปที่ Counter ก็บอกชื่อ ที่จองมาให้เรียบร้อย (มีหลาย counter ของแต่ล่ะบริษัทค่ะ)
ปอนจ่ายตังค์ เค้าก็จะออกตั๋วมาให้ค่ะ ปอนจองไว้แบบ ไป-กลับ เลย
บัตรขาไป เป็นบัตรแข็งสีน้ำเงิน ส่วนด้านขวาเป็น Voucher ไว้ใช้ตอนขากลับ เค้าทำให้แบบ open ticket คือกลับรอบเรือไหนก็ได้ค่ะ
กระดาษบางๆ 1 แผ่นใส่ซองมาให้... รักษาเท่าชีวิต 5555
ถ้าทำหายนี่คือซื้อตั๋วใหม่สถานเดียวค่ะ
ตอนที่ไปยังเหลือเวลาอีก 2 ชม. มั้งคะ เค้าก็เลยบอกให้รอตรงนั้นก่อน... ปอนก็สงสัยว่าทำไมไม่ไปรอตรงท่าเรือ ไม่สบายกว่าหรอ?
สักพักพอเค้าเรียกลูกค้า แล้วพาเดินไปที่ท่าเรือ... (คุณพี่เค้าช่วยปอนลากกระเป๋าใบนึง สงสัยสงสาร 555)
พอไปถึง... ขอกลับไปอยู่ที่เดิมได้มั้ยยยยยยยยยยย
คือถ้าแบกเป้ไปใบเดียวชีวิตคงสบาย แต่บอกแล้วว่ามี 3 ใบและหนักทุกใบ... ตรูจะไปสิงตรงไหนนนนนนน
เรือ Speed Boat ของแต่ล่ะบริษัท ก็จะเข้ามาเป็นเวลาค่ะ จนกว่าเรือจะเทียบสะพาน เจ้าหน้าที่ตรงประตู (เสาๆตรงนั้นน่ะ) เค้าจะไม่ให้เข้าไปค่ะ
ทุกคนก็เลยต้องรออยู่ด้านนอก... รอเค้าตะโกนบอกว่าเรือของบริษัทไหนเข้ามา แล้วจะไปเกาะไหน
รอเรือ เรือไม่มาสักที... ถ่ายรูปกับเลนส์ใหม่ที่ได้มาสักนิสนึง หุหุ
(Olympus OM-D EM-1 + Olympus Fisheye 8 mm)
พอได้เวลาของเรือลำที่ปอนจะไป... ก็ลากกระเป๋าเข้าไปจนสุดสะพาน แล้วก็จะมีเด็กเรือที่จะโยนกระเป๋าของเหล่า Backpackers ทั้งหลายไปไว้ตรงหลังคาเรือ.. ปอนของเยอะก็เลยรอหลังสุดเพราะเกรงใจคนอื่น (กว่าจะลากกระเป๋าไปได้... เหล่านักแบกเป้เดินตัวปริวไปถึงก่อนแล้น)
!!!แต่!!!
.
.
.
ของปอนเค้าไม่โยนนะคะ
ไม่ใช่ว่าพิเศษกว่าคนอื่นหรอกนะคะ
แต่เพราะพอเค้าลองยกแล้วโยนไม่ไหวค่ะ มันหนัก 555
ค่อยๆยกขึ้นไป... ส่วนกระเป๋ากล้องกับเป้ ปอนเอาเข้าไปด้วยในเรือค่ะ... ด้วยความที่เข้าหลังสุดเลยต้องนั่งท้ายเรือที่ไม่มีหน้าต่างกั้น...
น้ำใสป๊ะล่ะ ! ตรง Padangbai นี่เค้าก็ดำน้ำกันนะคะ ปอนเคยมาดำแล้วครั้งนึง...
ด้วยความหวังดีของผู้ที่ผ่านมันมาแล้ว... อย่ามา slow life ค่อยๆเดินเป็นหอยทากขึ้นเรือนะคะ...
เพราะถ้าต้องโดนนั่งท้ายเรือ มันมีช่วงที่น้ำกระเด็น เปียกทั้งเสื้อทั้งกางเกง
(กระเซนไม่ต้องพูดถึง... กระเซนจนหยดน้ำมันมารวมกันไหลลงแขนไปเลย 555)
แต่ก็ดีนะคะ ได้เห็นฝูงโลมาด้วยยยยยย... แล้วก็เห็นกระเบนกระโดดตัวนึง... ครั้งแรกในชีวิต!
เอาล่ะ.. ต่อไปจะเป็นรูปบก (นิดหน่อย) และรูปใต้น้ำที่ Gili Air กันแล้วนะคะ
เธอ....
....พร้อมจะตกหลุมรักเกาะ Gili Air กันรึยังคะ?
ScubaPonnie @Gili Air : สีฟ้าของน้ำทะเล : โลกใต้น้ำ : คนเดียวเราก็จะไป..
FB page : http://www.facebook.com/scubaponnie
Camera : Olympus OM-D EM-1
Macro Lens : Zuiko Macro 60 mm
Fisheye Lens : Olympus Fisheye 8 mm
...ก่อนจะมีโอกาสได้ไป ก็ไม่เคยได้ยินถึงเกาะ Gili Air พอๆกับคนที่กำลังอ่านอยู่ค่ะ 555
แต่พอดีส่งรูปใต้น้ำไปประกวดรางวัลที่ต่างประเทศ... แล้วได้รางวัลเป็น Voucher ... ที่พัก+ดำน้ำ ที่รีสอร์ทบนเกาะนี้ค่ะ
(ต้องขอขอบคุณงาน ADEX ที่จัดการแข่งขัน รวมถึงคณะกรรมการ และ รีสอร์ท 7seas ที่เป็น sponsor ด้วยนะคะ (-/|\-))
หลังจากได้ Voucher มาปอนก็เลยหาข้อมูลเกี่ยวกับ Gili Air ค่ะ
ข้อมูลที่หาได้ อย่างกับเกาะลับแล...ทำไมมันน้อยงิ!
ทีนี้ในเมื่อไม่มีใครรู้ว่า Gili Air มีอะไรพิเศษรึเปล่า... เลยไม่มีพี่ๆดำน้ำคนไหนตกหลุมปอนยอมไปด้วยเลยสักคน
การเดินทางครั้งนี้ ขอเขียนคร่าวๆนะคะ คือ
1. นั่งเครื่องบิน Bangkok - Bali ( Airasia ) , ถึงที่บาหลีแล้วนอนที่ Kuta (คูต้า) 1 คืนเนื่องจากเวลาไม่ทันรอบเรือ ที่จะข้ามไป Gili ค่ะ
เลยได้มีโอกาศไปหาด Kuta, ซึ่งปกติปอนจะไม่ค่อยชอบนอนที่นี่สักเท่าไร ถนนหลักของที่นี่เป็น ผับ บาร์ ร้านขายของ แล้วก็ Brand Surf ต่างๆ
คราวนี้ได้นอนที่นี่เลยแวะไปถ่ายรูป Kuta Beach มาค่ะ.. ที่นี่นิยมเล่น Surf ค่ะ.. มีร้านสอนเต็มไปหมดเลย
พอไปถึงหาด ก็จะมีคนเดินมาขายของ แล้วก็มีให้เช่าพวกผ้า/เสื่อไว้ปูบนทรายก่อนนั่งด้วยนะคะ... นึกว่าอยู่เหมือนไทย 555
2. ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ปกติพวก Backpacker ก็จะไปขึ้นรถตู้ ส่วนใหญ่เป็นบริการของเรือ ที่เราจองตั๋วไว้ค่ะ
แต่ปอนไม่ใช่แค่สาวแบกเป้ใบเดียว... มีทั้ง กระเป๋าลากอุปกรณ์ดำน้ำ กระเป๋าลากใส่กล้องกับอุปกรณ์ถ่ายรูปใต้น้ำ แล้วก็เป้หนักๆอีกใบ...
สำหรับพวกถ่ายรูปใต้น้ำ... กระเป๋าที่ใส่กล้องกับอุปกรณ์ถ่ายรูปใต้น้ำนี่รักเท่าชีวิต... แต่กระเป๋าเป้ ก็มี Laptop.. แค่คิดว่าทั้งลากทั้งแบกหมดนี่เดินไปตามถนนก็แย่แล้ว ไปแชร์รถตู้กับคนอื่นก็เกรงใจเค้าค่ะ.. ก็เลยหารถจ้างส่วนตัวไปที่ท่าเรือ
( แพงกว่าอยู่แล้วค่ะ.. แต่รถทั้งคันเป็นของเรา แห่ )
3. ท่าเรือที่จะข้ามไปที่ Gili Air ครั้งนี้ปอนไปขื้นที่ Padangbai (ปะ-ดัง-ไบ) ค่ะ (อ่านไปเรื่อยๆจะเจอแผนที่อยู่ด้านล่างค่ะ)
ที่นี่มีบริการทั้ง Ferry ทั้ง Speed Boat นะคะ แต่แนะนำว่าไป Speed Boat เถอะค่ะ
ปอนก็ไม่เคยไป counter speed boat ที่ไทย ไม่รู้จะเป็นแบบไหน.. แต่ของที่นี่...พอไปถึง...
เอ้ย เอาง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ? ตรงลานจอดรถนี่แหละ... 555
(ขากลับ counter ที่ Gili Air เป็นโต๊ะไม้ตัวเดียวเล็กกว่านี้อีกค่ะ 555)
ในรูปกระเป๋าลากสีน้ำเงิน กับ กระเป๋ากล้องข้างๆที่มี stickers เยอะๆนั่นของปอนค่ะ...
ทีนี้ไปที่ Counter ก็บอกชื่อ ที่จองมาให้เรียบร้อย (มีหลาย counter ของแต่ล่ะบริษัทค่ะ)
ปอนจ่ายตังค์ เค้าก็จะออกตั๋วมาให้ค่ะ ปอนจองไว้แบบ ไป-กลับ เลย
บัตรขาไป เป็นบัตรแข็งสีน้ำเงิน ส่วนด้านขวาเป็น Voucher ไว้ใช้ตอนขากลับ เค้าทำให้แบบ open ticket คือกลับรอบเรือไหนก็ได้ค่ะ
กระดาษบางๆ 1 แผ่นใส่ซองมาให้... รักษาเท่าชีวิต 5555
ถ้าทำหายนี่คือซื้อตั๋วใหม่สถานเดียวค่ะ
ตอนที่ไปยังเหลือเวลาอีก 2 ชม. มั้งคะ เค้าก็เลยบอกให้รอตรงนั้นก่อน... ปอนก็สงสัยว่าทำไมไม่ไปรอตรงท่าเรือ ไม่สบายกว่าหรอ?
สักพักพอเค้าเรียกลูกค้า แล้วพาเดินไปที่ท่าเรือ... (คุณพี่เค้าช่วยปอนลากกระเป๋าใบนึง สงสัยสงสาร 555)
พอไปถึง... ขอกลับไปอยู่ที่เดิมได้มั้ยยยยยยยยยยย
คือถ้าแบกเป้ไปใบเดียวชีวิตคงสบาย แต่บอกแล้วว่ามี 3 ใบและหนักทุกใบ... ตรูจะไปสิงตรงไหนนนนนนน
เรือ Speed Boat ของแต่ล่ะบริษัท ก็จะเข้ามาเป็นเวลาค่ะ จนกว่าเรือจะเทียบสะพาน เจ้าหน้าที่ตรงประตู (เสาๆตรงนั้นน่ะ) เค้าจะไม่ให้เข้าไปค่ะ
ทุกคนก็เลยต้องรออยู่ด้านนอก... รอเค้าตะโกนบอกว่าเรือของบริษัทไหนเข้ามา แล้วจะไปเกาะไหน
รอเรือ เรือไม่มาสักที... ถ่ายรูปกับเลนส์ใหม่ที่ได้มาสักนิสนึง หุหุ
(Olympus OM-D EM-1 + Olympus Fisheye 8 mm)
พอได้เวลาของเรือลำที่ปอนจะไป... ก็ลากกระเป๋าเข้าไปจนสุดสะพาน แล้วก็จะมีเด็กเรือที่จะโยนกระเป๋าของเหล่า Backpackers ทั้งหลายไปไว้ตรงหลังคาเรือ.. ปอนของเยอะก็เลยรอหลังสุดเพราะเกรงใจคนอื่น (กว่าจะลากกระเป๋าไปได้... เหล่านักแบกเป้เดินตัวปริวไปถึงก่อนแล้น)
น้ำใสป๊ะล่ะ ! ตรง Padangbai นี่เค้าก็ดำน้ำกันนะคะ ปอนเคยมาดำแล้วครั้งนึง...
ด้วยความหวังดีของผู้ที่ผ่านมันมาแล้ว... อย่ามา slow life ค่อยๆเดินเป็นหอยทากขึ้นเรือนะคะ...
เพราะถ้าต้องโดนนั่งท้ายเรือ มันมีช่วงที่น้ำกระเด็น เปียกทั้งเสื้อทั้งกางเกง
(กระเซนไม่ต้องพูดถึง... กระเซนจนหยดน้ำมันมารวมกันไหลลงแขนไปเลย 555)
แต่ก็ดีนะคะ ได้เห็นฝูงโลมาด้วยยยยยย... แล้วก็เห็นกระเบนกระโดดตัวนึง... ครั้งแรกในชีวิต!