สวัสดีค่ะ (ขอไม่ระบุนามตัวเอง)  จะอ่านก็ได้ไม่อ่านก้แล้วแต่
            เริ่มยังไงดีแหละทีนี้5555ไปไม่ถูก วันนี้เรามาเปิดประเด็นกันด้วยเรื่องนี้ล่ะกัน (ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยละกันค่ะ)
  เพื่อนๆเคยเป็นหรือเคยเจอกันบ้างรึเปล่าค่ะ อารมณ์ที่แบบไม่รู้จะรู้สึกยังไง มันไม่รู้จะไปปต่อยังไงดี เริ่มประเด็นเลยล่ะกัน คือเราอะแอบชอบคนๆนึง ก็ด้วยความที่เราชอบเราก็อยากจะรู้เรื่องของเขา อยากจะรู้จัก อยากทักทาย อยากเห็นหน้า อยากเจอกัน เพื่อนๆก็คงจะเคยเป็นกัน(สำหรับคนเคยแอบชอบ) เราด้วยความที่เป็นคนที่เฮฮา ลุยๆ เราก็เลยจีบคนนั้นอะ5555(ทำไมเป็นคนแบบเน้)
        จากเพจเพจหนึ่ง: ผู้หญิงสมัยนี้อะ หัดจีบผู้ชายซะบ้างนะ ไม่ใช่ว่าจะต้องเป็นฝ่ายรอ (ตามนั้นเราก็เลยจีบ)
เวลาผ่านไปสักประมาณเดือนสองเดือน: เห้ยคือแบบชอบจังจริงจริงจังมากอะ สเปคเลยอะ-.- (ใจเย็นนะคะ) เราก็คุยๆๆกับเขาคุยเรื่อยๆ โดยนิสัยเขาแล้วเป็นคนเงียบถ้าไม่สนิทกัน ส่วนเราหรอเฟรนลี่ชวนคุยนู้นนี้นั้นโอ้โห้ เราก็ชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆจนเกือบจะเป็นความรักละมั่ง เค้าก็อยู่เฉยๆของเขา หรือเราไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่(ชั่งมันเหอะ)
หลายเดือนผ่านไป: เราสองคนก็เป็นแฟนกัน ก็ต้องปรับตัวอะไรหลายๆอย่างเลยที่จะเข้าหาเค้าให้ได้เค้าก็เช่นกัน แต่มีอยู่สิ่งๆนึงที่เราแก้ไม่ได้เลยก็คือ นิสัยขี้งอล งอลนู้นงอลนี้งอลสารพัด  เค้าก็ตามง้อปกติ เราก็เลยลองใจดูค่ะว่า เค้าจะยังง้อเราอยู่รึเปล่า (ดูเป็นคนเรื่องเยอะๆเนอะ) เราก็อยากจะรู้ว่าเข้ารักเราจริงป่าว  "คนเราอะถ้ารักกันแล้ว เราต้องไว้ใจซึ้งกันและกัน" (จริงมะ?) เราก็ใช่ชีวิตกันปกติงอลบ้างทะเลาะบ้างดีกันบ้าง เราไม่รู้ว่าที่เค้ายอมดีอะยอมดีจริงๆหรือเกรงใจ
        *จนวันนึง (คบกันได้ประมาณเกือบๆ6เดือน) ด้วยความที่เขาก็ไม่คิดอะไรกับเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ วันเกิดไม่มีอะไรพิเศษ ตอนง้อก็ไม่ได้อะไรมากมาย เรียบๆจริงใจดี แต่เราคงจะงี่เง่าด้วยมั้ง ก็แหมผู้หญิงทุกคนก้ย่อมอยากจะได้เวอร์ไพรส์ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่มันก็ทำให้รู้ว่าเราสำคัญ แต่สำหรับผู้หญิงบางคนก็ไม่อยากได้อะไรแบบนั้น (ก็แล้วแต่บุคคล) ก็ทะเละากันเรื่องนี้กันบ่อยนะ ก้ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนั้นเราทำไปได้ไง ตอนคบกันอยู่เข้าก็ดูแลเราดีมากนะ รอกลับบ้านด้วยกันทุกวันถ้าไม่มีธุระอะไร คอยเป็นที่ระบายให้เราตลอด รับทุกๆอย่างของเราได้ คือรู้สึกดีมากเว้ยยอมรับเลยว่าไม่เคยรักใครเท่านี้ (นอกจากพ่อแม่และญาติและเพื่อน) อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไป นิสัยก็เริ่มจะรู้จักกันพอสมควรล่ะ ตอนนั้นจำได้แค่ว่าทะเลาะกันหนักมาก แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร เพราะตอนนั้นเราก็สติแตกเหมือนกัน เอาแต่ใจมากอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าทำเอาท่าไหนทำให้เราเลิกกัน ด้วยความที่เขาพยายามตีห่างด้วยมั้ง
         วันนั้นอีกวันนึงก่อนปีใหม่ เราเริ่มห่างกันบ้างล่ะเห้ออออออ เราก็อยากจะรู้ว่าเป็นอะไร (อ่อจำได้ล่ะช่วงนั้นช่วงปีใหม่หยุดยาว ซึ่งเราทะเลาะกันก่อนหน้านั้น) ต่อ555 เราก็โทรไปถามเค้าว่าเป็นอะไร (ขอไม่บอกคำตอบ) ตอนนั้นพอได้ยินคำตอบ...ปล่อยโฮสิครับบบบ ด้วยความที่เรารักเค้ามากเราก็ยอมเค้าไปเช่นเคย ผ่านไปสองเดือน ช่วงสองเดือนนั้นเป็นช่วงที่ทรมานมากกกทึ่สุดเหมือนกัน ปล่อยโฮหนักมากก เพ้อหนักมากกก เศร้าหนักมากก แต่ก็ยังตามง้อนะตามขอโทษนะ ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย ตามง้ออยู่สักพักนึง(เรารู้ว่าแกคงจะรำคานเรามากแต่เราอยากจะขอโทษแกอะจะทำไม) จนเราคิดๆๆนอนนึกๆๆเอ๊ะใครผิดนู้นนี้นั้น เพื่อนก็ปลอบใจนู้นนี้นั้น(ขอบคุณมากๆครับ) เราก็เออ! ปล่อยเขาไปเหอะอย่างไปรั้งเค้าไว้เลย เราก็ตัดสินใจปล่อยเค้าไปแต่ก็ยังทักไปในแชทว่าสบายดีมั้ยทักไปยาวๆตามประสาเรา5555 แต่ผลลับก็คือ เค้าแค่อ่าน...?ว้อทท! แต่นานๆๆมากกกกว่าจะมาอ่าน ทักเรื่อยๆ คราวนี้จะถอดใจจริงๆแล้วนะ แต่ๆๆแต้!!!แต่ เจอหน้ากันเกือบทุกวันมันจะลืมได้ไงฟร่ะ! เราก็เลยเออะไม่ลืมมันล่ะ ชอบต่อไปไม่ว่าผลลับจะเป็นยังไงก็จะชอบต่อไป ไม่ใช่ชอบอย่างเดียวมันรักกกด้วยนะเว้ยยยย จ้ะ!!
   ปล.ที่ออกมาตั้งกระทู้นี้ไม่ใช่อะไรหรอกก็อยากจะมาถามว่าช่วงที่เราง้อแกตื้อแกทำอะไรให้ก็ขอโทษแกอะ แกไม่รู้สึกกับเราแล้วจริงๆหรอไม่รักเราแล้วจริงๆหรอ
   ปล2. อยากจะเตือนเพื่อนๆพี่ๆหรือใครก็ตามที่มีแฟนอ่ะ อย่าไปงอลแฟนมันให้มากก ผู้ชายอะมันก็รำคานนะ หัดเก็บไว้บ้างความรู้สึกอะ โตแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ(บอกตัวเองด้วย5555)
   ปลสุดท้ายไม่ท้ายสุด. เค้าอยากจะขอโทษแกนะจริงๆตอนนั้นเราก็อยากจะพูดแต่พูดไม่ได้ ขอให้แกมีความสุขมากๆล่ะดูแลตัวเองดีๆ
   ปล3. เป็นคนแรกที่ทำอะไรให้แบบนี้ และยอมทุกอย่างจริงๆมั้ง
   ปล4.กระทู้นี้เป็นกระทู้ระบายความรู้สึกล้วนๆ และ ไร้สาระสำหรับบางคนที่ไม่ชอบเรื่องแบบนี้
--------------------------------------------------------------จบข่าว--------------------------------------------------------------------------------------------