สวัสดีครับจากที่ตั้งกระทู้พูดคุยมาหลายครั้ง ทั้งสอบถามนู้นนี่นั่นมากมาย ขอบคุณทุกท่านสำหรับทุกคำแนะนำและกำลังใจครับ
เมื่อวานเย็นผมได้ลงสู่สนามของชีวิตจริง ไม่มีรีวิวมโน (ฟังสปอตโฆษณาผลิตภัณฑ์หนึ่งทางวิทยุ) ลองจับเองเลย
เจ้าของรถก็ได้ให้คำแนะนำ ทั้งเรื่องการใช้รถเพราะเนื่องจากเป็นรถเกียร์ธรรมดา 6 speed มางงกันบ้าง เพราะเกียร์ถอยอยู่เหมือนเกียร์หนึ่ง
การเข้าเกียร์ถอยหลังจะเหมือนพวก ฟอร์ดเรนเจอร์ T6 ครับ โอเคพอเข้าใจ แนะนำการเปิดมิเตอร์กดยังไง ถ้าจะไม่รับผู้โดยสารกดยังไง
ตรงนี้ผมลืมประจำครับ แบบว่ารับผู้โดยสารมาแล้วลืมกดมิเตอร์เอง รถออกไปร้อยสองร้อยเมตรแล้วถึงนึกขึ้นได้ ^^ (คืนกำไรให้ลูกค้า)
กว่าจะได้ผู้โดยสารคนแรกที่รับนั้นก็ออกจากบ้านมาหลายกิโลเมตร ได้ผู้โดยสารหน้าเมเจอร์ปากเกร็ด เป็นครอบครัวสามพ่อแม่ลูก
ให้ไปส่ง วัดสมรโกฏิ ?? ผมรีบเอ่ยปากทันทีครับว่า "พี่ช่วยบอกทางด้วยนะครับ เพราะผมเพิ่งขับวันแรก"
คนเป็นแม่ได้ยินอย่างนั้นก็ "หา" พูดอะไรก็ "หา"
จนสุดท้ายบอกว่าแซวเล่นไปงั้น เจอลูกค้าอารมณ์ดี อิอิ พอส่งเสร็จแล้ว ก็วิ่งหาเรื่อยๆอีก
จุดหมายคือ เซ็นทรัลบางใหญ่ ขับไปเรื่อยระหว่างทางนึกขึ้น
มาได้ว่ามี รพ.พระนั่งเกล้านี่หน่าแวะไปหาหมอหน่อยคิดถึงหมอ ปรากฏว่าหมอใจร้ายไม่ปล่อยคนไข้ให้เราเลย จึงวนรถกลับออกมา
ครั้งนี้ได้ผู้โดยสารเป็นคนงานก่อสร้างรถไฟฟ้าครับ อัดกันเลย 5 คนเต็มๆ
ไปส่งแถวๆแคมป์คนงานก่อสร้างครับ ห้าโมงเกือบหกโมงละชักหิวข้าว
แต่ก็ยังตั้งใจไปยังจุดหมายที่บางใหญ่ก็ขับไปครับ แต่แห้วเพราะรถตู้เยอะมาก แท็กซี่คนอื่นๆก็เยอะ จึงกลับเข้ามานนทบุรีต่อ
ตั้งจุดหมายคือ เดอะมอลล์ หรือพันทิพย์ งามวงศ์วาน เข้าช่องซ้ายเจอรถสปอร์ตน่าจะเป็น 370Z
จอดเปิดไฟฉุกเฉินนึกว่ารถเสีย เจ้าของรถเดินลงมา
โบกมือเรียกบอกว่าไปพาราก้อน ผมบอกว่าบอกทางด้วยนะครับ แต่แฟนเขาไปครับ แฟนเขาก็ไม่รู้ทางเหมือนกัน ผมจึงถามว่ารีบมั้ย
ถ้าไม่รีบจะพาวิ่งทางข้างล่าง (ไม่รู้ทางคือทางด่วน) เขาก็บอกไม่รีบแต่เห็นรถแล้วท้อเลยรถติดมากๆ ผู้โดยสารหญิงจึงช่วยเปิด Google map
ช่วยผมอีกแรง เข้าไปในพารากอนก็วนไปโรงแรมอะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ ได้นักท่องเที่ยวสาวจีนสามคนไปอาบอบนวดแถวๆ สุขุมวิท
กว่าจะออกจากตรงนั้นได้เกือบครึ่งชั่วโมง แต่พอขึ้นเพชรบุรีได้แปบเดียวครับ เหมือนเดิมครับไม่รู้ทางแต่นักท่องเที่ยวก็ช่วยเปิด Google map
(อีกแล้ว) ดีใจมากที่เขาพูดภาษาอังกฤษได้ จากนั้นพอเข้าสุขุมวิทผมได้ลูกค้าเรื่อยๆครับ
จอดรถต่อผู้โดยสารขึ้นต่อเลย แต่ผมนี่พลาดเองตรงที่ว่า
จอดเข้าห้องน้ำบ่อย ทำให้เสียลูกค้าไปหลายคนเหมือนกัน เริ่มเข้าใจแล้วว่ามันเหนื่อยเหมือนกัน วิ่งใกล้ๆนี่ได้เงินดีกว่าจริงๆครับ
แปบๆ 50-70 บาท แต่ทำให้หล้าเหมือนกันยิ่งผมได้รถเกียร์ธรรมดาด้วย อิอิ ปิดท้ายวนไปพัฒนาการกะจะไปตลาดรถไฟ ก็ได้ผู้โดยสารหน้า
ธัญญาปาร์ค น่าจะเป็นแม่ค้าครับให้ไปส่ง ลาดพร้าว 101 พี่เขาก็ไม่รู้ทางอีกเหมือนเพิ่งย้ายมา ผมก็ไม่ค่อยชัวร์ เขาจึงโทรศัพท์หาแฟนให้ว่าไป
ทางเดอะมอลล์บางกะปิแล้วจะเจอ ลาดพร้าว 101 เอง จากนั้นพี่แกก็จำทางได้ละโหซับซ้อนมากครับ
ผมว่าใครที่อยู๋ในซอยนี่ใช้ Grabtaxi จะดีมาก
เพราะซอยเล็กๆนี่ไม่มีแท็กซี่คนไหนวนรถเข้าไปหาผู้โดยสารแน่นอนครับ โอเคส่งเสร็จแล้วพี่เขาก็ดีนะครับบอกว่า
"เลี้ยวซ้ายไปรามอินทรานะ เลี้ยวขวากลับลาดพร้าวเหมือนเดิม แต่พี่ว่าเลี้ยวขวาไปลาดพร้าวดีกว่านะจะได้ลูกค้ามากกว่า"
ผมก็เริ่มปวดฉี่อีกละ
แก็สก็เหลือสองขีดจากสี่ขีด เอาวะกลับไปเดอะมอลล์นั้นแหล่ะมีคนแน่ๆ ได้มาอีกสองคนไป โรงพยาบาลวิภารามพัฒนาการ
ผมเองก็ถามว่ารู้ทางมั้ยเขาบอกแยกพัฒนาการครับ ผมก็ไม่อยากถามมากเลยเปิด Google map จากมือถือผมเองดูไปด้วย
ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจอารมณ์ของแท็กซี่บางคน (บางคน) นะครับที่ไม่อยากไป เพราะว่าผมเพิ่งมาจาก ศรีนครินทร์รถติดตาย Ha
แต่ผมไม่สนครับรถติดมากไม่รู้ติดอะไรตั้งแต่แยกลำสาลีจนถึงกรุงเทพกีฑา ส่งผู้โดยสารเสร็จครั้งนี้จึงเข้าห้องน้ำเริ่มหล้า
ไปรับรุ่นน้องที่มหาลัยพอดีมาเที่ยวกรุงเทพ
ผมปิดไฟครับ ไม่ใช่ไฟหน้านะ เพื่อจะไปรับน้องที่ตลาดรถไฟโดยเฉพาะเพื่อไปส่งน้องที่ พัฒนาการ 39 อีกละ อิอิ พอส่งน้องเสร็จ
ผมคิดอีกทีเอาว่ะกลับไป ตลาดรถไฟอีกรอบ ก็ได้มาไปส่ง อุดมสุข 42 ซอยลึกลับอีกแล้ว แต่ผู้โดยสารดีมากครับบอกว่าถ้าตรงไปจะไปออก
บางนาตราด 15 ได้ พอออกมาได้รีบหาเติมแก้สก่อนเลยเพราะใกล้ละ คราวนี้เซ็งสุดๆ แต่ละปั้ม ก้าสหมดบ้าง งดให้บริการบ้าง
เอ้าทำไงละ เปิด Google map อีก แต่แม่เจ้า Mang พาผมขึ้นทางด่วน ไปปั้มน้ำมันบนทางด่วน เออก็ถูกของมัน โดนค่าทางด่วนไป 50 บาท
แต่มาถึงมี Meeting ของรถซิ่งเล็กในปั้มถ่ายรูปกันใหญ่ พอขับไปจุดเติมก้าสยังกะปั้มร้าง
ไม่มีคนเติม เอาหาใหม่ได้ที่ซอย นานา พอลงจากทางด่วนมาได้
ลูกค้าเยอะมากแต่ผมปิดไฟครับ นี้ก็เริ่มเข้าใจอีกแล้วที่บางคนบอก "ก้าสหมดครับ" ผมจะหมดเหมือนกันแต่ผมปิดไฟวิ่ง ขนาดปิดไฟ
ฝรั่ง คนจีน ยังโบก (เพื่อ) ตูปิดไฟนะเฟ้ย อะพอมาถึงแยกนานาปั้มปิด เฮ้อ อะยาวเลยละกัน หมอชิตนู้นเลย
กะว่าเติมเสร็จเข้าหมอชิตและจะส่งรถละ
มีคิวก่อนหน้าผมสีห้าคันผมก็เด๋อด๋าๆ แต่ก็ไม่ปากหนักครับ ถามพี่เขาว่า "เติมยังไงครับ" พี่เขาบอกว่า
"เปิดฝากระโปรงครับ แต่บางคันก็อยู่กับถังน้ำมันนะ"
พี่คนนั้นเติมทางฝาน้ำมัน แต่เปิดฝากระโปรง ผมเลยถามว่า "แล้วพี่เปิดกระโปรงทำไมครับ" พี่เขาตอบว่า
"อ่อพอดีผมดูเข็มมาตรวัดครับว่าเต็มหรือยัง"
พอถึงคิวผม เต็มถัง 249 ได้ส่วนลดเหลือ 197 บาท ไปเลยครับจะตีหนึ่งละ ไปหมอชิตต่อคิวกันยาวมาก
ตอนตีหนึ่งจะไม่ค่อยมีผู้โดยสาร หลายคนลงมาดูดบุหรี่บาง ซื้อหนมกินบ้าง พอเข้าไปได้บัตร ผมก็ไม่รู้คืออะไรจึงถามไปว่า
"พี่ครับนี่คืออะไรครับ" พี่เขาสตันท์ไปแปบ ผมจึงบอกต่อว่า "พอดีผมเพิ่งขับวันแรกครับ" พี่เขายิ้มแล้วบอกว่า
"อ่อเดี๋ยวก็ขับตามๆเขาไปนะครับ แล้วพอจะออกก็จ่าย 10 บาท เป็นค่าเรียกรถ" อันนี้ผมยังไม่เข้าใจเท่าไรว่าทำไมต้องจ่าย
ตรูจอดรอเกือบชั่วโมง ฮ่าๆ แต่ก็ให้เขาไปครับ 10 บาท ระหว่างรอผมลุ้นใหญ่เลยว่าจะได้ผู้โดยสารประเภทไหน
หลายคนลงจากรถไปรอรับลูกค้าทีชานชลาแต่ผมนั่งรอในรถ มีลูกค้าสองคนให้ไปส่ง ซอยกันตนา ขอบคุณพระเจ้าทางกลับบ้านพอดี
ผู้โดยสารคงเหนื่อยหลับปุ๋ย ผมก็เหยียบเลยครับแต่ก็ไม่เร็วมากครับ พอส่งเสร็จรีบบึ่งรถกลับมาปากเกร็ด เพราะจะตีสามแล้ว
อันนี้ผมเข้าใจคนที่บอกว่า "ส่งรถไม่ทันครับ" ผมเข้าใจแล้วครับว่าทำไม เพราะหลายคนหวังว่าจะได้ลูกค้าไปทางเดียวกันระหว่างกลับบ้าน
(แต่หลายคนเราก็ดูออกครับว่าเป็นข้ออ้างคือขี้เกียจ แล้วมาขับทำไมว่ะ)
แต่กลัวจะเจอผมจึงปิดไฟหลังจากส่งที่ซอยกันตนา พอไปถึงเติมก้าสที่แยกปากเกร็ด
ให้เต็มถังอีกรอบ แล้วล้างรถส่งรถครับ
วันแรกนี่เหนื่อยมากครับ ยังไม่รู้จุดเท่าที่ควร ยังไม่ชำนาญเส้นทาง แต่พี่คู่กะก็ให้กำลังใจดีบอกว่า "ไม่มีใครเป็นมาแต่เกิดหรอก"
สรุปแล้วหลังจากหักค่าเช่าค่าก้าสค่าล้างรถแล้วผมเหลือเงินเข้าบ้าน "220 บาท" ครับ อิอิน้อยเนาะ แต่ก็ยังดีครับ เป็นประสบการณ์
อยู่บนถนนได้เห็นอะไรหลายอย่างมากขึ้น ก็หวังว่าจะทำให้ดีขึ้นไปอีกครับ เริ่มเข้าใจแท็กซี่มากขึ้นละ คนดีก็เยอะครับ
คนไม่ดีแบบมิเตอร์ไม่กดอย่างเวลารับคนต่างชาติ เหมือนตอนผมไปรับผู้โดยสารคนจีน พี่ที่โรงแรมบอกเลยว่า "กดมิเตอร์นะพี่นะ"
ผมก็ได้มาร้อยสิบบาท แสดงว่าเหมาคงต้องเอามากกว่านี้แน่ แต่ทำไมครับหน้าที่คุณคือบริการครับ กดๆไปเหอะได้อยู่แล้ว
อยากได้เงินแต่ไม่อยากเหนื่อย อีกประเภทคือพวกจอดแช่ป้าย เซ็งพวกนี้มาก
วันนี้ก็อยากจะมาแบ่งปันประสบการณ์เท่านี้ครับ ขอบคุณครับ
(แก้ไขบรรทัดเพื่อให้อ่านง่าย) ^^
ขอบคุณสำหรับทุกท่านทุกความคิดเห็นกำลังใจข้อเสนอแนะนำครับ
ครั้งต่อไปผมจะมาเขียนแนะนำสำหรับคนที่อยากจะขับแท็กซี่ว่ามีขั้นตอนยังไง และต้องเตรียมตัวยังไง
เจอกันครั้งต่อไปครับ ขอพระเจ้าอวยพระพรทุกคนครับ ^^
เริ่มเข้าใจแท็กซี่ มากขึ้นหลังจากได้มาขับเอง
เมื่อวานเย็นผมได้ลงสู่สนามของชีวิตจริง ไม่มีรีวิวมโน (ฟังสปอตโฆษณาผลิตภัณฑ์หนึ่งทางวิทยุ) ลองจับเองเลย
เจ้าของรถก็ได้ให้คำแนะนำ ทั้งเรื่องการใช้รถเพราะเนื่องจากเป็นรถเกียร์ธรรมดา 6 speed มางงกันบ้าง เพราะเกียร์ถอยอยู่เหมือนเกียร์หนึ่ง
การเข้าเกียร์ถอยหลังจะเหมือนพวก ฟอร์ดเรนเจอร์ T6 ครับ โอเคพอเข้าใจ แนะนำการเปิดมิเตอร์กดยังไง ถ้าจะไม่รับผู้โดยสารกดยังไง
ตรงนี้ผมลืมประจำครับ แบบว่ารับผู้โดยสารมาแล้วลืมกดมิเตอร์เอง รถออกไปร้อยสองร้อยเมตรแล้วถึงนึกขึ้นได้ ^^ (คืนกำไรให้ลูกค้า)
กว่าจะได้ผู้โดยสารคนแรกที่รับนั้นก็ออกจากบ้านมาหลายกิโลเมตร ได้ผู้โดยสารหน้าเมเจอร์ปากเกร็ด เป็นครอบครัวสามพ่อแม่ลูก
ให้ไปส่ง วัดสมรโกฏิ ?? ผมรีบเอ่ยปากทันทีครับว่า "พี่ช่วยบอกทางด้วยนะครับ เพราะผมเพิ่งขับวันแรก"
คนเป็นแม่ได้ยินอย่างนั้นก็ "หา" พูดอะไรก็ "หา"
จนสุดท้ายบอกว่าแซวเล่นไปงั้น เจอลูกค้าอารมณ์ดี อิอิ พอส่งเสร็จแล้ว ก็วิ่งหาเรื่อยๆอีก
จุดหมายคือ เซ็นทรัลบางใหญ่ ขับไปเรื่อยระหว่างทางนึกขึ้น
มาได้ว่ามี รพ.พระนั่งเกล้านี่หน่าแวะไปหาหมอหน่อยคิดถึงหมอ ปรากฏว่าหมอใจร้ายไม่ปล่อยคนไข้ให้เราเลย จึงวนรถกลับออกมา
ครั้งนี้ได้ผู้โดยสารเป็นคนงานก่อสร้างรถไฟฟ้าครับ อัดกันเลย 5 คนเต็มๆ
ไปส่งแถวๆแคมป์คนงานก่อสร้างครับ ห้าโมงเกือบหกโมงละชักหิวข้าว
แต่ก็ยังตั้งใจไปยังจุดหมายที่บางใหญ่ก็ขับไปครับ แต่แห้วเพราะรถตู้เยอะมาก แท็กซี่คนอื่นๆก็เยอะ จึงกลับเข้ามานนทบุรีต่อ
ตั้งจุดหมายคือ เดอะมอลล์ หรือพันทิพย์ งามวงศ์วาน เข้าช่องซ้ายเจอรถสปอร์ตน่าจะเป็น 370Z
จอดเปิดไฟฉุกเฉินนึกว่ารถเสีย เจ้าของรถเดินลงมา
โบกมือเรียกบอกว่าไปพาราก้อน ผมบอกว่าบอกทางด้วยนะครับ แต่แฟนเขาไปครับ แฟนเขาก็ไม่รู้ทางเหมือนกัน ผมจึงถามว่ารีบมั้ย
ถ้าไม่รีบจะพาวิ่งทางข้างล่าง (ไม่รู้ทางคือทางด่วน) เขาก็บอกไม่รีบแต่เห็นรถแล้วท้อเลยรถติดมากๆ ผู้โดยสารหญิงจึงช่วยเปิด Google map
ช่วยผมอีกแรง เข้าไปในพารากอนก็วนไปโรงแรมอะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ ได้นักท่องเที่ยวสาวจีนสามคนไปอาบอบนวดแถวๆ สุขุมวิท
กว่าจะออกจากตรงนั้นได้เกือบครึ่งชั่วโมง แต่พอขึ้นเพชรบุรีได้แปบเดียวครับ เหมือนเดิมครับไม่รู้ทางแต่นักท่องเที่ยวก็ช่วยเปิด Google map
(อีกแล้ว) ดีใจมากที่เขาพูดภาษาอังกฤษได้ จากนั้นพอเข้าสุขุมวิทผมได้ลูกค้าเรื่อยๆครับ
จอดรถต่อผู้โดยสารขึ้นต่อเลย แต่ผมนี่พลาดเองตรงที่ว่า
จอดเข้าห้องน้ำบ่อย ทำให้เสียลูกค้าไปหลายคนเหมือนกัน เริ่มเข้าใจแล้วว่ามันเหนื่อยเหมือนกัน วิ่งใกล้ๆนี่ได้เงินดีกว่าจริงๆครับ
แปบๆ 50-70 บาท แต่ทำให้หล้าเหมือนกันยิ่งผมได้รถเกียร์ธรรมดาด้วย อิอิ ปิดท้ายวนไปพัฒนาการกะจะไปตลาดรถไฟ ก็ได้ผู้โดยสารหน้า
ธัญญาปาร์ค น่าจะเป็นแม่ค้าครับให้ไปส่ง ลาดพร้าว 101 พี่เขาก็ไม่รู้ทางอีกเหมือนเพิ่งย้ายมา ผมก็ไม่ค่อยชัวร์ เขาจึงโทรศัพท์หาแฟนให้ว่าไป
ทางเดอะมอลล์บางกะปิแล้วจะเจอ ลาดพร้าว 101 เอง จากนั้นพี่แกก็จำทางได้ละโหซับซ้อนมากครับ
ผมว่าใครที่อยู๋ในซอยนี่ใช้ Grabtaxi จะดีมาก
เพราะซอยเล็กๆนี่ไม่มีแท็กซี่คนไหนวนรถเข้าไปหาผู้โดยสารแน่นอนครับ โอเคส่งเสร็จแล้วพี่เขาก็ดีนะครับบอกว่า
"เลี้ยวซ้ายไปรามอินทรานะ เลี้ยวขวากลับลาดพร้าวเหมือนเดิม แต่พี่ว่าเลี้ยวขวาไปลาดพร้าวดีกว่านะจะได้ลูกค้ามากกว่า"
ผมก็เริ่มปวดฉี่อีกละ
แก็สก็เหลือสองขีดจากสี่ขีด เอาวะกลับไปเดอะมอลล์นั้นแหล่ะมีคนแน่ๆ ได้มาอีกสองคนไป โรงพยาบาลวิภารามพัฒนาการ
ผมเองก็ถามว่ารู้ทางมั้ยเขาบอกแยกพัฒนาการครับ ผมก็ไม่อยากถามมากเลยเปิด Google map จากมือถือผมเองดูไปด้วย
ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจอารมณ์ของแท็กซี่บางคน (บางคน) นะครับที่ไม่อยากไป เพราะว่าผมเพิ่งมาจาก ศรีนครินทร์รถติดตาย Ha
แต่ผมไม่สนครับรถติดมากไม่รู้ติดอะไรตั้งแต่แยกลำสาลีจนถึงกรุงเทพกีฑา ส่งผู้โดยสารเสร็จครั้งนี้จึงเข้าห้องน้ำเริ่มหล้า
ไปรับรุ่นน้องที่มหาลัยพอดีมาเที่ยวกรุงเทพ
ผมปิดไฟครับ ไม่ใช่ไฟหน้านะ เพื่อจะไปรับน้องที่ตลาดรถไฟโดยเฉพาะเพื่อไปส่งน้องที่ พัฒนาการ 39 อีกละ อิอิ พอส่งน้องเสร็จ
ผมคิดอีกทีเอาว่ะกลับไป ตลาดรถไฟอีกรอบ ก็ได้มาไปส่ง อุดมสุข 42 ซอยลึกลับอีกแล้ว แต่ผู้โดยสารดีมากครับบอกว่าถ้าตรงไปจะไปออก
บางนาตราด 15 ได้ พอออกมาได้รีบหาเติมแก้สก่อนเลยเพราะใกล้ละ คราวนี้เซ็งสุดๆ แต่ละปั้ม ก้าสหมดบ้าง งดให้บริการบ้าง
เอ้าทำไงละ เปิด Google map อีก แต่แม่เจ้า Mang พาผมขึ้นทางด่วน ไปปั้มน้ำมันบนทางด่วน เออก็ถูกของมัน โดนค่าทางด่วนไป 50 บาท
แต่มาถึงมี Meeting ของรถซิ่งเล็กในปั้มถ่ายรูปกันใหญ่ พอขับไปจุดเติมก้าสยังกะปั้มร้าง
ไม่มีคนเติม เอาหาใหม่ได้ที่ซอย นานา พอลงจากทางด่วนมาได้
ลูกค้าเยอะมากแต่ผมปิดไฟครับ นี้ก็เริ่มเข้าใจอีกแล้วที่บางคนบอก "ก้าสหมดครับ" ผมจะหมดเหมือนกันแต่ผมปิดไฟวิ่ง ขนาดปิดไฟ
ฝรั่ง คนจีน ยังโบก (เพื่อ) ตูปิดไฟนะเฟ้ย อะพอมาถึงแยกนานาปั้มปิด เฮ้อ อะยาวเลยละกัน หมอชิตนู้นเลย
กะว่าเติมเสร็จเข้าหมอชิตและจะส่งรถละ
มีคิวก่อนหน้าผมสีห้าคันผมก็เด๋อด๋าๆ แต่ก็ไม่ปากหนักครับ ถามพี่เขาว่า "เติมยังไงครับ" พี่เขาบอกว่า
"เปิดฝากระโปรงครับ แต่บางคันก็อยู่กับถังน้ำมันนะ"
พี่คนนั้นเติมทางฝาน้ำมัน แต่เปิดฝากระโปรง ผมเลยถามว่า "แล้วพี่เปิดกระโปรงทำไมครับ" พี่เขาตอบว่า
"อ่อพอดีผมดูเข็มมาตรวัดครับว่าเต็มหรือยัง"
พอถึงคิวผม เต็มถัง 249 ได้ส่วนลดเหลือ 197 บาท ไปเลยครับจะตีหนึ่งละ ไปหมอชิตต่อคิวกันยาวมาก
ตอนตีหนึ่งจะไม่ค่อยมีผู้โดยสาร หลายคนลงมาดูดบุหรี่บาง ซื้อหนมกินบ้าง พอเข้าไปได้บัตร ผมก็ไม่รู้คืออะไรจึงถามไปว่า
"พี่ครับนี่คืออะไรครับ" พี่เขาสตันท์ไปแปบ ผมจึงบอกต่อว่า "พอดีผมเพิ่งขับวันแรกครับ" พี่เขายิ้มแล้วบอกว่า
"อ่อเดี๋ยวก็ขับตามๆเขาไปนะครับ แล้วพอจะออกก็จ่าย 10 บาท เป็นค่าเรียกรถ" อันนี้ผมยังไม่เข้าใจเท่าไรว่าทำไมต้องจ่าย
ตรูจอดรอเกือบชั่วโมง ฮ่าๆ แต่ก็ให้เขาไปครับ 10 บาท ระหว่างรอผมลุ้นใหญ่เลยว่าจะได้ผู้โดยสารประเภทไหน
หลายคนลงจากรถไปรอรับลูกค้าทีชานชลาแต่ผมนั่งรอในรถ มีลูกค้าสองคนให้ไปส่ง ซอยกันตนา ขอบคุณพระเจ้าทางกลับบ้านพอดี
ผู้โดยสารคงเหนื่อยหลับปุ๋ย ผมก็เหยียบเลยครับแต่ก็ไม่เร็วมากครับ พอส่งเสร็จรีบบึ่งรถกลับมาปากเกร็ด เพราะจะตีสามแล้ว
อันนี้ผมเข้าใจคนที่บอกว่า "ส่งรถไม่ทันครับ" ผมเข้าใจแล้วครับว่าทำไม เพราะหลายคนหวังว่าจะได้ลูกค้าไปทางเดียวกันระหว่างกลับบ้าน
(แต่หลายคนเราก็ดูออกครับว่าเป็นข้ออ้างคือขี้เกียจ แล้วมาขับทำไมว่ะ)
แต่กลัวจะเจอผมจึงปิดไฟหลังจากส่งที่ซอยกันตนา พอไปถึงเติมก้าสที่แยกปากเกร็ด
ให้เต็มถังอีกรอบ แล้วล้างรถส่งรถครับ
วันแรกนี่เหนื่อยมากครับ ยังไม่รู้จุดเท่าที่ควร ยังไม่ชำนาญเส้นทาง แต่พี่คู่กะก็ให้กำลังใจดีบอกว่า "ไม่มีใครเป็นมาแต่เกิดหรอก"
สรุปแล้วหลังจากหักค่าเช่าค่าก้าสค่าล้างรถแล้วผมเหลือเงินเข้าบ้าน "220 บาท" ครับ อิอิน้อยเนาะ แต่ก็ยังดีครับ เป็นประสบการณ์
อยู่บนถนนได้เห็นอะไรหลายอย่างมากขึ้น ก็หวังว่าจะทำให้ดีขึ้นไปอีกครับ เริ่มเข้าใจแท็กซี่มากขึ้นละ คนดีก็เยอะครับ
คนไม่ดีแบบมิเตอร์ไม่กดอย่างเวลารับคนต่างชาติ เหมือนตอนผมไปรับผู้โดยสารคนจีน พี่ที่โรงแรมบอกเลยว่า "กดมิเตอร์นะพี่นะ"
ผมก็ได้มาร้อยสิบบาท แสดงว่าเหมาคงต้องเอามากกว่านี้แน่ แต่ทำไมครับหน้าที่คุณคือบริการครับ กดๆไปเหอะได้อยู่แล้ว
อยากได้เงินแต่ไม่อยากเหนื่อย อีกประเภทคือพวกจอดแช่ป้าย เซ็งพวกนี้มาก
วันนี้ก็อยากจะมาแบ่งปันประสบการณ์เท่านี้ครับ ขอบคุณครับ
(แก้ไขบรรทัดเพื่อให้อ่านง่าย) ^^
ขอบคุณสำหรับทุกท่านทุกความคิดเห็นกำลังใจข้อเสนอแนะนำครับ
ครั้งต่อไปผมจะมาเขียนแนะนำสำหรับคนที่อยากจะขับแท็กซี่ว่ามีขั้นตอนยังไง และต้องเตรียมตัวยังไง
เจอกันครั้งต่อไปครับ ขอพระเจ้าอวยพระพรทุกคนครับ ^^