คือผมกับแฟน อยู่ห้องด้วยกันครับ
แต่จะเข้าไปทานข้าวที่บ้านแฟนบ่อยมาก
ซื้อกับข้าวไปกินที่นั้น แทบทุกวัน

ที่บ้านจะมีหมาครับ  2 ตัว ผมเนี้ยชอบเล่น
กับมันนะครับ เพราะรักหมา ยกเว้น เวลาทานข้าว
ผมจะไม่ชอบให้พวกมันมากใกล้ๆ ไม่ชอบให้มาเห่า
ใกล้ๆ ไม่ชอบให้มาสบัด หรือ ป่วนเปี้ยนเวลา
ทานข้าว   (ปล.นั่งทานกับพื้นครับ)

แต่บ้านแฟน เค้าจะชอบให้มันมาอยู่ใกล้ๆ
กินเองบ้าง ป้อนหมาบ้าง ปนกันไปหมด
คือเข้าใจนะครับ  แต่เวลาทานข้าว
น่าจะเว้นๆ บ้าง  

บางทีผมต้องรีบกินรีบอิ่ม เพราะกลัวหมาจะหมา
เดินใกล้ๆ คือ ไม่รู้สิ รักก้อคือรัก
แต่ไม่ใช่ตอนทานข้าวอะ บางทีกำลังกินๆ
อร่อยๆ หมามาเห่าใกล้ๆ ผมจะหยุดกินทันที
แล้วเก็บจานตัวเองเลย คือพอจบเลยไม่กินละ
มันกินต่อไม่ได้จิงๆ แต่ที่บ้านแฟนเค้าก้อจะปกติ

เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น !!!

เวลาไปเที่ยว จะค้างคืนก้อไม่ได้นะครับ กลัวหมา
เหงา กลัวหมาอยู่ไม่ได้ กลัวว่าหมาจะกลัวความ
มืดให้ตายเถอะ! พระเจ้า..

ต้องมีหนึ่งคนที่ต้องอยู่บ้าน เฝ้าหมา!!
คือไม่เคยได้ไปไหน แบบค้างคืนพร้อมหน้าพร้อมตา
กันทั้งครอบครัว !! เพราะต้องเฝ้าหมา

คือถ้าที่บ้านมี ญาติผู้ใหญ่ ช่วยตัวเองไม่ได้
นอนจมเตียงผมก้อพอเข้าใจนะครับ  แต่นี่ไม่มีใคร
นอกจากหมา!!

ที่พูดมายังย้ำคำเดิมนะครับ ว่าชอบหมา ชอบเล่น
นอนเล่น กอด ให้มันมาขึ้นบนตัวยังได้เลย
ให้มันกัดนิ้ว เปื้อนน้ำลาย ยังได้เลย

แต่....ไม่ใช่กับตอนกินข้าว อย่ามาใกล้




ขอความเห็นคนที่เผชิญเรื่อง แบบนี้หน่อยครับ
ควรทำไงดี