วันที่ 21 ก.พ. 2559 ที่ผ่านมาได้ไปเที่ยวสังขละบุรี
ได้จองที่พักและโอนเงินค่าที่พัก 1500 บาท ตั้งแต่เดือนกันยายน 2558
ครั้งแรกจะเข้าพักวันที่ 5 ธ.ค. 2558 แต่เนื่องด้วยแม่เข้ารพ. เลยส่งไลน์ไปแจ้งว่าขอเลื่อนการเข้าพัก ทางรีสอร์ทตอบกลับว่า โอเครค่ะ
และยืนยันวันเข้าพักอีกทีตอนต้นเดือน กพ.2559 ว่าจะเข้าพักวันที่ 21 กพ. 2559 ทางรีสอร์ทตอบกลับว่า โอเครค่ะ
ก่อนวันเข้าพักสองวันเราได้ไลน์ไปถามแผนที่รีสอร์ท แต่ทางรีสอร์ทตอบกลับมาวันที่ 20 กพ. ว่าไม่มีห้องว่าง
ซึ่งเราก็บอกไปว่าตอนนี้อยู่กาญจนบุรีแล้ว และได้แจ้งล่วงหน้าว่าจะเข้าพักแล้วนะค่ะ
ทางนั้นอ่านไลน์แต่ไม่ตอบ เราเลยโทรไปเค้าบอกจะให้ไปนอนที่รีสอร์ทอื่นซึ่งไกลไปอีก 10 กิโล
เราเลยบอกขอคิดดูก่อนและปรึกษากับแฟนว่าไกลไป เลยโทรกลับไปว่า เราไม่โอเครและขอเงินคืน
แต่เค้ากลับบอกว่ายังมีห้องว่างอยู่ สามารถเข้าพักได้ เราเลยเข้าพักตามปกติ
ซึ่งห้องที่ได้คือหลังเกือบสุดท้าย หลังอื่นๆ คนเข้าพักเต็มทุกหลัง
เราตกใจตั้งแต่ทางเข้าซึ่งเป็นทางลูกรังขรุขระมากลงเขายาวประมาณ 1 km. ซึ่งเราเป็นรถเก๋งและรีสอร์ทไม่ได้แจ้งไว้
สภาพห้องที่ได้คือวิวสวยดีค่ะ
แต่สิ่งที่ต้องเจอคือเหมือนห้องไม่มีคนอยู่รังมดดำอยู่บนเพดาน รังใหญ่มากและตกลงบนที่นอนตลอดเวลา
นอนไปสักพักไต่เต็มตัวเราเลย จนเราต้องเอาเต้นท์ออกมากางนอน ซึ่งตอนนั้นไม่มีทางเลือกเลย เที่ยงคืนแล้ว
น้ำแอร์ไหลเต็มพื้นจนต้องใส่รองเท้าเดินในห้อง
ซึ่งตื่นเช้ามาได้บอกกล่าวกับทางรีสอร์ทซึ่งมีแต่เด็กดูแลพม่าดูแล เค้าก็ฟังแต่ไม่พูดอะไร
เหมือนรีสอร์ทขาดการดูแล เจ้าของคอยรับเงินแต่ให้เด็กพม่าดูแล เสียดายเงินและความรู้สึกมากค่ะ
[CR] การบริการห้องพักที่แย่จาก"ดอนคำรีสอร์ท"
ได้จองที่พักและโอนเงินค่าที่พัก 1500 บาท ตั้งแต่เดือนกันยายน 2558
ครั้งแรกจะเข้าพักวันที่ 5 ธ.ค. 2558 แต่เนื่องด้วยแม่เข้ารพ. เลยส่งไลน์ไปแจ้งว่าขอเลื่อนการเข้าพัก ทางรีสอร์ทตอบกลับว่า โอเครค่ะ
และยืนยันวันเข้าพักอีกทีตอนต้นเดือน กพ.2559 ว่าจะเข้าพักวันที่ 21 กพ. 2559 ทางรีสอร์ทตอบกลับว่า โอเครค่ะ
ก่อนวันเข้าพักสองวันเราได้ไลน์ไปถามแผนที่รีสอร์ท แต่ทางรีสอร์ทตอบกลับมาวันที่ 20 กพ. ว่าไม่มีห้องว่าง
ซึ่งเราก็บอกไปว่าตอนนี้อยู่กาญจนบุรีแล้ว และได้แจ้งล่วงหน้าว่าจะเข้าพักแล้วนะค่ะ
ทางนั้นอ่านไลน์แต่ไม่ตอบ เราเลยโทรไปเค้าบอกจะให้ไปนอนที่รีสอร์ทอื่นซึ่งไกลไปอีก 10 กิโล
เราเลยบอกขอคิดดูก่อนและปรึกษากับแฟนว่าไกลไป เลยโทรกลับไปว่า เราไม่โอเครและขอเงินคืน
แต่เค้ากลับบอกว่ายังมีห้องว่างอยู่ สามารถเข้าพักได้ เราเลยเข้าพักตามปกติ
ซึ่งห้องที่ได้คือหลังเกือบสุดท้าย หลังอื่นๆ คนเข้าพักเต็มทุกหลัง
เราตกใจตั้งแต่ทางเข้าซึ่งเป็นทางลูกรังขรุขระมากลงเขายาวประมาณ 1 km. ซึ่งเราเป็นรถเก๋งและรีสอร์ทไม่ได้แจ้งไว้
สภาพห้องที่ได้คือวิวสวยดีค่ะ
แต่สิ่งที่ต้องเจอคือเหมือนห้องไม่มีคนอยู่รังมดดำอยู่บนเพดาน รังใหญ่มากและตกลงบนที่นอนตลอดเวลา
นอนไปสักพักไต่เต็มตัวเราเลย จนเราต้องเอาเต้นท์ออกมากางนอน ซึ่งตอนนั้นไม่มีทางเลือกเลย เที่ยงคืนแล้ว
น้ำแอร์ไหลเต็มพื้นจนต้องใส่รองเท้าเดินในห้อง
ซึ่งตื่นเช้ามาได้บอกกล่าวกับทางรีสอร์ทซึ่งมีแต่เด็กดูแลพม่าดูแล เค้าก็ฟังแต่ไม่พูดอะไร
เหมือนรีสอร์ทขาดการดูแล เจ้าของคอยรับเงินแต่ให้เด็กพม่าดูแล เสียดายเงินและความรู้สึกมากค่ะ