สวัสดีเพื่อนๆทุกคน เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ทุกคนได้อ่านและช่วยเรา.....
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้นเราอยู่ม.5นะ วันนั้นเป็นวันใกล้ปิดเทอม นักเรียนก็จะมาส่งงาน เราก็ไปโรงเรียนกับแม่ เราก็คุยกับแม่อยู่ เรารู้สึกว่าเหมือนมีคนมองเรา เราก็มองไปรอบๆ เราก็เจอเด็กคนนึงกำลังแอบมองเรา แต่เรารู้ว่าน้องคนนั้นอยู่ม.3 แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ อยากมองก็มองไป จนปิดเทอม มีคนทักเรามาในเฟสว่าให้รับเพื่อนหน่อย เราก็อ่านแค่ชื่อ เพราะรูปคนคนนั้นไม่ขึ้น เราก็รับพอรูปขึ้นปุ๊ป เอ้า!!!! น้องคนนั้นนิ่ คนที่มองเรา น้องเค้าก้อทักมา ถามว่าเราชื่ออะไร เราก็บอกว่าพี่ชื่อจ๋า แล้วน้องหล่ะ น้องเค้าก้อบอกว่า ชื่อแฟร้งค์ ประมานว่าจะจีบอะไรแบบนี้ แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะ เพราะเราก้อมีคนคุยอยู่แล้ว แล้วน้องเค้าก้อหายไป จนเปิดเทอมเราขึ้นม.6 เราเจอน้องที่ลานจอดรถ เราก้อสงสัยว่าน้องมารอใคร แอบดีใจ มารอเรารึป่าวว่ะไรงี้ 55555555555 แต่ป่าวเลยจ้าาา น้องเค้ามารอแฟน ซึ่งแฟนน้องเค้าขึ้นรถคันเดียวกับเรา เราก็อ้าวมีแฟนซะและ เราก็ไม่ได้อะไร จนน้องเค้าเลิกกับแฟน แล้วมีแฟนใหม่ แล้วน้องเค้าก็เลิกกับแฟนใหม่อีก แต่เราก็ยังไม่ได้คุยกันนะ เวลาอยู่ที่โรงเรียนเราจะเจอกันทุกวันแหละ เพราะอยู่โรงเรียนนเดียวกันอ่ะเนาะ เจอกันก้อเหมือนคนไม่รู้จักกันอ่ะ มีมองบ้างนะ แบบมองผ่านๆอะไรแบบนี้ เอ้ออ ลืมบอกไปว่าเราเป็นผู้หญิงนิ่ง เงียบนะ ไม่ค่อยแสดงอะไรมากนัก จนวันนึง น้องเค้ากลับมาจากฝึก รด. น้องเค้าก้อมองเรา แล้วก้อยิ้มๆ เราก้อไม่ได้อะไร เราไม่ยิ้มกลับด้วยซ้ำ ดูเป็นคนหยิ่งเนาะ 5555555555 พอเลิกเรียนเรารอแม่มารับ คนในโรงเรียนก้อจะกลับกันเกือบหมดแล้วหล่ะ เราก้อนั่ง นั่ง นั่ง น้องเค้าก้อขับรถมา จอดตรงที่เรานั่งอยู่ เราก้อถามเราว่า " อ้าวพี่จ๋ายังไม่กลับบ้านอีกไง๊ " เราก้อบอกว่า "รอแม่มารับ" แล้วน้องเค้าเดินเข้าดรงเรียนไปสักพักก้อเดินกลับมา เรานึกว่าน้องเค้าจะกลับบ้าน น้องเค้ากลับมานั่งกับเรา แล้วบอกว่า "นั่งเป็นเพื่อนพี่จ๋าก่อนดีกว่า" เราก้อยิ้มๆ พูดอะไรไม่ได้อ่ะเนาะ น้องเค้าก้อชวนคุยปนจีบ น้องนั่งคุยเป็นเพื่อนเราจนแม่เรามา เราก็กลับบ้าน พอค่ำๆ น้องเค้าทักมาคุย น้องเค้าก้อขอเบอเรา เราก้อให้ไป เราก็เริ่มคุยๆกัน น้องเค้าโทมาหาเราทุกวัน จนน้องเราบอกน้องเค้าว่า ไม่ต้องเรียกพี่หรอก มันดูแก่ 55555 น้องเค้าก้อถามว่าไม่ให้เรียกพี่ แล้วจะให้เรียกว่าอะไร ที่รักหรอ เราก้อ ขำๆ เราตกลงคบกันวันที่ 29สิงหา2558 ตอนเช้าแฟร้งค์จะมารอเราทุกวัน เราจะมีโต๊ะนั่ง คุยกัน เล่นกัน แกล้งกัน ช่วยกันทำการบ้าน ตลอดเวลาที่คบกัน เราโคตรมีความสุข แฟร้งเข้ามาเปลี่ยนความเงียบเหงาให้มันมีสีสันอ่ะ แฟร้งค์ เป็นคนสูง ยิ้มเก่ง มีลักยิ้ม พูดเก่ง เวลาคุยโทรศัพท์กันเราจะเงียบให้แฟร้งค์พูด แฟร้งค์พูดจนแบบว่า บอกให้เราพูดมั้ง ไม่มีอะไรจะโม้ให้ฟังแล้ว 55555555 เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนโรงเรียนพาม.4 ไปทัศนศึกษา แฟร้งค์กลับมา มีของฝากมาให้เราด้วยแหละ น่ารักชะมัด >< แล้ววันที่ 15 มกรา 59 ที่โรงเรียนเรามีงาน ตักบาตร เรามีคู่ตักบาตรหล่ะเว้ยยยยยยยยย ปีแรกซะด้วย55555 เราตักบาตรกับแฟร้งค์ จนตอนเย็น แฟร้งค์มาคุยกับเรา เราทะเลาะกัน เอ้อ!!!!!!!!! ลืมบอกอีกว่า เราเป็นคนขี้งอน แต่ก็งอนแบบมีเหตุผลนะ เวลาเรางอน แฟร้งค์ง้อแบบชวนคุยเรื่องอื่นให้เราลืมเรื่องที่ทำให้เรางอนอ่ะ กลับมาเรื่องที่เราทะเลาะกัน พอทะเลาะกันเสร็จ แฟร้งค์เดินหนีเรากลับบ้านเลย พอตอนเย็นก้อขอโทษเรา เราก้อไม่ได้อะไร หลังจากวันนั้น แฟร้งค์ดูแปลกๆไป ดูไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ เราก้อไม่ได้อะไร เพราะแฟร้งค์ก้อเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก แต่ที่แปลกจิงๆ คือ ไม่โทหา คุยกับเราไม่นานก้อวาง แต่เราก้อพยายามเข้าใจนะว่า แม่แฟร้งค์ไม่ให้คุย เพราะแม่แฟร้งค์หวงแฟร้งค์มากกกกกกกกกกกก แล้ววันที่เราไม่อยากให้มาถึงมันก้อมาจิงๆ วันที่ 20 มกรา แฟร้งค์ไปทำงานที่โรงเรียน พอตกเย็น แฟร้งค์ออนเฟสนะ แต่ไม่ทักเรา เราก้อทักไป ถามคำตอบคำ จนเราถามแฟร้งค์ว่า "เอง ถ้าวันนึงเองไม่มีเค้าเองอยู่ได้มั้ย เองจะคิดถึงเค้ามั้ย???" แฟร้งค์บอกว่า "อยู่ได้ คิดถึงดิ" เราก้อคุยกัน คุยกันไปคุยกันมา เราก้อถามอีกว่า "เองยังรักเค้ามั้ย" แต่แฟร้งค์กลับตอบว่า" เค้าไม่ได้รักเองแล้ว เค้าอยากอยู่คนเดียว" อ่าววววววว น้ำตาไหลเลยดิ แล้วคุยกันจนมันไม่มีอะไรดีขึ้น เพราะแฟร้งค์ดูเย็นชามาก สรุปเราเลิกกัน เรายื้อเค้าไว้ไม่ได้ TT เราเข้าเฟสแฟร้งค์ แฟร้งค์ยังไม่เปลี่ยนรหัส เราก้อเจอ แฟร้งค์คุยกับผู้หญิงคนนึง แฟร้งค์ชอบผู้หญิงคนนั้นแล้ว แล้วแฟร้งค์ก้อเปลี่ยนรหัสเฟส ลบรูปเราในเฟส ในไอจี ในไลน์ เปลี่ยนสถานะเป็นโสด ซึ่งต่างจากเรา เรายังเก็บทุกอย่างเกี่ยวกับแฟร้งค์ไว้ ทั้งรูป เบอโทรศํพท์ ทุกวันนี้เรายังคิดถึงแฟร้งค์อยู่เลย ดูรูปที่ถ่ายด้วยกัน ที่ที่เคยอยู่ด้วยกันเห็นทีไรร้องไห้ทุกที คนอื่นอาจจะมองว่าเรางมงาย ใช่ เรางมงาย เรารอแฟร้งค์ทุกวัน เราเพ้อถึงแฟร้งค์ทุกวัน แต่กับแฟร้งค์คงไม่คิดถึงเรา ทุกวันนนี้เดินสวนกันแฟร้งค์ก้อมียิ้มให้บ้าง แซวบ้าง คือไร??? เราอยากให้แฟร้งค์กลับมา เราไม่รู้ว่าทำไมถึงรักขนาดนี้ รักมากกว่าคนที่ผ่านมา ตอนนี้เราจบม.6 แล้ว เราคงไม่ได้เจอกันเหมือนทุกวัน แต่สิ่งที่ทำให้เรายังพอยิ้มได้ คือ "รูปถ่าย" เราก็แค่อยากถามเพื่อนๆว่า เราควรจะทำยังไงถึงจะลืมแฟร้งค์ได้มั้ง ขอความเห็นหน่อยคะ
ลืมแฟนเก่าไม่ได้ ทำไงดีคะ
เรื่องมีอยู่ว่า ตอนนั้นเราอยู่ม.5นะ วันนั้นเป็นวันใกล้ปิดเทอม นักเรียนก็จะมาส่งงาน เราก็ไปโรงเรียนกับแม่ เราก็คุยกับแม่อยู่ เรารู้สึกว่าเหมือนมีคนมองเรา เราก็มองไปรอบๆ เราก็เจอเด็กคนนึงกำลังแอบมองเรา แต่เรารู้ว่าน้องคนนั้นอยู่ม.3 แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ อยากมองก็มองไป จนปิดเทอม มีคนทักเรามาในเฟสว่าให้รับเพื่อนหน่อย เราก็อ่านแค่ชื่อ เพราะรูปคนคนนั้นไม่ขึ้น เราก็รับพอรูปขึ้นปุ๊ป เอ้า!!!! น้องคนนั้นนิ่ คนที่มองเรา น้องเค้าก้อทักมา ถามว่าเราชื่ออะไร เราก็บอกว่าพี่ชื่อจ๋า แล้วน้องหล่ะ น้องเค้าก้อบอกว่า ชื่อแฟร้งค์ ประมานว่าจะจีบอะไรแบบนี้ แต่เราก็ไม่ได้อะไรนะ เพราะเราก้อมีคนคุยอยู่แล้ว แล้วน้องเค้าก้อหายไป จนเปิดเทอมเราขึ้นม.6 เราเจอน้องที่ลานจอดรถ เราก้อสงสัยว่าน้องมารอใคร แอบดีใจ มารอเรารึป่าวว่ะไรงี้ 55555555555 แต่ป่าวเลยจ้าาา น้องเค้ามารอแฟน ซึ่งแฟนน้องเค้าขึ้นรถคันเดียวกับเรา เราก็อ้าวมีแฟนซะและ เราก็ไม่ได้อะไร จนน้องเค้าเลิกกับแฟน แล้วมีแฟนใหม่ แล้วน้องเค้าก็เลิกกับแฟนใหม่อีก แต่เราก็ยังไม่ได้คุยกันนะ เวลาอยู่ที่โรงเรียนเราจะเจอกันทุกวันแหละ เพราะอยู่โรงเรียนนเดียวกันอ่ะเนาะ เจอกันก้อเหมือนคนไม่รู้จักกันอ่ะ มีมองบ้างนะ แบบมองผ่านๆอะไรแบบนี้ เอ้ออ ลืมบอกไปว่าเราเป็นผู้หญิงนิ่ง เงียบนะ ไม่ค่อยแสดงอะไรมากนัก จนวันนึง น้องเค้ากลับมาจากฝึก รด. น้องเค้าก้อมองเรา แล้วก้อยิ้มๆ เราก้อไม่ได้อะไร เราไม่ยิ้มกลับด้วยซ้ำ ดูเป็นคนหยิ่งเนาะ 5555555555 พอเลิกเรียนเรารอแม่มารับ คนในโรงเรียนก้อจะกลับกันเกือบหมดแล้วหล่ะ เราก้อนั่ง นั่ง นั่ง น้องเค้าก้อขับรถมา จอดตรงที่เรานั่งอยู่ เราก้อถามเราว่า " อ้าวพี่จ๋ายังไม่กลับบ้านอีกไง๊ " เราก้อบอกว่า "รอแม่มารับ" แล้วน้องเค้าเดินเข้าดรงเรียนไปสักพักก้อเดินกลับมา เรานึกว่าน้องเค้าจะกลับบ้าน น้องเค้ากลับมานั่งกับเรา แล้วบอกว่า "นั่งเป็นเพื่อนพี่จ๋าก่อนดีกว่า" เราก้อยิ้มๆ พูดอะไรไม่ได้อ่ะเนาะ น้องเค้าก้อชวนคุยปนจีบ น้องนั่งคุยเป็นเพื่อนเราจนแม่เรามา เราก็กลับบ้าน พอค่ำๆ น้องเค้าทักมาคุย น้องเค้าก้อขอเบอเรา เราก้อให้ไป เราก็เริ่มคุยๆกัน น้องเค้าโทมาหาเราทุกวัน จนน้องเราบอกน้องเค้าว่า ไม่ต้องเรียกพี่หรอก มันดูแก่ 55555 น้องเค้าก้อถามว่าไม่ให้เรียกพี่ แล้วจะให้เรียกว่าอะไร ที่รักหรอ เราก้อ ขำๆ เราตกลงคบกันวันที่ 29สิงหา2558 ตอนเช้าแฟร้งค์จะมารอเราทุกวัน เราจะมีโต๊ะนั่ง คุยกัน เล่นกัน แกล้งกัน ช่วยกันทำการบ้าน ตลอดเวลาที่คบกัน เราโคตรมีความสุข แฟร้งเข้ามาเปลี่ยนความเงียบเหงาให้มันมีสีสันอ่ะ แฟร้งค์ เป็นคนสูง ยิ้มเก่ง มีลักยิ้ม พูดเก่ง เวลาคุยโทรศัพท์กันเราจะเงียบให้แฟร้งค์พูด แฟร้งค์พูดจนแบบว่า บอกให้เราพูดมั้ง ไม่มีอะไรจะโม้ให้ฟังแล้ว 55555555 เราก็คบกันมาเรื่อยๆจนโรงเรียนพาม.4 ไปทัศนศึกษา แฟร้งค์กลับมา มีของฝากมาให้เราด้วยแหละ น่ารักชะมัด >< แล้ววันที่ 15 มกรา 59 ที่โรงเรียนเรามีงาน ตักบาตร เรามีคู่ตักบาตรหล่ะเว้ยยยยยยยยย ปีแรกซะด้วย55555 เราตักบาตรกับแฟร้งค์ จนตอนเย็น แฟร้งค์มาคุยกับเรา เราทะเลาะกัน เอ้อ!!!!!!!!! ลืมบอกอีกว่า เราเป็นคนขี้งอน แต่ก็งอนแบบมีเหตุผลนะ เวลาเรางอน แฟร้งค์ง้อแบบชวนคุยเรื่องอื่นให้เราลืมเรื่องที่ทำให้เรางอนอ่ะ กลับมาเรื่องที่เราทะเลาะกัน พอทะเลาะกันเสร็จ แฟร้งค์เดินหนีเรากลับบ้านเลย พอตอนเย็นก้อขอโทษเรา เราก้อไม่ได้อะไร หลังจากวันนั้น แฟร้งค์ดูแปลกๆไป ดูไม่สนใจ ไม่ใส่ใจ เราก้อไม่ได้อะไร เพราะแฟร้งค์ก้อเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก แต่ที่แปลกจิงๆ คือ ไม่โทหา คุยกับเราไม่นานก้อวาง แต่เราก้อพยายามเข้าใจนะว่า แม่แฟร้งค์ไม่ให้คุย เพราะแม่แฟร้งค์หวงแฟร้งค์มากกกกกกกกกกกก แล้ววันที่เราไม่อยากให้มาถึงมันก้อมาจิงๆ วันที่ 20 มกรา แฟร้งค์ไปทำงานที่โรงเรียน พอตกเย็น แฟร้งค์ออนเฟสนะ แต่ไม่ทักเรา เราก้อทักไป ถามคำตอบคำ จนเราถามแฟร้งค์ว่า "เอง ถ้าวันนึงเองไม่มีเค้าเองอยู่ได้มั้ย เองจะคิดถึงเค้ามั้ย???" แฟร้งค์บอกว่า "อยู่ได้ คิดถึงดิ" เราก้อคุยกัน คุยกันไปคุยกันมา เราก้อถามอีกว่า "เองยังรักเค้ามั้ย" แต่แฟร้งค์กลับตอบว่า" เค้าไม่ได้รักเองแล้ว เค้าอยากอยู่คนเดียว" อ่าววววววว น้ำตาไหลเลยดิ แล้วคุยกันจนมันไม่มีอะไรดีขึ้น เพราะแฟร้งค์ดูเย็นชามาก สรุปเราเลิกกัน เรายื้อเค้าไว้ไม่ได้ TT เราเข้าเฟสแฟร้งค์ แฟร้งค์ยังไม่เปลี่ยนรหัส เราก้อเจอ แฟร้งค์คุยกับผู้หญิงคนนึง แฟร้งค์ชอบผู้หญิงคนนั้นแล้ว แล้วแฟร้งค์ก้อเปลี่ยนรหัสเฟส ลบรูปเราในเฟส ในไอจี ในไลน์ เปลี่ยนสถานะเป็นโสด ซึ่งต่างจากเรา เรายังเก็บทุกอย่างเกี่ยวกับแฟร้งค์ไว้ ทั้งรูป เบอโทรศํพท์ ทุกวันนี้เรายังคิดถึงแฟร้งค์อยู่เลย ดูรูปที่ถ่ายด้วยกัน ที่ที่เคยอยู่ด้วยกันเห็นทีไรร้องไห้ทุกที คนอื่นอาจจะมองว่าเรางมงาย ใช่ เรางมงาย เรารอแฟร้งค์ทุกวัน เราเพ้อถึงแฟร้งค์ทุกวัน แต่กับแฟร้งค์คงไม่คิดถึงเรา ทุกวันนนี้เดินสวนกันแฟร้งค์ก้อมียิ้มให้บ้าง แซวบ้าง คือไร??? เราอยากให้แฟร้งค์กลับมา เราไม่รู้ว่าทำไมถึงรักขนาดนี้ รักมากกว่าคนที่ผ่านมา ตอนนี้เราจบม.6 แล้ว เราคงไม่ได้เจอกันเหมือนทุกวัน แต่สิ่งที่ทำให้เรายังพอยิ้มได้ คือ "รูปถ่าย" เราก็แค่อยากถามเพื่อนๆว่า เราควรจะทำยังไงถึงจะลืมแฟร้งค์ได้มั้ง ขอความเห็นหน่อยคะ