พ่อแก่  เป็นอวตารภาคหนึ่งแห่งองค์ พระวิษณุกรรม มหาเทพผู้ทรงฤทธิ์ธานุภาพมาก
อวตารในภาคพระมหาฤษี  หาอ่านข้อมูลเพิ่มใน ต่วยตูนพิเศษ เดือนนี้พอดีครับ

หัวข้อคุณไม่ชัดเจนกว้างๆ ลองทบทวนดูว่าอยากรู้อะไรเฉพาะเรื่องหรือเปล่า
ประสบการณ์โดยตรง ที่คุณหมายถึงคือเรื่องอะไรครับ

ในฐานะผู้ศึกษาศิลปะ หลายคนก็มีการไหว้ครู ในพิธีก็มักจะมี พ่อแก่ อยุ่ในพิธีเสมอๆ

ชื่อกรุงเทพ นั้นมีพระนาม พ่อแก่(วิษณุกรรม) เป็นนายช่างผู้สร้างตามบันชาพระอินทร์ด้วย
จึงต้องบอกว่าคนกรุงเทพทุกคนมี ประสบการณ์โดยตรงกับพ่อแก่ครับลองอ่านดู

กรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยามหาดิลกภพ นพรัตน์ราชธานีบุรีรมย์
อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยะ วิษณุกรรม ประสิทธิ์

มีการแปลความว่า :
    กรุงเทพมหานคร = "มหานครอันกว้างใหญ่ดุจเทพนคร"
    อมรรัตนโกสินทร์ = "เป็นที่สถิตของพระแก้วมรกต"
    มหินทรายุธยา = "เป็นมหานครที่ไม่มีใครรบชนะได้"
    มหาดิลกภพ = "มีความงามอันมั่นคงและเจริญยี่ง"
    นพรัตน์ราชธานีบุรีรมย์ = "เป็นเมืองหลวงที่บริบูรณ์ดว้ยแก้วเก้าประการ"
    อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน = "มีพระราชนิเวศใหญ่โตมากมาย"
    อมรพิมานอวตารสถิต = "เป็นวิมานเทพที่ประทับของพระราชาผู้อวตารลงมา"
    สักกะทัตติยวิษณุกรรมประสิทธิ์ = "ซึ่งท้าวสักกะเทวราชพระราชทานให้พระวิษณุกรรมลงมาเนรมิตไว้"

เป็นเรื่องของ กำพืด รากฐานทางวัฒนธรรม ความเคารพ ทรัพทย์ทางปัญญาของชาติ

การแสดง นาฏศิลป์ ดนตรี ลิเก นั้นในแต่ละรุ่นต้อง
ตั้งใจ และฝึกซ้อม หลายหมื่นชั่วโมงตั้งแต่เด็กเริ่มจากหัดอุปนิสัยกันก่อนเลยทีเดียว
ก่อนจะถ่ายทอดศีลปะได้
อย่างคนทำ เศียรครู พ่อแก่ ต้องรักษาศีลเป็นพิเศษ เพราะสร้างของมาให้คนเคารพ
ศีลปะของชาติเราสืบต่อกัน จากรุ่นสู่รุ่น รวมๆกันในแต่ละครู เป็นสิบๆปี  ควรค่อยๆศึกษา รักษา ไว้ครับ