เอ่อ  ที่บ้านรวยยยคะ  หน้าบ้านจึงรกมาก  รกรองเท้า  แปดฝา สิบฝา สิบสองฝา เต็มหน้าบ้าน งานงอกได้ไม่เว้นวัน จริงๆนะ คนรวยที่ งก
อย่างพี่เลยต้องมาหาแนวทางแก้ปัญหา(อิกละ) หน้าบ้านในความเป็นจริงรองเท้าจะถูกถอดทิ้ง  ระเกะระกะ  เค้าใช้คำนี้กันเนาะ



ระหว่างความจริงกับความต้องการก็มาตีกันแล้ว   ทำอย่างไรให้คนสวยเดินเข้าเดินออกหน้าประตูไปหน้าบ้านอย่างปลอดภัย  ที่เค้าเดินเหินคล่องแคล่วด้วยตัวเองนี่ก็ถือเป็นเนื้อนาบุญอันไพศาลที่คุ้มหัวลูกแล้วนะ  (ปาดน้ำตาแพพ) ลูกก็ต้องมองการณ์ว่าถ้าเค้าเกิดสะดุดรองเท้าเข้าซักฝา  แล้ว  ล้ม! คิดซิคิด  จะป้องกันได้อย่างไร ไม่ให้เกิดเหตึการณ์อย่างนี้น



คิดง่ายๆ  คิดได้ก็ทำได้  ทำชั้นเสริมข้างตู้เก็บรองเท้า  ก็รองเท้าใส่เล่นจะเอาเข้าตู้ทุกครั้งที่ถอด  มันคงไม่ใช่  แต่เราวางให้หลบพื้นที่ได้แน่นอน  พี่จัดเลย เติมไปสามชั้น  กะว่าวางชั้นละ  สองคู่ รวมพื้นอีก  ได้แล้วที่วาง  8 คู่แน่ะ  แล้วคนบ้านนี้มี 4 คนเอง รองเท้าใส่เล่นก็แค่ 4 คู่   เหลือๆเนาะ แต่เดี่ยวก่อน  ลอร่า



จอร์จบอกว่า   ชั้นบนสุดนี่ห้ามแตะต้องนะคร้าบบบ   คนสวยจองจ้า  ของเค้าสองคู่ ต้องอยู่ใกล้มือ  คือ บนสุดเท่านั้น คนฮิโซ  อิอิ   แล้วพอพี่ทำเสร็จ  เค้ามาวางของเค้าเองอย่างเป็นระเบียบเลย  พี่นี่ปลื้มมมมมาก   ต้องเรียกหลานมาดูตัวอย่าง  



ตำแหน่งสูงสุดข้างตู้เก็บรองเท้า  พี่ติดกล่องไว้ให้หลานใส่ไฟแช็คเพื่อจุดยากันยุง  แปรง-ยาขัดรองเท้าหนังใส่ไปเรียนของเค้า   เก๋ๆเนาะ
อ๋อ พี่กะจะตัดมุมแผ่นไม้  แต่เพื่อนๆห่วงไม่ให้ใช้ลูกหมูตัด  เลยไม่ทำ  ยังโชว์รอยปากกาอยู่เลย  เชื่อเพื่อนเนอะ  น่ารักป๊ะ  ก็เค้าห่วงอะ




บ้านช่องก็ดูเป็นระเบียบเรียบร้อง ทางเดินก็เตียนโล่ง คนสวยสบายใจไปอ่านหนังสือดีกว่า