สวัสดีครับชาวคนรักมือหมุนทุกท่าน นาน ๆ มาที คราวนี้มีรูปท่องเที่ยวเรื่อยเปื่อยมาฝากครับ ช่วงก่อนตรุษจีนที่ผ่านมาผมขับรถจากภูเก็ตไปเยี่ยมพ่อที่นนทบุรี ระหว่างทางก็แวะเที่ยวบ้างนิดหน่อย พอให้ได้ผ่อนคลายจากการขับรถนาน ๆ ได้ พ้นเทศกาลตรุษจีนไหว้เจ้าไหว้บรรพชนเรียบร้อยแล้วก็เอ้อระเหยลอยชายอยู่บ้านสี่ห้าวันก็ขับรถกลับภูเก็ตอีก คราวนี้มีแม่ยายกับน้องเมียตามมาด้วย เป็นการพาเที่ยวตามเส้นทางขาล่อง โดยหันเหไปทางระนองแทนที่จะวิ่งตรงไปตามถนนสายหลัก ถือเป็นการท่องเที่ยวระหว่างเดินทางแบบสบาย ๆ ไม่เร่ง ไม่รีบ ไม่เครียด

ผมก็พกกล้องไปตามประสาคนเล่นกล้องแหละครับ เลนส์มีติดกระเป๋าไปสองตัว แต่ใช้อยู่ตัวเดียวเพราะขี้เกียจเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา อารมณ์การถ่ายภาพเรื่อยเปื่อยแบบไม่ได้หวังผลจริงจัง เห็นอะไรน่าสนใจ อยู่ในจังหวะที่มีเวลาหยุดถ่ายรูปได้ก็กด ๆ มา เสียบ้าง เบลอบ้างก็ไม่เป็นไร ถ่าย ๆ ไว้ก่อนแล้วค่อยมาดูทีหลัง

กลับมาถึงภูเก็ตพาแม่ยายกับน้องเมียเที่ยวต่ออีกนิดหน่อย พอส่งกลับที่สนามบินเรียบร้อยก็ถึงคิวต้องสะสางงานคั่งค้างอีกเยอะแยะ กว่าจะมีเวลาว่างมาทำรูปที่ถ่าย ๆ ไว้ก็หลายวันอยู่

ระหว่างทริปแบบสโลว์ไลฟ์ครั้งนี้ บางครั้งก็คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเปลี่ยนเป็นกล้องคอมแพ็คออโต้ซักตัวคงจะชิลกว่านี้ แบบว่ายกกล้องขึ้นแล้วกดเลย ไม่ต้องหมุนให้เสียจังหวะ แต่ก็นั่นแหละ เสพติดเลนส์มือหมุนมานานจนถอนตัวจากมันได้ยากซะแล้ว เลนส์ออโต้มีก็ไม่เคยงัดออกมาใช้เลย พกแต่มือหมุน เจอเหตุการณ์เฉพาะหน้าที่น่าสนใจก็ได้แต่มองแล้วปล่อยให้มันผ่าน ๆ ไป

แต่หลาย ๆ รูปที่ถ่าย ๆ มาก็ไม่ได้เน้นภาพแบบมือหมุนเลย ถ่ายมาชัดตั้งแต่ฉากหน้าไปถึงท้องฟ้าโน่นเลย ราวกับถ่ายด้วยโทรศัพท์มือถือ เผลอ ๆ จะคมสู้กล้องไอโฟนของน้องเมียไม่ได้ด้วยซ้ำ

แค่แวะมาทักทายพร้อมกับแปะรูปเรื่อยเปื่อยให้รกห้องอีกนิดหน่อย ดีกว่าปล่อยให้เหงาจนเกินไป รูปที่ลงผมเลือก ๆ มา แล้วตัดเป็นสัดส่วน 16 ต่อ 9 และย่อลงเหลือความกว้างแค่ 800 พิกเซล คิดว่ามันพอดีกับการดูในจอมากกว่าเต็มขอบ 960 พิกเซล แต่งโทนเลียนแบบฟิล์มนิดหน่อย แค่พอให้ได้อารมณ์มากขึ้น ทำแบบง่าย ๆ เอาสนุกตามอำเภอใจเป็นหลัก หากดูแล้วไม่เข้าท่าก็ขออภัยที่รบกวนสายตานะครับ

กระทู้เขียนสดไม่ได้เตรียมมันจะกระท่อนกระแท่นหน่อย ผมจะบรรยายแทรกใต้รูปไปด้วยถ้านึกอะไรออก


มุมหนึ่งของชุมชนบ้านพุมเรียง ไชยา สุราษฎร์ธานี


ถนนหน้าสถานีรถไฟไชยา สุราษฎร์ฯ


สวนเฉลิมพระเกียรติฯ หน้าสถานีรถไฟไชยา ผบ. กำลังถ่ายรูปอยู่


ทางรถไฟ สถานีไชยา ต้นไม้ใหญ่ ๆ ทั้งนั้น


แวะไหว้พระที่วัดพระธาตุไชยา การห่มผ้าช่วยให้องค์พระดูโดดเด่นขึ้นได้มากทีเดียว


ระเบียงคด วัดพระธาตุไชยา

สถานีต่อไป ชุมพร


จากไชยา จุดต่อไปที่แวะคือชุมพร ไปถึงตอนเย็น ๆ เข้าเช็คอินที่โรงแรมเสร็จก็ออกมาเดินเล่น แถว ๆ สถานีรถไฟ (อีกแล้ว) ก็ไม่รู้ติดอกติดใจอะไรนักหนากับสถานีรถไฟต่างจังหวัด ชอบไปจัง


เดินเล่นอยู่แถว ๆ นั้นแหละ เห็นอะไรน่าสนใจก็ถ่าย


เป็นเวลาที่ไม่ค่อยมีรถไฟผ่านเท่าไหร่


ตท. 2 คืออะไรน้อ

เช้าวันต่อมา...


อาหารเช้าของวันรุ่งขึ้น ร้านติ่มซำใกล้ ๆ โรงแรม


กาแฟสูตรระนองโดยก้องวัลเลย์ ต้นกำเนิดอยู่ที่อำเภอกระบุรี ระนอง แต่ร้านนี้อยู่ชุมพรนะครับ


บะกุดเต๋หม้อไฟ

จบทริปขาขึ้นกรุงเทพฯ
ต่อไปเป็นขาล่องจากกรุงเทพฯ ไปภูเก็ต


แวะพักที่ประจวบคีรีขันธ์ เมืองสามอ่าว ที่ดูเหมือนจะคึกคักขึ้นกว่าเมื่อหลายปีก่อนมาก สมัยเมื่อเกือบสิบปีที่แล้วผมก็ชอบแวะพักที่นี่ ตอนนั้นหน้าอ่าวประจวบฯ ดูเงียบสงบมาก ค่าโรงแรมก็ไม่แพง


สะพานท่าเทียบเรือที่เพิ่งทาสีใหม่ ผบ. ผมเรียกมันว่าสะพานแดง


เป็นสะพานที่กว้างขวางพอควร ด้านหลังเขาเตรียมตั้งเวทีสำหรับงานกาชาดของจังหวัด มีชาวบ้านและนักท่องเที่ยวมาเดิน วิ่ง ปั่นจักรยานออกกำลังกายกันประปราย

เช้าวันรุ่งขึ้นขับรถจากประจวบฯ ไปถึงแยกปฐมพร เลี้ยวขวาตามสะพานข้ามแยกที่สร้างคร่อมแยกปฐมพรเดิม ไปทางจังหวัดระนอง เมืองฝนแปดแดดสี่

ถึงระนองก็เย็นแล้ว...


กินข้าวเย็นที่ร้านสมบูรณ์โภชนา ระนอง เป็นร้านที่กินประจำสมัยที่ไปเที่ยวพักที่โรงแรมจันทร์สม แต่จันทร์สมตอนนี้ปิดไปแล้ว ซึ่งผมและ ผบ. เสียดายมาก เพราะเป็นโรงแรมเดียวที่มีบ่อน้ำแร่ร้อนภายในโรงแรม


รถออสตินคันนี้จอดอยู่ในอุทยานบ่อน้ำแร่รักษะวารินทร์ บนกระจกรถมีข้อความบอกว่าใช้ประกอบภาพยนตร์มาแล้วสองเรื่อง เป็นเครื่องการันตีความคลาสสิค

ออกจากเมืองระนอง ไปต่อ... กะเปอร์  


แวะ "บ้านไร่ไออรุณ" บ้านพักแนวโฮมสเตย์ที่กำลังดังในเฟสบุ๊ค รายการนี้มีเพื่อนที่กรุงเทพฯ ขอมา อยากให้พามาเที่ยว ผมเองก็ไม่ค่อยรู้ว่ามันน่าเที่ยวยังไง พอดีอยู่บนทางผ่านก็เลยแวะเข้าไปดู


เรื่องราวอันน่าทึ่งของสถานที่นี้หาอ่านรีวิวได้ไม่ยากครับ ผมมาเพื่อถามข้อมูลเผื่อต้องพาเพื่อนมา สรุปว่ามีบ้านพักเล็ก ๆ สองหลัง พักได้หลังละ 2-4 คน มีคิวจองยาวไปถึงเดือนเมษา-พฤษภาแล้ว รอบ ๆ เป็นสวนผักเกษตรอินทรีย์ บรรยากาศบ้านไร่แนวโรแมนติคสำหรับคนกรุง


ครัวและร้านอาหารของที่นี่ครับ


เลนส์มันไม่กว้างเท่าไหร่ เก็บมาได้แค่นี้เอง


พูดคุยสอบถาม

ออกจากบ้านไร่ฯ ที่กะเปอร์ ก็ขับยาวจนถึงภูเก็ตเลย พอเข้าเกาะภูเก็ตไม่เท่าไหร่ก็เจอรถติดเลยครับ ติดแบบชาวบ้านภูเก็ตบ่นกันให้แซ่ด กว่าจะถึงบ้านก็ติดไปชั่วโมงกว่า ได้บรรยากาศแบบ กทม. มาก ๆ  

รูปหมดแล้วครับ นาน ๆ มาทีก็เลยโพสต์เยอะหน่อย เล่าโน่นเล่านี่แถมให้อีกต่างหาก ทน ๆ ดู ทน ๆ อ่านกันหน่อยนะครับ ขี้เกียจอ่านก็ดูรูปอย่างเดียวก็ได้ ถือว่าทักทายกัน ห้องมือหมุนนี่มีน้าท่านนึงในเฟสบอกว่าช่วย ๆ กันประคองไว้หน่อย เดี๋ยวมันจะเฉาเกินไป

ไปล่ะครับ โชคดีปีลิง ขอให้ร่างกายแข็งแรงคล่องแคล่วว่องไว สมองปราดเปรียวฉับไว หัวใจปลอดโปร่งโล่งสบายนะครับ