สวัสดีค่าา ก่อนอื่นน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้เค้าน้า รับรองได้ว่าอันนี้เรื่องจริงอย่างแน่แท้ อาจมีปรับเปลี่ยนบ้างเพื่อความเหมาะสมในการแผยแพร่ ภาษาไม่เนี้ยบนะคะ เน้นฟิลลิ่ง ขออภัยไว้ล่วงหน้าเลย ติชมได้ ด่าได้แต่อย่าแรง เค้าอ่านเม้นน เคน้าา คือตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเอามาตั้งกระทู้หรอก แต่เพื่อนเชียร์มากมาย บอกให้เอาเรื่องไปเขียนนิยายเถอะ แต่คือมันไม่ได้ยืดยาวขนาดนั้นน่ะนะ ตั้งกระทู้ให้อ่านกันหนุกๆดีกว่าเนอะ ถ้าพร้อมแล้ว...
เริ่ม! ขอไม่สมมติชื่อละกันน้า เรื่องนี้จะวนเวียนอยู่ในระยะสามปีนี้แหละ ตัวเราก็เป็นคนแบบ ชอบใครแล้วให้เต็มอ่ะ เราก็เลยไม่ได้เคยชอบใครมากมาย แต่ก็มีกรี้ดกร๊าดคนนู้นคนนี้บ้างกรุบกริบ ไม่ได้จริงจัง เข้าเรื่องง เมื่อสองปีที่แล้ว เราย้ายโรงเรียนมาที่แห่งนี้(ก็ที่เราเรียนอยู่เนี่ยย) แล้ววันหนึ่งก็ไปป๊ะ(ภาษา...--) กับรุ่นพี่คนนึงที่หน้าห้องน้ำ พี่เค้าอายุมากกว่าเรา 2 ปี หรือ 3 ก็ไม่รู้ ความรู้สึกแรกก็เฉยๆนะ พี่เค้าก็น่ารักดี เราได้คุยกันนิดหน่อย เนื่องด้วยอะไรก็ไม่รู้...ตกลงฉันรู้อะไรบ้างหว่าเนี่ย!? มันนานมาแล้วไงเทอ เราก็จำไม่ค่อยจะได้T-T พอกลับห้องมาเพื่อนเราที่ไปด้วยกันก็บอกว่า เนี่ย พี่เค้าชื่อนี้ๆๆ อยู่ห้องนี้ๆๆ น่ารักมากก อย่างนู้นอย่างนี้ จนเราแบบ อ้ออ อย่างนี้นี่เองง ก็เลยไปแอดเฟส แล้วพี่เค้าก็รับค่าา ช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสี ก็เลยได้คุยยาวเลย มีเรื่องนู้นเรื่องนี้มาคุยกันตลอด จากทักคุยเฉยๆ เป็นคุยกันบ่อยขึ้น จนกลายมาเป็นคุยกันทุกวัน ความรู้สึกก็เริ่มมากขึ้น จากที่แค่คิดว่าน่ารักดีก็กลายเป็นชอบ ชอบมาก แล้วก็ชอบมากกกๆๆ เวลาคุยกันก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว เชื่อว่าหลายคนก็เคยเป็นแบบนี้นะ ตอนแรก เวลาจะตอบก็พิมอะไรก็ได้ ไม่คิดมากเลย เพราะมันยังเฉยๆ แต่พอมันเริ่มรู้สึกดีมากขึ้น จะพิมอะไรนี่ก็คิดแล้วคิดอีก คิดอยู่นั่นแหละว่า เค้าจะคิดยังไง เข้าใจตรงกันกับเรารึปล่าว อ่ะนะ กว่าจะตอบ5555555 พอคุยได้ระยะนึงก็เริ่มอยากให้นู่นให้นี่ เป็นแบบ ของแทนใจไรเง้ แต่เวลาให้ก็ไม่ได้ให้เองนะ ฝากคนอื่นให้ไปอีกก แหม่ ก็คนมันเขิน และเนื่องจากความเขินอายและไม่กล้าของเราเมื่อตอนนั้นนั่นเเหละ ทำให้ยันตอนนี้ก็ยังไม่ได้คุยกันต่อหน้าเลยค่าา กลายเป็นพอเจอกันก็ไม่มองหน้ากัน เดินผ่านกันตล้อดดดด นึกแล้วก็หงุดหงิดตัวเองนะ จริงๆ เราก็ทักเค้าก่อนก็ได้แต่มันก็ไม่กล้า ทั้งๆที่คุยกันออกจะดี(ในแชท) ต่อมา มันก็มีจุดๆนึงที่เราได้รู้เรื่องบางอย่างที่แบบ ไม่เคยคิดว่าจะได้รู้(เก็ทฟิลป่ะ?) ก็คือ มีพี่คนนึงเคยคุยกับพี่เค้า แล้วก็คล้ายๆจะเกินเพื่อนทั้งๆที่พี่เค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว...เห้ยแกรร เค้ามีเเฟนแล้วอ่ะ?? เงิบเลออออ เช็คเฟสอย่างด่วน555 ก็แบบ เออว่าา เค้ามีแฟนแล้วนิ ฉะนั้นนน เราก็ต้องเลิกยุ่งค่ะ ถอยห่างออกมาค่ะ นาว! ถามว่าตอนนั้นจี๊ดมั้ย จี๊ดดิแกกก แต่ก็คิดแค่ว่าเดี๋ยวก็หายเองแหนะ เผลอแป๊บเดียวก็ชอบพี่เค้ามาปีนึงแล้ว!?!? นานเนอะ แต่เวลาแอบชอบอ่ะ มีความสุขจะตาย สำหรับเรานะ ไม่ต้องรู้หรอกว่าเค้าคิดยังไงกับเรา ขอแค่เค้ามีความสุขที่เป็นเค้า เรามีความสุขที่เป็นเราและได้ชอบเค้า ก็โอเคละ เชื่อป่ะ...ตอนนี้เจอกันยังเดินผ่าน ไม่มองหน้ากันเลย5555 เหมือนพี่เค้าจะหลบหน้าเราด้วย คือช่วงแรกนี่เราหลบเค้านะ เพราะเราเขิน แต่ที่เค้าหลบเรานี่ก็ไม่เเน่ใจว่าเพราะอะไร ไม่อยากเห็นหน้าหรืออะไรก็ไม่รู้วว
จบค่ะ555555 ผิดหวังมั้ยอ่านถึงนี่ เหมือนมันจะยังค้างๆอยู่เนอะ ส่วนตัวเราตอนนี้ไม่ได้ชอบแล้วค่ะ ไม่ได้ชอบมาปีกว่าแล้ว
ช่วงที่ผ่านมาก็มีอะไรเข้ามาหลายอย่าง มีใครเข้ามาหลายคน ทำให้ได้เห็นโลกกว้างขึ้น...เจอคนใหม่ๆ(หมายถึงคนที่เข้ามาในชีวิตนาจา) มีทั้งคนที่เข้ามาแบบจริงใจ และคนที่ใส่หน้ากากเข้าหาเรา...พล่ามมมมม หยุดละๆ บางคนอาจรำคาญแบบ อินี่ไรนักเนี่ยเรื่อยเปื่อยเชียว555555 ยังไงก็แล้วแต่ การที่เราให้ใจใคร หรือมีใครมาให้ใจเรา มันก็ดีทั้งนั้นแหละนะคะ ถึงแม้ตอนนี้เรากับพี่เค้าจิยังไม่ได้สบตา ยิ้มให้หรือแม้แต่คุยกันก็ตามที แต่เวลาวันเกิดเค้าชั้นก็ยังไปแฮปเลยนะ!! ยังไงชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน~ ไม่สิ! ชีวิตมันต้องเดินต่อปายยยยยยย จบเเล่วววว นี่คือเอารายละเอียดปลีกย่อยออกสุดด หวังว่าจะไม่มีใครจับได้นะว่าเราคือใคร เขิน55555 ไปล้าวว สวัสดีค่าาาาาา
เมื่ออดีตหาย!! เรากลายเป็นคนแปลกหน้า?? #แอบรักกรุบกริบ
เริ่ม! ขอไม่สมมติชื่อละกันน้า เรื่องนี้จะวนเวียนอยู่ในระยะสามปีนี้แหละ ตัวเราก็เป็นคนแบบ ชอบใครแล้วให้เต็มอ่ะ เราก็เลยไม่ได้เคยชอบใครมากมาย แต่ก็มีกรี้ดกร๊าดคนนู้นคนนี้บ้างกรุบกริบ ไม่ได้จริงจัง เข้าเรื่องง เมื่อสองปีที่แล้ว เราย้ายโรงเรียนมาที่แห่งนี้(ก็ที่เราเรียนอยู่เนี่ยย) แล้ววันหนึ่งก็ไปป๊ะ(ภาษา...--) กับรุ่นพี่คนนึงที่หน้าห้องน้ำ พี่เค้าอายุมากกว่าเรา 2 ปี หรือ 3 ก็ไม่รู้ ความรู้สึกแรกก็เฉยๆนะ พี่เค้าก็น่ารักดี เราได้คุยกันนิดหน่อย เนื่องด้วยอะไรก็ไม่รู้...ตกลงฉันรู้อะไรบ้างหว่าเนี่ย!? มันนานมาแล้วไงเทอ เราก็จำไม่ค่อยจะได้T-T พอกลับห้องมาเพื่อนเราที่ไปด้วยกันก็บอกว่า เนี่ย พี่เค้าชื่อนี้ๆๆ อยู่ห้องนี้ๆๆ น่ารักมากก อย่างนู้นอย่างนี้ จนเราแบบ อ้ออ อย่างนี้นี่เองง ก็เลยไปแอดเฟส แล้วพี่เค้าก็รับค่าา ช่วงนั้นเป็นช่วงกีฬาสี ก็เลยได้คุยยาวเลย มีเรื่องนู้นเรื่องนี้มาคุยกันตลอด จากทักคุยเฉยๆ เป็นคุยกันบ่อยขึ้น จนกลายมาเป็นคุยกันทุกวัน ความรู้สึกก็เริ่มมากขึ้น จากที่แค่คิดว่าน่ารักดีก็กลายเป็นชอบ ชอบมาก แล้วก็ชอบมากกกๆๆ เวลาคุยกันก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว เชื่อว่าหลายคนก็เคยเป็นแบบนี้นะ ตอนแรก เวลาจะตอบก็พิมอะไรก็ได้ ไม่คิดมากเลย เพราะมันยังเฉยๆ แต่พอมันเริ่มรู้สึกดีมากขึ้น จะพิมอะไรนี่ก็คิดแล้วคิดอีก คิดอยู่นั่นแหละว่า เค้าจะคิดยังไง เข้าใจตรงกันกับเรารึปล่าว อ่ะนะ กว่าจะตอบ5555555 พอคุยได้ระยะนึงก็เริ่มอยากให้นู่นให้นี่ เป็นแบบ ของแทนใจไรเง้ แต่เวลาให้ก็ไม่ได้ให้เองนะ ฝากคนอื่นให้ไปอีกก แหม่ ก็คนมันเขิน และเนื่องจากความเขินอายและไม่กล้าของเราเมื่อตอนนั้นนั่นเเหละ ทำให้ยันตอนนี้ก็ยังไม่ได้คุยกันต่อหน้าเลยค่าา กลายเป็นพอเจอกันก็ไม่มองหน้ากัน เดินผ่านกันตล้อดดดด นึกแล้วก็หงุดหงิดตัวเองนะ จริงๆ เราก็ทักเค้าก่อนก็ได้แต่มันก็ไม่กล้า ทั้งๆที่คุยกันออกจะดี(ในแชท) ต่อมา มันก็มีจุดๆนึงที่เราได้รู้เรื่องบางอย่างที่แบบ ไม่เคยคิดว่าจะได้รู้(เก็ทฟิลป่ะ?) ก็คือ มีพี่คนนึงเคยคุยกับพี่เค้า แล้วก็คล้ายๆจะเกินเพื่อนทั้งๆที่พี่เค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว...เห้ยแกรร เค้ามีเเฟนแล้วอ่ะ?? เงิบเลออออ เช็คเฟสอย่างด่วน555 ก็แบบ เออว่าา เค้ามีแฟนแล้วนิ ฉะนั้นนน เราก็ต้องเลิกยุ่งค่ะ ถอยห่างออกมาค่ะ นาว! ถามว่าตอนนั้นจี๊ดมั้ย จี๊ดดิแกกก แต่ก็คิดแค่ว่าเดี๋ยวก็หายเองแหนะ เผลอแป๊บเดียวก็ชอบพี่เค้ามาปีนึงแล้ว!?!? นานเนอะ แต่เวลาแอบชอบอ่ะ มีความสุขจะตาย สำหรับเรานะ ไม่ต้องรู้หรอกว่าเค้าคิดยังไงกับเรา ขอแค่เค้ามีความสุขที่เป็นเค้า เรามีความสุขที่เป็นเราและได้ชอบเค้า ก็โอเคละ เชื่อป่ะ...ตอนนี้เจอกันยังเดินผ่าน ไม่มองหน้ากันเลย5555 เหมือนพี่เค้าจะหลบหน้าเราด้วย คือช่วงแรกนี่เราหลบเค้านะ เพราะเราเขิน แต่ที่เค้าหลบเรานี่ก็ไม่เเน่ใจว่าเพราะอะไร ไม่อยากเห็นหน้าหรืออะไรก็ไม่รู้วว
จบค่ะ555555 ผิดหวังมั้ยอ่านถึงนี่ เหมือนมันจะยังค้างๆอยู่เนอะ ส่วนตัวเราตอนนี้ไม่ได้ชอบแล้วค่ะ ไม่ได้ชอบมาปีกว่าแล้ว