หลายกระทู้หลายเว็บพูดถึง  “ภูลังกา  จังหวัดพะเยา”  ส่วนมากมักจะเผยแพร่และแบ่งปัน
ความสวยงามวิวทิวทัศน์บริเวณ “ภูลังการีสอร์ท” ซะส่วนใหญ่  จนทำให้หลายคนลืมไปแล้วว่า
ยังคงมี  "ยอดภูลังกา แท่นเทวดา ความสูง 1720 เมตร" ที่ตั้งอยู่ "วนอุทยานภูลังกา" ให้ไปเยือน
ไม่ลืม! ..ไม่อยากไป  ..ไม่มีความสะดวกสบาย ..ต้องเดินเท้าไกล... เหนื่อย!

             กระทู้นี้จึงขอนำ "ยอดภูลังกา แท่นเทวดา ความสูง 1720 เมตร" จังหวัดพะเยา ที่ได้สัมผัสมาแบ่งปันพี่น้องผองเพื่อนที่ชื่นชอบล่าฝันได้รู้ได้เห็นอาจเป็นตัวเลือก  ...เราสองคนหนึ่งคันออกจากน้ำตกภูซางเดินทางมุ่งสู่อำเภอเชียงคำแวะเปิดหูตาไหว้พระขอพร "พระเจ้านั่งดิน" แล้วจึงเดินทางสู่จังหวัดน่านที่เส้นทาง 1148 ที่หลายคนคุ้นเคยและอีกหลายคนยังคงปรารถนาต้องไปสัมผัสสักครั้ง "1148 ถนนลอยฟ้า"  ที่ลาดชันขึ้นลงคดโค้งท่ามกลางขุนเขาสลับซับซ้อนที่สวยงาม  พอบิดมาได้ระยะหนึ่งเห็นป้ายข้างหน้าซ้ายมือ  “วนอุทยานภูลังกา”  ไม่รอช้าเลี้ยวเข้าทันที  ทางชันเนิบๆเร่งเครื่องยนต์ไปตามรอบไม่ช้านานก้อผ่านร้านอาหารและที่พักจึงถือโอกาสพักรถพักคนผ่อนคลายพักใจ  กินข้าวจิบกาแฟ  เพราะเส้นทางข้างหน้ายังคงเหมือนเดิม..ชันเนิบๆตลอดเส้นทาง

ด้วยความตั้งใจ...ก้อมาถึง

                 ที่ทำการวนอุทยานภูลังกาตั้งอยู่บนเนินเขามีร้านร่วงมาตั้งขายของเล็กๆให้กับนักท่องเที่ยว  เราจึงกางเต็นท์ด้านล่างไม่กางข้างบนโซนสูงกลัวรถพยุงไม่ไหว  บ้านพักด้านหลังที่เห็นมีลานกางเต็นท์ 2 โซน (สูง) เพียงพอกับนักท่องเที่ยว  

                 เช้าตอนตีห้ามีรถบริการ รับ-ส่ง พาขึ้นภูไปดูหมอกกับตะวัน  คนละพันทอนเก้าร้อย  ถ้าขึ้นภูต้องลงชื่อแจงจำนวน  ระยะทางไม่กี่กิโลแต่เส้นทางดูจะโหดไปหน่อยในมุมมองของเรา (Adventure)  รถหนึ่งคันบรรทุกแค่ 6 คนเท่านั้น

                 รถส่งตีนภูเดินเท้าต่ออีก 800 เมตรที่ความลาดชัน 20-30 องศา  เดินสบายไม่ต้องปีนป่ายมีเหนื่อยหอบเล็กน้อยเหงื่อไหลย้อย  ระบบหายใจถี่รัวอากาศหนาวเย็นไม่ผิดหวัง  (การเหนื่อยหอบคงเป็นเฉพาะบุคคลเท่านั้น)

หลายคนเฝ้าคอยหมอกกับตะวัน

แต่เราไม่คาดหวังว่าจะได้เจอกันในทุกที่

วันนี้ไม่มีหมอกมีแค่แสงตะวัน

สุขสันต์ถ่ายกันไม่หยุดยั้ง

แสงจางๆกับหมอกบางเบา

ขุนเขาตะหง่านงามตา

อวดโฉมชะโลมใจ

ตะวันสาดแสงผู้คนเริ่มขยับ

บ้างเดินกลับ   บ้างเดินถ่าย   บ้างไปต่อ

เห็นลิบๆคนตัวเล็กๆบนยอดภูนม

คนหนุ่มสาวคนมีพลังที่ยังแข็งแรง  ยังคงเดินเก็บเกี่ยวสัมผัสลานหินล้านปี  เดินขึ้นยอดภูนม (เห็นแล้วแอบอิจฉานิดๆ)
สำหรับวัยสองเราคงได้เท่านี้  เพียงแค่ได้มาเยือนได้มาเห็นได้มายืนบนแท่นหินเทวดาบน "ยอดดอยภูลังกา" มันคุ้มค่าเกินพอ
แต่การเดินทางเกี่ยวเก็บประสบการณ์   สัมผัสบรรยากาศ   เก็บภาพโน้นนี่นั่น (สวยไม่สวยก้อชั่งมัน) ก้อยังคงมีต่อไป
***ขอขอบคุณเพื่อนๆที่ได้แวะเวียนเข้ามาอ่านเข้ามาแสดงความคิดเห็น และ กดไลค์  ขอขอบคุณ***