สืบเนื่องจากได้อ่านกระทู้นี้ > http://ppantip.com/topic/34823781

จากประสบการณ์ของผมอ่านแล้วรู้สึกได้เลยว่า "การมีแฟน" เป็นเรื่องเหลวไหลและสร้างแต่ภาระ สร้างแต่ทุกข์
ถ้าความรักเป็นสิ่งที่ดี สวยงามจริง แล้ว ทำไมคนเราถึงร้องไห้ คร่ำครวญ เครียด เป็นบ้า เป็นทุกข์ เพราะความรักกันครับ ?



สมมติว่า คนเราเป็นแฟนกัน แต่พอวันนึงผิดใจกัน เลิกกัน ก็ร้องไห้ คร่ำครวญ เป็นบ้า เป็นทุกข์ ฆ่าตัวตาย ฯลฯ
หรือพอเลิกกันเสร็จแล้ว ก็มองหน้ากันไม่ติด ต่างฝ่ายต่างเกลียดกัน ติด Blacklist เพื่อนฝ่าย ญ ก็พาลเกลียดฝ่าย ช เพื่อนฝ่าย ช ก็พาล
ชีวิตอยู่ยาก อยู่ลำบากขึ้น สมมติวันนึง Deal งาน แล้วบังเอิญเจอกัน ต้องติดต่องาน ก็เจ๊งอีก...พังทั้งคน พังทั้งงาน




หรือไม่ก็ คนนึงเป็นคนดีมาตลอด 20-30 ปี ชีวิตนี้ไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคยทำชั่ว เพื่อนฝูงเพียบ เครดิตดี ไม่เคยมีศัตรู
พอมาวันนึงเลิกกับแฟน กลายเป็นคนไม่ดีในพริบตาซะงั้น เกิดศัตรู เกิด Blacklist ประวัติเสีย...



หรือที่แต่งงาน เป็นแฟนกันแล้วดูเหมือนจะดี แต่ ไม่ ช ก็ ญ ริบเงินเดือนแฟน คุมค่าใช้จ่าย ให้เงินไปเป็นรายวัน ฯลฯ
จากตอนสมัยชีวิตโสด ชีวิตสะดวกสบาย อยากทำอะไรทำ อยากได้อะไรซื้อ อยากกินอะไรกิน กลายเป็นว่าต้องมาลดคุณภาพชีวิตตัวเอง



บางคนก็ทุกข์มันตั้งแต่เริ่มเลย ไปชอบเขา พยายามจีบ รักต้องสู้ สู้เพื่อความรัก ทุ่มเททุกอย่าง เสร็จแล้วก็กลับมาบ้านร้องไห้ฮือๆๆ
ทำไมเขาไม่รักเรา ทำไมไม่ชอบเรา (มันก็แน่นอน เพราะไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆ คุณควบคุมไม่ได้หรอก)

ไม่รู้ว่าสรุปว่ามันคุ้มหรือไม่คุ้มกันแน่ล่ะเนี่ยที่จะเสี่ยงมีความรัก มีฟงมีแฟน...

จะว่าไปก็เห็นน้อยรายมากที่เป็นแฟนกัน แต่งงานกันแล้วจะราบรื่น มีความสุข ชีวิตรุ่งโรจน์