ตรงนี้ต้องบอกก่อนนะคะว่าเราเป็นทอม จริงที่คบกันจริงๆน่ะได้ประมาณ8ปีละตั้งแต่เราอยุ่ ปวส1 แฟนเราอยู่ม3คบกันมารักกันมากนะในความคิดเราไม่เคยมีปัญหาทะเลาะกันเลยแทบจะไม่มีเพราะเราเป็นคนไม่พุดไม่ค่อยสนใจไม่หึงเลยอยู่กันได้นาน เรื่องมันจะยาวหน่อยนะเพราะเราจะขอเล่าตั้งแต่คบกันตอนแรกเลย ตอนเขาจะจบม6เขาอยากทำงานเราจึงชวนไปสมัครเคเอฟซีเพราะเพื่อนเราทำอยู่ฝากได้ มันคงเริ่มจากร้านนี้
แหล่ะ ตอนเขาทำงานช่วงนั้นเรายังเรียนกำลังจะจบเราจะไปหาที่ร้านบ้างไปกินข้าวด้วยบ้าง มีครั้งนึงเพื่อนเราบอกว่าชอบมี ผช มายืนคุยกับเขานะเราก้ไม่คิดอะไร สักพักก็บอกว่ามีคนเอาดอกมาฝากให้เขานะ เราก้ถามเขานะใครเอาดอกให้ก็บอกไม่รู้สิแค่นั้นจบไปเราไม่ชอบเซ้าซี้.. พอเขาจะเข้ามหาลัยปีหนึ่งเรียนไปซักพักเขาก็ลาออกเพราะไม่ไหวทำงานไปเรียนไป เราก็รับส่งตอนเขาเรียนตลอดเพราะเขาไม่มีรถตอนนั้นเราก็เรียนไม่จบเหมือนกันบ้านเราใกล้ๆกันเลยไปด้วยกันได้ตลอดจะมาห่างกันก็ตอนเราเรียนจบเพราะเราต้องทำงานเวลาจะไม่ค่อยตรงกัน เราเริ่มทำงานที่แรกเข้าแปดโมงครึ่งเลิกห้าโมงเขาเรียนแปดโมงเลิกไม่เป็นเวลาเราไปด้วยกันบ้างเวลากลับเขาก็จะรอเราจนถึงเราเลิกงานเพื่อกลับด้วยกันเป็นแบบนี้จนเกือบปี เริ่มจะไม่ได้กลับด้วยกันเขาบอกว่ามีเรียนครึ่งวันเขาจะกลับก่อนนะให้ลุงมารับลุงเป็นพี่ชายของพ่อเราก็รู้จักแล้วเราเลิกงานค่อยไปรับเขากลับบ้านพร้อมกันที่บ้านลุงก็เป็นแบบนี้ประจำมาเรื่อยๆ จนมีเรื่อง ผช คนแรกตอนเขาจะขึ้นปีสองเขาเปลี่ยนสาขาเข้าปี1ใหม่ ที่เราจับได้เพราะเรามีรหัสโซเชียลของเขาทุกอันเราจะชอบเอาล็อคอินเข้าไปดูตลอดเขาก้ไม่เคยว่าวันนั้นเป็นวันเกิดเขามั้งมีคนมาอวยพรเยอะแต่มีคนนึงก็มาอวยพรแปลกๆคำพุดมันแลกๆ คนๆนี้ไม่เคยมาเม้นเฟสนะจะมากดไลค์อย่างเดียวเราเลยเจือกเข้าไปเฟสของหมอนั่นดูมันก็ไม่มีไรนะแต่มันจะมีแฟนเรานั่นแหล่ะมาเม้นบ่อยๆดูเยอะๆผิดปกติ เราเลยเข้าไปsee friendship facebook ของเค้าสองคนดูเกินเพื่อนอ่ะเราเลยแคปหน้าจอทุกสนทนาไปถามแฟนเราว่าคือไรมันก็บอกว่าแค่คุยกันไม่มีไรจะเลิกคุยให้พูดง่ายมาก ผ่านมาไม่กี่วัน ผช คนนี้โพสเฟสบุคแล้วแท็กไปให้เพื่อนแฟนเราบอกว่าวันนี้วันพิเศษน่าจะได้อยู่กับคนพิเศษ แต่เขากลับไปอยู่กับอีกคนเราก็คิดว่าอีกคนที่เขาหมายถึงคือเรามาตลอดเลยนะ..ที่จริงไม่ใช่...เรื่องนั้นก็จบไปเขาเลิกคุยกันไป สักพักเขาไปสมัครทำงานร้านโดนัทในห้างอีกเรากHห่างกันบ้าง เราก็ย้ายที่ทำงานด้วยเวลาทำงานไม่ตรงกันเราจะเจอเฉพาะวันที่เราเลิกห้าโมงเท่านั้นไม่งั้นถ้าเลิกค่ำเราก็จะแวะไปหาที่ร้านตลอด ที่ไม่เจอเขาอ้างงานอ้างเรียนเราเลยไม่ค่อยได้รับส่งแล้วเขาบอกจะให้ที่บ้านรับส่งเราก็เชื่อนะ วันนึงเขาเอารถมอเตอร์ไซค์ไปเรียนเองเราถามว่าซื้อรถหรอเขาบอกว่าไม่ใช่เป็นรถเพื่อนป้าเอามาแลกกับรถยามาฮ่ารุ่นเก่าที่บ้านลุงคนนั้นเขาสะสมรถเขาบอกเราอย่างนี้เราเชื่อนะ ทำงานไปสักพักก็ต้องมีเรื่องกันอีกวันนั้นวันหยุดเราอยู่บ้านด้วยกันมีข้อความความเข้ามาบอกว่า “วันนี้ไม่ได้ไปทำงานนะนาย....รัก....นะ” ข้อความสั้นๆแต่หน้าชามากเราเค้นถามเขาทะเลาะกันแรงมาก เราบอกให้โทรกลับไปเบอนั้นไม่ยอมโทรเราบอกงั้นก้เลิกกันซะมันเลยโทรพอโทรปุ๊บคนที่รับเป็น ผญ คาดว่าจะเป็นทอมเราถามว่าเป็นใครโทรมามีไรแค่นี้มันก็วางสายเราโทรกลับไปก็ไม่รับ เรายังทะเลาะกันอยู่คือเขาร้องไห้เหมือนจะตายคือเขาเป็นหอบหืดเขาชักนะเราไม่รู้หรอกว่าชักจริงหรือแกล้งแต่เราก็สงสารอาจเหมือนจะตายเลย วันนั้นเราเลยแลกโทรศัพท์กันใช้อาทิตนึง อีกวันทอมคนนั้นโทรมาหาเราบอกว่าไม่ได้มีอะไรนะอย่าคิดมากพ่องสิบอกรักกันขนาดนั้นอย่าคิดมาก.. ผ่านไปเรื่องคนนี้ก็จบไปเขาเลือกก็จากงาน จากนั้นเราก็ไม่มีปัญหาอะไรเลยเราเจอกันบ่อยขึ้นเขาให้เราไปรับบ่อยขึ้นเจอกันแทบจะทุกวันคุยกันทุกคืนไม่เคยวางสายเลยนะจะให้มันตัดไปเองเป็นแบบนี้ตั้งแต่คบกันแล้ว//จนบางทีงงว่าเอาเวลาไหนไปคุยกับคนอื่น// จนมาวันนึงเราไปห้างกันมีสายโทรเข้ามาไม่ได้เมมเบอร์ไว้แต่เราจำเบอร์ได้เพราะเราถือโทรศัพท์ให้เค้า081-884XXXX เค้ารับสายปกติ ฮัลโหลลุงอยู่ไหนเคๆเดียวไปละ แล้วเขาก็ให้เราไปส่งบ้านลุงที่อยู่ในเมืองว่าลุงมารับแล้วเดียวเขาจะพาไปกินข้าวคือมันแปลกๆนะความรู้สึกวันบอก เราก้ไปส่งเขาแต่เราไม่พูดกันเลยตอนนั้นเราโกดเขามากนะแต่เขาไม่โทง้อไม่อะไรเลยเราก้ไม่โทรหาสองวันอ่ะไม่คุยกันจนเราใช้ไอโฟนอ่ะแอพfine my iphone ตามดูว่าเขาอยู่ไหน//คือเราใช้ไอดีเดียวกัน//วันแรกอยู่ที่ๆนึงจนสองทุ่มสามทุ่มมั้ง อีกวันก้อยุ่ที่เดิมเวลาเดิมเราเลยตัดสินใจไปตามแผนที่เลยทีนี้ความจริงเปิดเผยเลยพอจอดรถหน้าบ้านเห็นรถมินิสีแดงจอดอยู่เรามาถุกบ้านแน่ๆ//ลืมบอกไปอย่างนึงแฟนนขับรถมินิสีแดงเขาบอกว่าเป็นของญาติที่ไปเมืองนอกแล้วฝากรถไว้ที่บ้านเลยเอามาใช้// เราเลยโทรหาสิเขารับสายนะเราถามว่าอยู่เสียงปกติ..เขาบอกว่าอยู่บ้านเราก็ถามว่าบ้านไหน.ยังบอกอีกว่าก็บ้านเขาน่ะสิจะให้อยู่ไหน..เหอะๆๆสตอมากเราเลยบอกว่างั้นออกมาหน้าบ้านสิอยุ่หน้าบ้านเขาคงอึ้งแล้ววางสายไปเราโทรไปอีกเขาไม่รับเราเลยส่งข้อความไปถ้าไม่ออกมาจะกดออดนะ สัดพักเขาก็ออกมาเขาจินตนาการไปต่างๆนาว่าที่นี่ที่ไหนเรายังโง่คิดในแง่ดีนะว่าอาจเป็นป้าคนนั้นที่เป็นเจ้าของรถมินิ555 เราถามว่าบ้านใครเขาไม่ตอบเขาพูดแค่ว่าจะให้กลับด้วยไหมแค่นั้นเราเค้นถามเขานะสักพักมี ผช เตี้ยๆดำๆออกมาจากบ้านเราไม่เห็นหน้าหรอกเห็นผ่านๆเขาไม่ออกมารออยุ่ที่รถเราคงคุยกันนานจนเขาที่สตาร์ทรถรอดับเครื่องรถรอเลยอ่ะตอนนั้นชอคอ่ะทำไรไม่ถูกเราต่างเขาต่างๆนาแล้วเราก็ออกมาเหมือนในมิวสิคเลยขี่รถไปน้ำตาไหลพรากๆๆในใจเหมือนมีความหวังเล็กๆเขาต้องอธิบายอะไรบ้างดิหรือแค่คำแก้ตัว..เราไม่ได้คุยกันเลยสองวันเขามาง้อเราถึงบ้านเราไม่อยู่หรอกทำงานเขามารอจนเลิกงานเพื่อเคลียกัน เขาให้เหตุผลว่า ผช ที่เราเห็นน่ะ แฟนเราต้องพึ่งเขาเพราะเขาดูแลค่าใช้จ่ายๆต่างๆรวมทั้งค่าเทอมด้วย วันนี้ร้องไห้จะตายอีกละเหอะๆไม่รู้แกล้งรึป่าว เราก็ใจอ่อนเหมือนเดิมวันไปช่วงนึงเราทำงานร้านขายวัสดุก่อสร้าง ผช รับเหมาก็สร้างเราเคยคิดเล่นๆนะว่าวันนึงต้องมาซื้อของกับเราแน่ๆแล้ววันนั้นก็มาถึงเราจำหน้ามันไม่ได้หรอกนะเพราะวันนั้นไม่เห็นชัด มี ผช เตี้ยๆเดินมานั่งสั่งของกับเราคุยปกติไม่มีไรสักสายสายเข้าเสียงโทรศัพท์เสียงเดียวกับเราเลยเหอะๆๆบังเอิญไปนะ เราก้ไม่คิดอะไร ผช คนนั้นพูดกับคนในสายอยู่ไหนคะจะให้ไปรับกี่โมงคะพูดคะๆขาๆ แล้วก็วาง  เราแค่ลองคิดเล่นๆว่าถ้าคนในสายแฟนเราล่ะ เราก็บ้าไปหาข้อมูลลูกค้าว่าชื่อไรเบอร์โทรอะไรเฮ้ยเบอร์คุ้นว่ะเหมือนเคยโทมาเบอร์แฟนเราวันนั้น เลยลองโทรไปเล่นๆไม่คิดไรนะเราแกล้งขอสาย...คะ คับ..ไม่อยู่คับไปเรียนตอนนี้อยู่กับเพื่อนเดียวพี่จะไปรับเขายังไงจะให้พี่บอกว่าใครโทรมาคับ...เราก็บอกว่าบอกว่า....โทรมานะคะฝากถาม...ด้วยว่าตอนเย็นจะให้ไปรับที่เรียนโยคะไหม เราตั้งคำถามให้มันไปคิดว่าเราเป็นใครบ้าง..คิดในใจ...เห้ยมันจะบังเอิญขนาดแฟนมันชื่อเดียวกับแฟนเราหรอละครว่ะ ตอนเที่ยงเราโทรแฟนเราบอกมันว่าไรจะบอกอีกมั้ยพูดมาให้หมดนะเพราะเมื่อกี้ ผชของเธอโทรมาอย่าให้เราต้องโทรไปถามหาเขาอีกนะ สักพักมีสายซ้อนเข้าเบอร์เราเฮ้ยเบอร์ ผช คนนั้นโทรมาเรารีบรับเลย สวัสดีคับพอดีพี่ติดต่อ..ไม่ได้ เราติดต่อ..ได้ไหมเราก็บอก ติดต่อได้คะกำลังคุยกัยคะ...เขาก็ถามเราว่ามีไรกับ...หรือเปล่าเหมือนเขาอาจเริ่มสงสัย เราเลยถามว่าพี่เป็นไรกับ...คะ เป็นแฟนคับ คบกันนานยังคะ..4ปีแล้วคับ หน้าหงายเลยสิ4ปี เราคบกับแฟนมา8ปี แล้ว4ปีที่ผ่านมาเราไปอยู่ไหนคำถามมากมายในหัว..แต่เราก้ไม่ได้บอกนะว่าเราเป็นใครแล้วเราก็วางสาย...ตอนนั้นคำถามมากมายในหัวเราเค้นมาแฟนเราว่าเกิดไรขึ้นมันคืออะไรเตอนแรกบอกว่าเพิ่งรู้จักป้าแนะนำให้แต่ความจริงโกหกทุกอย่าง แล้วดอกไม้ที่เคยได้รับที่เคเอฟซีก็ ผช คนนี้ซื้อให้เห้ยตั้งแต่เคเอฟซี โคตรนานอ่ะ..เราไปอยู่ไหนมา เราก็เหตุผลเดิมว่าต้องพึ่ง ผช คนนี้ทั้งเริ่งค่าเทอมต่างๆนาๆสารพัดเหตุผล ที่เรายังอยู่เพราะเหตุผลนึงเขาบอกให้เรารอจนเรียนจบได้ไหม..เราก็ใช้ชีวิตเป็นแฟนกันปกติเขาเอารถมินิมารับส่งเราไปโน่นนี่กันมีตังพาเรากินกินของดีๆแพงๆซื้อแพงให้เราทุกอย่างถ้าเราอยากได้ไรแค่บอกเหอะเขาก็ซื้อให้ละ..เรามัวแต่มีความสุขไปวันๆจนลืมความจริงเหมือนเราเป็นชู้กับเมียชาวบ้านเลย ทั้งทั้งที่เราคบกันมาก่อน  เพื่อนรอบข้างเราเขาก็ด่ามากมายเตือนกันไม่เคยฟัง....สุดท้ายแล้วตั้งแต่วันที่เขาพูดเขาอยู่4แล้วตอนนี้จบมาปีนึงแล้วตอนนี้ก็เหมือนเดิมเราเคยถามว่าเรียนจบแล้วไม่ใช่หรอเมื่อไหรจะเลิกเขาก็อ้างโน่นนี่นั่นมาตลอด ผช คนนั้นได้เข้าออกบ้านเขาตลอดส่วนเราคบมาแปดปีในฐานะเพื่อนมาตลอดสุดท้ายตอนนี้เราเหมือนเป็นแค่ชู้ทั้งๆที่มาก่อนตลกชีวิตตัวเองว่ะ สิ้นปีที่ผ่านมาเราทะเลาะกันรุนแรงถึงขั้นเลิกกันแต่ก็ยังคุยกันปกติเหมือนไม่เลิกไปไหนด้วยกันตลอดโทรคุยเหมือนปกติแค่ฐานะเปลี่ยนไป วันที่22ที่ผ่านมาเราเพิ่งไปทำบุญเขาพูดเป็นนัยๆว่าอยากอยู่ด้วยกันเป็นครั้งสุดท้ายเราก็ไม่คิดอะไร พอ23เราเล่นไอจีในuserเขาก็คลิกไปคลิกมาดันคลิกไปเจอไอจีเพื่อนเขาแต่ไม่ได้ฟอลโล่กันนะเห็นรูปแล้วก็ต้องช้อคอีกครั้งอัพเมื่อ20กพ มายินดีกับเพื่อน...เป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว..มือสั่นทำอะไรไม่ถูกเห้ยนี่มันงานแต่ง20กพ กูเพิ่งเจอ22เองนะเลยเข้าไปค้นเฟส ผช ก็เจอรูปมากมายแทบทรุดเขาคงเตรียมงานมานานแล้วเราทำอะไรไม่ถูกเลย  ได้แต่ส่งข้อความไปยินดีงานแต่งเขาส่งรูปอวยพรแค่นั้นทำได้แล้วเราก็บล็อคเบอร์เขาไปละ เขาก็อ่านข้อความเราแล้วนะแต่ก็ไม่ตอบไม่มีสัญญาณตอบรับ5555555

ตั้งแปดปีจับไม่ได้ไม่ระแคะระคายเลยอยู่ได้เรายังสงสัยเราคบกับเขาเพื่อนเขาเพื่อนเราทุกคนก็รับรู้หมดโฟสเฟสไอจีทวิตแท็กหากันตลอดใครจะไปคิดว่าคนๆนี้จะร้ายได้ขนาดนี้ เพื่อนทุกคนของเขาจงใจปิดบังเรามาตลอด เขาโกหก ผช ว่าไม่เขาเล่นเฟส เบอร์มือถือผชในเครื่องไม่เมม ไม่เคยมีรูปผชในมือถือแม้แต่รูปเดียว เราจะเช็คมือถือเขาได้ตลอด เขาไม่เคยหวงที่จะให้เราดู เพราะเหตุผลนี้ด้วยมั้งเราเลยเชื่อใจไม่ระแวง สุดท้ายเป็นไงล่ะเงิบเลยค่ะ*-*


เรื่องชีวิตเราก็มีแค่นี้แหล่ะเหมือนในละครไม่คิดว่าจะเกิดกับตัวเองไม่คิดว่าตัวเองจะโง่ได้ขนาดนี้..
ตอนนี้เราคงได้อยู่แบบคนที่ตายไปจากกันไปแค่นั้น..หวังว่าจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้    
เราควรออกจาจากตรงนั้นแล้วใช่หรือเปล่าคะ..เป็นคำถามโง่ๆนะคะแค่อยากระบาย