จริง ๆ แล้ว ผมไม่ได้มีความต้องการที่จะดีเบตกับป้าแก ตั้งแต่ที่เห็นแกเข้ามาตอบในกระทู้
ถกข้อย้อนแย้งต่าง ๆ กับเพื่อนสมาชิก และก็หลายครั้ง(แทบจะทุกครั้ง) แกก็จะบอกว่าคนอื่น
ไม่มีความคิด  ไม่มีภูมิ ความคิดยังหารสาระไม่ได้ ลักษณะก็คือ "ตรูเก่งอยู่คนเดียว"

หลายครั้งที่ป้าแกก็"เงิบ"ไปไม่เป็น เพราะไม่สันทัดในหัวข้อเรื่องที่สนทนา  
แต่ก็คงอยากแสดงว่าตัวเองมีภูมิ (ดีกว่าชาวบ้านเขา) เมื่อเพื่อนสมาชิก
ทักท้วง แทนที่ป้าแกจะยอมรับว่าพลาด ไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิด ยอมออกมาขอโทษ
แต่ป้าแกไม่ยอมหยุดแค่นั้นหาช่องทางหนีออกจากวงล้อม ที่สังคมพากันชี้ว่าที่ป้าพูดมันไม่ใช่
หลุดจากวงล้อมออกมาได้ แบบสีข้างถลอกปอกเปิก แทนที่ป้าแกจะหยุด จะสำนึกได้
ถ้ายังอายหรือปากแข็ง หรือไร้มารยาท ก็ไม่จำเป็นต้องขอโทษก็ได้

แต่ป้าแกก็ออกมาตั้งกระทู้ปลั๊พ ฝ่ายตรงข้ามอยู่เป็นประจำ พูดง่าย ๆ คือ "พวกเธอกล้าประจานฉันใช่ไหม"
ฉันจะเอาชะพวกเธอคืนให้ได้ ฉันยอมไม่ได้หรอกที่ตั้งกระทู้เอาความผิดพลาดของฉันมาประจาน  ให้อับอายขายขี้หน้า
พูดง่าย ๆ ก็คือ "การแพ้ไม่ การเล่นไม่เลิกเป็น"นั่นเอง

หนัก ๆ เข้าแกก็จะท้าดีเบต ทุกคน ตั้งหัวข้อท้าทายชาวบ้านเขาไปทั่ว
เวลาถกแย้งสู้ไม่ได้ ก็จะพยายามบอกว่า"แน่จริงมาดีเบตกันสิ"จะได้รู้ว่าใครเก่งจริง  
และก็ไม่มีใครสนองความอยากให้ป้าสักคน   จึงเป็นที่มาของการหมั่นไว้ของผมเอง
ที่ไม่ต้องการให้แกไปหาคู่ชกคู่ดีเบตคนอื่น แล้วเอามา"ตีกิน"
เห็นไหมพวกเธอเก่งแต่ปากพอจะดีเบตทำไม่กล้า อิโธ่วว์....
ผมจึงรับข้อเสนอ บอกว่า จะดีเบตตอนใหน เมื่อไหร่ บอกมาผมจะจัดให้สักชุดใหญ่ ๆ"สมพรอยาก"

และมีคำสัญญาว่า "หากผมแพ้ดีเบตป้า ผมจะลบอร์ดตลอดชีวิต"
ซึ่งคำว่าแพ้-ชนะ ในการดีเบตมันไม่มีหรือตัดสินไม่ได้หรอกว่าใครคือผู้แพ้ชนะ
ถ้าให้กองเชียร์ตัดสินก็จะบอกว่า ก็ใช่สิฝั่งนั่นมีพวกมากกว่า จะไปแพ้ได้ไง

..ผมคิดว่าตัวเอง หรือป้าพรรู้ดีนะว่า ใครแพ้ใครชนะ  เมื่อการดีเบตสิ้นสุดลง
โดยที่ไม่ต้องให้สังคมบอร์ดตัดสิน แต่จะมีมารยาทพอกล้ายอมรับหรือเปล่าแค่นั้นแหละ...
สำหรับผมบอกได้เลยว่า ถ้าผมแพ้ ผมจะบอกเองไม่ต้องให้สังคมบอร์ดบอก
เพราะผมอายที่จะไปให้คนอื่น"ชี้ความผิดหรือความอ่อนด้อยปัญญา"ของตัวเอง
ว่าตัวเองโง่แล้วยังไม่รู้สึกอีก

ถ้าผมคิดว่าตัวเองชนะ ผมก้ยังคงไม่ปักใจเชื่อ 100 เปอรืเซ็นต์  
ก็ต้องรอโน่นแหละ..ผมถึงจะเชื่อว่าผมชนะแท้จริงจากเสียงตอบกลับ
ที่เป็นเสียงของชาวบอร์ด... สรุปก็คือถ้าผมแพ้ผมบอกเลยโดยสามัญสำนึกหรือปัญญาที่พอคิดได้
พวกคุณชาวบอร์ด ก็ไม่ต้องไปตัดสินอะไร และผมจะเดินจากบอร์ดนี้ไปตลอดชีวิตที่ยังใช้ชื่อว่า"ราชดำเนิน"

ข้อเสนอของผมผมไม่ต้องการให้ป้าเอาแบบอย่างผม แต่ก็ไม่ใช่ว่า จะไม่ทำหรือรับผิดชอบอะไร
การที่ป้าออกมาบอกว่า ป้าไม่มีสัญญงสัญญาอะไรที่จะลาบอร์ด เป็นสิทธิ์เป็นความคิด  เป็นมารยาทของป้าเอง
ที่จะกำหนดมาตรฐานตัวเอง ว่ามีหรือไม่มี และผมก็ไม่ได้ต่อว่าป้า หรือจะต้องบังคับป้าแกว่า ต้องออกไปจากเกมส์
อย่างที่ผมทำสิ..เพราะคนมีมาตรฐานไม่เหมือนกัน การสร้างมาตรฐานให้แก่ตัวเอง เมื่อเวลาไปทักท้วงเขา
ในขณะที่เรายังรักษามาตรฐานของตัวเองไว้ได้อยู่ ผมว่าไม่ใช่เรื่องน่าอับอายแต่อย่างไร......ที่จะร้องหรือถามหามาตรฐาน

จริง ๆ แล้วการดีเบต ชนิดที่ไม่เห็นหน้า ผมไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง ที่จะให้มีเวลาไปหาข้อมูลมา
น่าจะตั้งหัวข้อ ปุ๊บปั๊บ และก็ดีเบตทันทีเลย จะได้ไปต้องไปค้นหา อากู๋ มาอ้างอิงอะไร คนเก่งคนมีความคิด
เขาก็คิดได้บอกเป็นกลั่นออกมาจากสมองนั้นแหละ  ถึงจะรู้ว่าเก่งหรือรู้จริง

เรื่องดีเบต ผมยืนยันว่าต้องการดีเบตกับป้าแกให้หายสิ้นสงสัย
ว่าใครมีภูมิมีความคิดอย่างไร จะได้มีใบการันตี เวลาอยากเสียมารยาทไปข่มเพื่อน
หรือไปต่อว่าใคร สำหรับพวกชอบอวดภูมิ

ปอลอ..ผมบอกไว้ก่อนนะครับ ผมไม่มีพวก มีแต่เพื่อน ๆ พี่
คนอุดมการณ์ที่เหมือนกัน ที่ผมแอบชอบความคิดเขาเอามาเป็นไอดอล
และในราชดำเนินก็ไม่มีใครรู้จักผมสักคน ...

ถามกันสิว่าพิราบคู่..คือใคร แล้วมีใครตอบได้ไหม ถ้าผมไม่บอกเองว่า
ผมเป็นลูกบ้านนอกเป้นลูกชาวนาคนหนึ่ง รับราชการที่ กทม จบ นบ รามฯ
เท่านั้นที่ผมบอก และผมไม่อายด้วยว่า ทางบ้านฐานะพอมีพอกิน
ไม่ถึงกับยากส์จน แต่ก็สะกดคำว่ารวยไม่เจอแน่ ๆ ชาตินี้.....