โลภมาก มักลาภหายยยยยย

หลายปีมานี้ บุรีรัมย์ มักต้องการแชมป์ แบบไม่ลืมหูลืมตา เอามันทุกแชมป์  แชมป์เล็กแชมป์ใหญ่ GU ไม่สน GU จะเอาซะอย่าง

แต่.....กำลังหลัก กลับเป็นแต่นักเตะคนเดิมๆ เล่นมันทุกถ้วย ดาวรุ่ง ตัวสำรองแทบไม่มีโอกาสลง ไม่ค่อยมีโอกาสพัฒนาฝีเท้า

แต่ละปี กว่าจะแข่งจบ นักเตะก็กรอบ ล้า ไปหมด แต่ที่ได้แชมป์เพราะคู่ต่อสู้ฉกฉวยโอกาสนั้นมาไม่ได้เอง  นั่นมันยิ่งทำให้ บุรีรัมย์ หึกเหิมหนัก

ได้หนึ่ง ก็จะเอาสอง ได้สองก็จะเอาสาม ไปเรื่อยๆ

ถามว่า ดีไหม  ตอบว่า มันก็ดี ที่ได้แชมป์  ..... แต่  อย่างน้อย ควรเลือกว่า แชมป์ไหน แชมป์หลัก ก็ใช้นักเตะตัวจริงไป อันไหน แชมป์รอง ก็ใช้นักเตะผสมไป  รายการอันไหนควรใช้ดาวรุ่ง ก็ใช้ดาวรุ่งไป

อย่างล่าสุด .... บอลถ้วย ก. ก็ยังใช้ตัวจริงจัดเต็ม ทั้งที่รู้ว่า อีก 3 วันข้างหน้า จะต้องเล่น ACL ซึ่งเป็นเกมส์สำคัญ เป็นรายการระดับทวีป แล้วคู่แข่ง นั่นแกร่งขนาดไหน และเล่นในบ้าน จำเป็นต้องมีแต้ม เพื่อลุ้นเข้ารอบต่อไป  
....  ทั้งที่รู้ว่า การเล่นกับ เมืองทอง ยังไงก็ทำให้ทีมล้าแน่นอน  ต้องเล่น 100% แน่นอน  ไม่ใช่ว่าถ้วยพระราชทาน ก. ไม่สำคัญ เพราะนั่นคือเป็นถ้วยที่มีเกียรติยศ ก็อยากให้ได้เช่นกัน  แต่ถ้าจะเอาทุกอย่าง มันอาจจะทำไม่ไหว จำต้องยอมเลือกสละบางอย่าง  จะยอมสละ ถ้วย ก. หรือ จะสละถ้วย ACL จับปลาสองมือ แล้วจะถือได้อย่างไร  โอกาสหลุดมือก็มีมาก

ตัวอย่าง ลีกต่างประเทศ ถ้าโปรแกรมที่สำคัญกว่า รออยู่ข้างหน้า มันสำคัญกว่านัดที่จะถึง เขาก็ยังเลือกจัดดาวรุ่งลงเลย เพื่อตัวหลักจะได้พัก เพื่อแข่งในรายการเป้าหมายที่ใหญ่กว่าในนัดต่อไป  และการแข่งขันปีนี้ มันจะไม่ง่ายเหมือนทุกปี แน่นอน

...เกมส์เมื่อวาน หวังว่าคงทำให้ บุรีรัมย์ คิดได้ซะที คนนะไม่ใช่หุ่นยนต์....

ปีนี้  ก็อย่าดันทุรังอีกเลย    พลาดบ้างก็ได้กับเป้าหมายเล็ก  เพื่อมุ่งสำเร็จกับเป้าหมายที่ใหญ่กว่า
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่