** ขอความกรุณาไม่เอากระทู้นี้ไปแชร์ตามเพจต่างๆค่ะ กลัวเพื่อนมาเห็นเพราะเพื่อนชอบอ่านกระทู้พันทิปมาก**
คือเราเป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยทางตอนเหนือของประเทศไทย มาเรียนพ่อแม่ก็ซื้อรถให้เพื่อที่จะเอามาใช้ขับไปเรียนที่มหาลัย ซึ่งหอพักไม่ไกลจากมหาลัย เรามีเพื่อนอยู่คนนึง เพื่อนไม่มีรถแต่หอพักอยู่ใกล้กว่าเรา ปกติเวลาไปเรียนก็จะเดินไป เรากับเพื่อนเรียนด้วยกันก็มีความสนิทสนมกันระดับนึง เราเป็นคนกลับบ้านบ่อยเพราะบ้านอยู่ไม่ไกลจังหวัดที่เรียน ถ้าไม่ติดกิจกรรมอะไรก็จะกลับทุกอาทิตย์ เวลาเราจะไปเรียน เราก็จะชวนเพื่อนไปพร้อมกัน เพราะเห็นว่าเป็นทางผ่าน ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
หลังๆ เพื่อนก็คอยให้เราไปรับไปส่งที่โน่นที่นี่ บางทีใกล้ๆ เดินไปไม่กี่ร้อยเมตร ก็ให้เราไปส่งตลอด ซึ่งปกติเพื่อนก็เดินไปได้ คือตอนนั้นถ้าเราไม่ติดธุระอะไร ก็ไปส่งให้ทุกครั้ง แต่บางทีเราติดธุระอยู่ เพื่อนก็เห็น ก็ยังจะให้ไปส่ง เราก็ไม่รู้จะพูดยังไง ด้วยความที่เป็นคนขี้เกรงใจ เคยแกล้งพูดติดเล่นประมาณว่า 'ใกล้ๆแค่นี้ก็เดินไปบ้างมั้ย' เพื่อนก็หัวเราะ แต่ก็ยังทำแบบเดิม ต่อมา หลังๆเหมือนเพื่อนเหมือนไม่เกรงใจมากขึ้น คือเราจะกลับบ้าน เพื่อนทักมาหาว่าขอยืมรถไว้หน่อยได้มั้ย ต้องใช้ธุระ เราก็โอเค ให้ยืมเพราะบอกว่ามีธุระ ก็นึกว่าจะยืมแค่อาทิตย์เดียว หรือนานๆที แต่ไม่ คือเพื่อนยืมรถเราทุกอาทิตย์ เราเรียนด้วยกันเพื่อนจะรู้ตลอดว่าเราจะกลับบ้านเวลาไหน ก็จะทักมาบอกว่าขอยืมรถไว้นะ ทิ้งกุญแจไว้ให้ด้วย แล้วยิ่งไปกว่านั้นคือ เพื่อนเอารถเราไปให้คนอื่นยืมต่อหลายคนมากๆ เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีซึ่งเราไม่ได้สนิทสนมอะไรด้วยเลย แล้วเพื่อนคนอื่นก็ขับรถไม่แข็ง
แล้วสิ่งที่กลัวก็เกิด วันนึงเพื่อนก็โทรมาบอกว่าเพื่อนอีกคนเอารถเราไปชน แต่เอาไปซ่อมให้แล้ว เราก็เงียบ พูดอะไรไม่ออก แล้วคือร้านที่เอาไปซ่อมก็เป็นร้านข้างนอก ไม่ได้ซ่อมศูนย์ เกิดเรื่องก็น่าจะบอกเราเลย ไม่ใช่จัดการอะไรหมดแล้วถึงค่อยมาบอกเรา ปกติเราจะเป็นคนร่าเริง พูดเยอะ แต่วันนั้นเรานิ่ง เงียบ เพื่อนก็คงรู้ว่าเราโกรธ เพราะรถเราซื้อมาใหม่ ป้ายแดง ไม่เคยเฉี่ยวชนอะไรเลย เราก็นึกว่า เออ จะจบ เพื่อนจะไม่กล้ายืมต่อแล้ว ก็ไม่ ยังยืมต่อ คือตรงนี้เรายอมรับว่าเราผิดที่ยังไปให้เค้ายืมต่อ คือเราอึดอัดมาก รู้สึกโดยเอาเปรียบ บางทีเพื่อนจะไปไหนกับเพื่อนอีกคนก็โทรมายืมรถเรา แต่ไม่ชวนเรา น้ำมันก็ไม่เติมให้ จนเราต้องเอ่ยปาก ว่าเติมน้ำมันให้ด้วย ก็เติมบ้างไม่เติมบ้าง เราก็ต้องเป็นคนเติม เพราะมันคือรถเรา เราต้องใช้
บางทีก็รู้สึกว่าเพื่อนคบเราเพราะผลประโยชน์หรือป่าว เราใจดี มีน้ำใจเพราะคิดว่าเรียนด้วยกัน ต้องอยู่ด้วยกัน ก็พึ่งพาอาศัยกันไป แต่มาเจอแบบนี้มันอึดอัดมาก เงินที่ซื้อรถก็ไม่ใช่เงินเรา เงินพ่อแม่ ค่าบำรุงรักษา ค่าอะไรต่างๆก็เงินพ่อแม่เราทั้งนั้น ตอนนี้คือเหมือนเราใจดีจนเพื่อนเคยตัว ยิ่งไม่พูด เพื่อนยิ่งไม่เกรงใจ อึดอัดมาก จะคิดว่าเราเป็นคนใจแคบก็ได้
จะมีวิธีจัดการปัญหานี้ยังไงดีคะ ถ้าพูดกับเพื่อนตรงๆจะพูดยังไงดี ไม่อยากแตกหักกัน เพราะเราต้องเรียนด้วยกันไปจนกว่าจะจบ
ขอบคุณทุกความเห็นมากๆค่ะ
อึดอัดมากจริงๆ ไม่อยากให้เพื่อนยืมรถ ควรบอกยังไงดีคะ ?
คือเราเป็นนักศึกษาอยู่มหาลัยทางตอนเหนือของประเทศไทย มาเรียนพ่อแม่ก็ซื้อรถให้เพื่อที่จะเอามาใช้ขับไปเรียนที่มหาลัย ซึ่งหอพักไม่ไกลจากมหาลัย เรามีเพื่อนอยู่คนนึง เพื่อนไม่มีรถแต่หอพักอยู่ใกล้กว่าเรา ปกติเวลาไปเรียนก็จะเดินไป เรากับเพื่อนเรียนด้วยกันก็มีความสนิทสนมกันระดับนึง เราเป็นคนกลับบ้านบ่อยเพราะบ้านอยู่ไม่ไกลจังหวัดที่เรียน ถ้าไม่ติดกิจกรรมอะไรก็จะกลับทุกอาทิตย์ เวลาเราจะไปเรียน เราก็จะชวนเพื่อนไปพร้อมกัน เพราะเห็นว่าเป็นทางผ่าน ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
หลังๆ เพื่อนก็คอยให้เราไปรับไปส่งที่โน่นที่นี่ บางทีใกล้ๆ เดินไปไม่กี่ร้อยเมตร ก็ให้เราไปส่งตลอด ซึ่งปกติเพื่อนก็เดินไปได้ คือตอนนั้นถ้าเราไม่ติดธุระอะไร ก็ไปส่งให้ทุกครั้ง แต่บางทีเราติดธุระอยู่ เพื่อนก็เห็น ก็ยังจะให้ไปส่ง เราก็ไม่รู้จะพูดยังไง ด้วยความที่เป็นคนขี้เกรงใจ เคยแกล้งพูดติดเล่นประมาณว่า 'ใกล้ๆแค่นี้ก็เดินไปบ้างมั้ย' เพื่อนก็หัวเราะ แต่ก็ยังทำแบบเดิม ต่อมา หลังๆเหมือนเพื่อนเหมือนไม่เกรงใจมากขึ้น คือเราจะกลับบ้าน เพื่อนทักมาหาว่าขอยืมรถไว้หน่อยได้มั้ย ต้องใช้ธุระ เราก็โอเค ให้ยืมเพราะบอกว่ามีธุระ ก็นึกว่าจะยืมแค่อาทิตย์เดียว หรือนานๆที แต่ไม่ คือเพื่อนยืมรถเราทุกอาทิตย์ เราเรียนด้วยกันเพื่อนจะรู้ตลอดว่าเราจะกลับบ้านเวลาไหน ก็จะทักมาบอกว่าขอยืมรถไว้นะ ทิ้งกุญแจไว้ให้ด้วย แล้วยิ่งไปกว่านั้นคือ เพื่อนเอารถเราไปให้คนอื่นยืมต่อหลายคนมากๆ เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีซึ่งเราไม่ได้สนิทสนมอะไรด้วยเลย แล้วเพื่อนคนอื่นก็ขับรถไม่แข็ง
แล้วสิ่งที่กลัวก็เกิด วันนึงเพื่อนก็โทรมาบอกว่าเพื่อนอีกคนเอารถเราไปชน แต่เอาไปซ่อมให้แล้ว เราก็เงียบ พูดอะไรไม่ออก แล้วคือร้านที่เอาไปซ่อมก็เป็นร้านข้างนอก ไม่ได้ซ่อมศูนย์ เกิดเรื่องก็น่าจะบอกเราเลย ไม่ใช่จัดการอะไรหมดแล้วถึงค่อยมาบอกเรา ปกติเราจะเป็นคนร่าเริง พูดเยอะ แต่วันนั้นเรานิ่ง เงียบ เพื่อนก็คงรู้ว่าเราโกรธ เพราะรถเราซื้อมาใหม่ ป้ายแดง ไม่เคยเฉี่ยวชนอะไรเลย เราก็นึกว่า เออ จะจบ เพื่อนจะไม่กล้ายืมต่อแล้ว ก็ไม่ ยังยืมต่อ คือตรงนี้เรายอมรับว่าเราผิดที่ยังไปให้เค้ายืมต่อ คือเราอึดอัดมาก รู้สึกโดยเอาเปรียบ บางทีเพื่อนจะไปไหนกับเพื่อนอีกคนก็โทรมายืมรถเรา แต่ไม่ชวนเรา น้ำมันก็ไม่เติมให้ จนเราต้องเอ่ยปาก ว่าเติมน้ำมันให้ด้วย ก็เติมบ้างไม่เติมบ้าง เราก็ต้องเป็นคนเติม เพราะมันคือรถเรา เราต้องใช้
บางทีก็รู้สึกว่าเพื่อนคบเราเพราะผลประโยชน์หรือป่าว เราใจดี มีน้ำใจเพราะคิดว่าเรียนด้วยกัน ต้องอยู่ด้วยกัน ก็พึ่งพาอาศัยกันไป แต่มาเจอแบบนี้มันอึดอัดมาก เงินที่ซื้อรถก็ไม่ใช่เงินเรา เงินพ่อแม่ ค่าบำรุงรักษา ค่าอะไรต่างๆก็เงินพ่อแม่เราทั้งนั้น ตอนนี้คือเหมือนเราใจดีจนเพื่อนเคยตัว ยิ่งไม่พูด เพื่อนยิ่งไม่เกรงใจ อึดอัดมาก จะคิดว่าเราเป็นคนใจแคบก็ได้
จะมีวิธีจัดการปัญหานี้ยังไงดีคะ ถ้าพูดกับเพื่อนตรงๆจะพูดยังไงดี ไม่อยากแตกหักกัน เพราะเราต้องเรียนด้วยกันไปจนกว่าจะจบ
ขอบคุณทุกความเห็นมากๆค่ะ