ขอความเห็นทุกคนหน่อยค่ะ ตัวเราไม่รู้แล้วว่าควรทำยังไงต่อดี
เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราเริ่มคุยกันตั้งแต่ตอนเรียน ประมาณปี 3
เรามีโอกาสได้ทำงานด้วยกันเลยทำให้รู้จักกันและแอดเฟสก็ตามปกติ
ตอนแรกเราคุยกันเป็นเพื่อน แบบเพื่อนจริงๆค่ะ เขาเป็นคนอัธนาศัยดี ปกติเขาชอบทักคนอื่นก่อนตลอด ส่วนเราเป็นคนเงียบๆ แต่ไม่ได้หยิ่งนะคะ
ถ้าทักมาคุยก็คุยตอบค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้สนิทกัน แต่เขาชอบทักมาแหย่มากวน ทักมาตลอดเลย แต่กลับไม่เคยทักเขาไปเลย นอกจากจะมีธุระ
ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นก็คงหายเงียบไปแล้ว เราก็เลยรู้สึกสนิทกับเขาค่อนข้างไว
ต่อมาพอปี 4
เพื่อนของเราก็ไปฝึกงานหมด เราก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อนที่มอ เหลือแต่เขานี่แหละที่ถือว่าสนิทอยู่ (เรากับเขาเรียนคนละคณะค่ะ)
พอมีกันแค่สองคน เราก็ได้คุยกันมากขึ้น เริ่มมีกิจกรรมที่ได้ทำร่วมกันบ่อยๆ เช่น ออกกำลังกาย ไปกินข้าว เดินเที่ยวบ้าง
ตอนนั้นเรากับเขาเป็นเพื่อนกันจริงๆค่ะ เราไม่เคยอ่อยเขา และเขาก็ไม่มีท่าทีจีบเราด้วย
อยู่ที่มหา'ลัย เขาไม่มีรถใช้ แต่เรามี พอมีธุระอะไรเขาก็จะยืมรถเราบ้าง เราต้องขับรถไปที่หอเขาเพื่อไปรับ ทำให้ได้ไปไหนด้วยกันบ่อย
ต่อมาก็เริ่มชวนกันหาของกินตอนกลางคืนบ้าง เรากับเขาต่างรู้จักเพื่อนของกันและกัน
เขาค่อนข้างไว้ใจเรา เขาปรึกษาเราตลอดไม่ว่าเรื่องที่บ้าน เรื่องแฟนของเรา หรือเวลามีงานเขาก็ขอให้เราช่วยทำ เราก็ช่วยไปตามที่ช่วยได้ซึ่งปกติก็เกือบทุกครั้ง และเราก็ไว้ใจเขามาก เพราะเขาไม่เคยทำรุ่มร่ามกับเราเลย (เราไม่ค่อยใกล้ชิดกับผู้ชายเพราะเราไม่เคยมีแฟน)
หรือบางครั้งเวลาเขากลับบ้านต่างจังหวัด เขาก็จะโทรมาคุยกับเรา เป็น ชม. ปกติก็ประมาณ 3 วันครั้ง เป็นแบบนี้มาตลอดค่ะ
ทุกครั้งจะไม่ใช่เราที่เป็นคนเริ่ม เป็นเขาตลอดที่เป็นคนเข้ามา บางครั้งเราเคยลองที่จะไม่ทักไปเลย เพราะเราก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้ชายที่เข้ามาสนิทกับผู้หญิงที่ไม่ได้สวยอะไร เขาต้องการอะไร หรือเป็นเพราะเรารึป่าวที่เป็นคนเรียกร้องเขา แต่เขาก็จะเป็นคนทักมาหาเราทุกครั้ง
บอกตรงๆตอนนั้นเราก็เริ่มหวั่นไหวเหมือนกัน แต่เรารู้ว่าเขามีแฟน และเราเป็นเพื่อนกัน เราจึงพยายามควบคุมความสัมพันธ์นี้ไว้ตลอดเวลา แต่เขาก็ยังเป็นแบบเดิมตลอด
มีหลายครั้งที่เราปรึกษาเพื่อนๆของเราว่าเขาคิดอะไร เพื่อนๆก็สังเกตได้ว่า เขาสบายใจตลอดเวลาที่อยู่กับเรา เขาไม่เก็ก ปล่อยตัวมากๆ แต่พอเวลาเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เขาจะตาเป็นประกายทุกครั้ง และโปรยเสน่ห์ทุกครั้ง ซึ่งต่างจากเรา เราเป็นคนเดียวที่เขาไม่เคยโปรยใส่ แต่มันคือความสบายใจที่เรามีให้กัน บางครั้งเราพาเขาไปเที่ยวห้างกับเพื่อน ซึ่งเพื่อนคนนั้นเขาก็รู้จัก แต่เขาก็มักจะมาเดินคุยกับเรา จนเพื่อนเราแซวว่าเหมือนคนเป็นแฟนกันเขาทำกัน
ต่อมา เราเรียนจบ แต่เขายังต้องเรียนต่อ
(ระหว่างนี้เรากับเขาก็ยังคุยกันตลอด ถ้ามีเนตเราจะคุยกันทางเนต แต่ถ้าไม่มีเนต เขาจะเปนคนโทรมา)
เรารับจ๊อบระหว่างหางานที่ห้างแห่งหนึ่งและให้เพื่อนสนิทอีกคนมาทำด้วยกัน เขาก็มาเล่นกับเรา และเหมือนเดิมค่ะ เพื่อเป็นการเฉไฉความรู้สึกตัวเอง
เราทำเป็นไม่สนใจเขา ปล่อยเขาคุยกับเพื่อนเราไป และเขาก็โปรยเสน่ห์เหมือนเดิม แต่เพื่อนเราก็ไม่ได้เล่นด้วย
เพื่อนของเราก็สงสัยความสัมพันธ์ของพวกเรา เธอจึงหาโอกาสถามว่า เขาคิดอะไรกับเรารึป่าว
และคำตอบของเขาก็คือ ไม่ค่ะ เขาคิดกับเราแค่เพื่อน เราเป็นได้แค่เพื่อนของเขาจริงๆ
ตอนนั้นที่รู้ เรารู้สึกเจ็บมากค่ะ ทั้งที่ตลอดเวลาเราพยายามห้ามตัวเอง เราพยายามไม่แสดงอะไรออกไปเลย แต่หัวใจมันก็ไม่อยู่ในการควบคุมอยู่ดี
พอรู้เช่นนั้น เราตัดสินใจห่างกับเขาค่ะ เขายังคงทักมา แต่เราทิ้งระยะห่างค่ะ ห่างมาก จนเขาหายไป
>> เด่วพรุ่งนี้มาต่อนะคะ เรื่องยาวพอสมควร <<
แชร์ประสบการณ์ ความสัมพันธ์ที่อธิบายยากค่ะ ยากจนไม่รู้แล้วว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี
เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราเริ่มคุยกันตั้งแต่ตอนเรียน ประมาณปี 3
เรามีโอกาสได้ทำงานด้วยกันเลยทำให้รู้จักกันและแอดเฟสก็ตามปกติ
ตอนแรกเราคุยกันเป็นเพื่อน แบบเพื่อนจริงๆค่ะ เขาเป็นคนอัธนาศัยดี ปกติเขาชอบทักคนอื่นก่อนตลอด ส่วนเราเป็นคนเงียบๆ แต่ไม่ได้หยิ่งนะคะ
ถ้าทักมาคุยก็คุยตอบค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้สนิทกัน แต่เขาชอบทักมาแหย่มากวน ทักมาตลอดเลย แต่กลับไม่เคยทักเขาไปเลย นอกจากจะมีธุระ
ซึ่งถ้าเป็นคนอื่นก็คงหายเงียบไปแล้ว เราก็เลยรู้สึกสนิทกับเขาค่อนข้างไว
ต่อมาพอปี 4
เพื่อนของเราก็ไปฝึกงานหมด เราก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อนที่มอ เหลือแต่เขานี่แหละที่ถือว่าสนิทอยู่ (เรากับเขาเรียนคนละคณะค่ะ)
พอมีกันแค่สองคน เราก็ได้คุยกันมากขึ้น เริ่มมีกิจกรรมที่ได้ทำร่วมกันบ่อยๆ เช่น ออกกำลังกาย ไปกินข้าว เดินเที่ยวบ้าง
ตอนนั้นเรากับเขาเป็นเพื่อนกันจริงๆค่ะ เราไม่เคยอ่อยเขา และเขาก็ไม่มีท่าทีจีบเราด้วย
อยู่ที่มหา'ลัย เขาไม่มีรถใช้ แต่เรามี พอมีธุระอะไรเขาก็จะยืมรถเราบ้าง เราต้องขับรถไปที่หอเขาเพื่อไปรับ ทำให้ได้ไปไหนด้วยกันบ่อย
ต่อมาก็เริ่มชวนกันหาของกินตอนกลางคืนบ้าง เรากับเขาต่างรู้จักเพื่อนของกันและกัน
เขาค่อนข้างไว้ใจเรา เขาปรึกษาเราตลอดไม่ว่าเรื่องที่บ้าน เรื่องแฟนของเรา หรือเวลามีงานเขาก็ขอให้เราช่วยทำ เราก็ช่วยไปตามที่ช่วยได้ซึ่งปกติก็เกือบทุกครั้ง และเราก็ไว้ใจเขามาก เพราะเขาไม่เคยทำรุ่มร่ามกับเราเลย (เราไม่ค่อยใกล้ชิดกับผู้ชายเพราะเราไม่เคยมีแฟน)
หรือบางครั้งเวลาเขากลับบ้านต่างจังหวัด เขาก็จะโทรมาคุยกับเรา เป็น ชม. ปกติก็ประมาณ 3 วันครั้ง เป็นแบบนี้มาตลอดค่ะ
ทุกครั้งจะไม่ใช่เราที่เป็นคนเริ่ม เป็นเขาตลอดที่เป็นคนเข้ามา บางครั้งเราเคยลองที่จะไม่ทักไปเลย เพราะเราก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้ชายที่เข้ามาสนิทกับผู้หญิงที่ไม่ได้สวยอะไร เขาต้องการอะไร หรือเป็นเพราะเรารึป่าวที่เป็นคนเรียกร้องเขา แต่เขาก็จะเป็นคนทักมาหาเราทุกครั้ง
บอกตรงๆตอนนั้นเราก็เริ่มหวั่นไหวเหมือนกัน แต่เรารู้ว่าเขามีแฟน และเราเป็นเพื่อนกัน เราจึงพยายามควบคุมความสัมพันธ์นี้ไว้ตลอดเวลา แต่เขาก็ยังเป็นแบบเดิมตลอด
มีหลายครั้งที่เราปรึกษาเพื่อนๆของเราว่าเขาคิดอะไร เพื่อนๆก็สังเกตได้ว่า เขาสบายใจตลอดเวลาที่อยู่กับเรา เขาไม่เก็ก ปล่อยตัวมากๆ แต่พอเวลาเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น เขาจะตาเป็นประกายทุกครั้ง และโปรยเสน่ห์ทุกครั้ง ซึ่งต่างจากเรา เราเป็นคนเดียวที่เขาไม่เคยโปรยใส่ แต่มันคือความสบายใจที่เรามีให้กัน บางครั้งเราพาเขาไปเที่ยวห้างกับเพื่อน ซึ่งเพื่อนคนนั้นเขาก็รู้จัก แต่เขาก็มักจะมาเดินคุยกับเรา จนเพื่อนเราแซวว่าเหมือนคนเป็นแฟนกันเขาทำกัน
ต่อมา เราเรียนจบ แต่เขายังต้องเรียนต่อ
(ระหว่างนี้เรากับเขาก็ยังคุยกันตลอด ถ้ามีเนตเราจะคุยกันทางเนต แต่ถ้าไม่มีเนต เขาจะเปนคนโทรมา)
เรารับจ๊อบระหว่างหางานที่ห้างแห่งหนึ่งและให้เพื่อนสนิทอีกคนมาทำด้วยกัน เขาก็มาเล่นกับเรา และเหมือนเดิมค่ะ เพื่อเป็นการเฉไฉความรู้สึกตัวเอง
เราทำเป็นไม่สนใจเขา ปล่อยเขาคุยกับเพื่อนเราไป และเขาก็โปรยเสน่ห์เหมือนเดิม แต่เพื่อนเราก็ไม่ได้เล่นด้วย
เพื่อนของเราก็สงสัยความสัมพันธ์ของพวกเรา เธอจึงหาโอกาสถามว่า เขาคิดอะไรกับเรารึป่าว
และคำตอบของเขาก็คือ ไม่ค่ะ เขาคิดกับเราแค่เพื่อน เราเป็นได้แค่เพื่อนของเขาจริงๆ
ตอนนั้นที่รู้ เรารู้สึกเจ็บมากค่ะ ทั้งที่ตลอดเวลาเราพยายามห้ามตัวเอง เราพยายามไม่แสดงอะไรออกไปเลย แต่หัวใจมันก็ไม่อยู่ในการควบคุมอยู่ดี
พอรู้เช่นนั้น เราตัดสินใจห่างกับเขาค่ะ เขายังคงทักมา แต่เราทิ้งระยะห่างค่ะ ห่างมาก จนเขาหายไป
>> เด่วพรุ่งนี้มาต่อนะคะ เรื่องยาวพอสมควร <<