เรามีเรื่องอยากจะถามทุกคน หรืออยากให้ออกความคิดเห็นหน่อย
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราไปเดินวัตสัน แล้วจะจ่ายเงิน ตรงเคาเตอร์คิดเงินมีพนักงานอยู่ 3 คน แต่เคาเตอร์เปิดแค่ 2 ช่อง ซ้าย-ขวา มีคนต่อแถวอยู่ 2 แถว(4-5 คนต่อแถว) แล้วเรายืนอยู่ตรงกลาง(ยืนคิดว่าจะต่อแถวไหนดี) ทีนี้ พนักงานที่ยืนว่างอยู่อีกคนก็เปิดเคาเตอร์(ตรงที่เรายืน) แล้วเรียกให้เช็คเงิน
1. อยากถามว่า มันควรจะเป็นคิวเรา หรือ คิวคนที่ต่อแถวอยู่แล้ว?
เรื่องมันไม่จบแค่นั้น แม่เราเห็นว่าเรายื่นให้เขาเช็คเงิน แม่ก็หันมาถามว่า เราแซงคิวรึป่าว เราก้ส่ายหัว แม่ก็บอกว่า เนี่ยคนเขาต่อแถวอยู่เนี่ย( ซึ่งต่อแถวเคาเตอร์ซ้ายและขวา)
แล้วคนเขาก็มองเรา
แต่เราก็อธิบายให้แม่ฟังว่าเขาต่อแถวเคาเตอร์ข้างๆ แต่แม่เราก็ยังไม่จบ บอกว่า ถึงเรารู้อยู่แก่ใจว่าเราถูก(ซึ่งอาจจะผิดในสายตาคนอื่น) แต่ให้เราพูดเหมือนผิดไว้ก่อนหรือขอโทษเขา
(จากเคสนี้ แม่เราพูดว่าเราแซง เพราะคนอื่นจะได้รู้ว่าเราไม่ได้ตั้งใจจะแซงคิว) งงไหมอ่ะ เราก็งงแม่เหมือนกัน ไม่เข้าใจอ่ะ ก็เราไม่ผิดแล้วให้เราพูดว่าเราผิด? แม่บอกว่าคนอื่นเขาจะได้ไม่อวยพร(ด่า)เราในใจ หรือโลกอาจจะน่าอยู่มากกว่านี้
เราว่ามันไม่ใช่อ่ะ ไม่ผิดก็คือไม่ผิดปะ ถึงเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเล็กๆก็เถอะแต่เราติดใจอ่ะ ว่าเราเป็นคนที่แย่หรอ หรืออะไร เราทะเลาะกับแม่ยาวกว่านี้อะ ลากยาวไปถึง โตไปจะทำงานลำบาก แบบไม่ยอมคน...ไม่ประนีประนอมไรงี้
อยากฟังความคิดเห็นคนอื่นบ้างอ่ะ ว่าเขาคิดกันยังไง??
ปล.
-ชานเรื่อนเพราะทะเลาะกับแม่
-ไกลบ้านเพราะเราเคยเรียนเมืองนอก อาจจะทำให้เป็นคนที่ไม่ยอมถ้าไม่ผิด
-ศาลาประชาคมปัญหาสังคม
-ศาสนาแม่ชอบฟังเทศนา และชอบเอามาใช้ในชีวิต
-สยามชีวิตวัยรุ่น
เราเป็นคนที่แย่ป่ะ? หรือปกติ?
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราไปเดินวัตสัน แล้วจะจ่ายเงิน ตรงเคาเตอร์คิดเงินมีพนักงานอยู่ 3 คน แต่เคาเตอร์เปิดแค่ 2 ช่อง ซ้าย-ขวา มีคนต่อแถวอยู่ 2 แถว(4-5 คนต่อแถว) แล้วเรายืนอยู่ตรงกลาง(ยืนคิดว่าจะต่อแถวไหนดี) ทีนี้ พนักงานที่ยืนว่างอยู่อีกคนก็เปิดเคาเตอร์(ตรงที่เรายืน) แล้วเรียกให้เช็คเงิน
1. อยากถามว่า มันควรจะเป็นคิวเรา หรือ คิวคนที่ต่อแถวอยู่แล้ว?
เรื่องมันไม่จบแค่นั้น แม่เราเห็นว่าเรายื่นให้เขาเช็คเงิน แม่ก็หันมาถามว่า เราแซงคิวรึป่าว เราก้ส่ายหัว แม่ก็บอกว่า เนี่ยคนเขาต่อแถวอยู่เนี่ย( ซึ่งต่อแถวเคาเตอร์ซ้ายและขวา)
แล้วคนเขาก็มองเรา
แต่เราก็อธิบายให้แม่ฟังว่าเขาต่อแถวเคาเตอร์ข้างๆ แต่แม่เราก็ยังไม่จบ บอกว่า ถึงเรารู้อยู่แก่ใจว่าเราถูก(ซึ่งอาจจะผิดในสายตาคนอื่น) แต่ให้เราพูดเหมือนผิดไว้ก่อนหรือขอโทษเขา
(จากเคสนี้ แม่เราพูดว่าเราแซง เพราะคนอื่นจะได้รู้ว่าเราไม่ได้ตั้งใจจะแซงคิว) งงไหมอ่ะ เราก็งงแม่เหมือนกัน ไม่เข้าใจอ่ะ ก็เราไม่ผิดแล้วให้เราพูดว่าเราผิด? แม่บอกว่าคนอื่นเขาจะได้ไม่อวยพร(ด่า)เราในใจ หรือโลกอาจจะน่าอยู่มากกว่านี้
เราว่ามันไม่ใช่อ่ะ ไม่ผิดก็คือไม่ผิดปะ ถึงเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเล็กๆก็เถอะแต่เราติดใจอ่ะ ว่าเราเป็นคนที่แย่หรอ หรืออะไร เราทะเลาะกับแม่ยาวกว่านี้อะ ลากยาวไปถึง โตไปจะทำงานลำบาก แบบไม่ยอมคน...ไม่ประนีประนอมไรงี้
อยากฟังความคิดเห็นคนอื่นบ้างอ่ะ ว่าเขาคิดกันยังไง??
ปล.
-ชานเรื่อนเพราะทะเลาะกับแม่
-ไกลบ้านเพราะเราเคยเรียนเมืองนอก อาจจะทำให้เป็นคนที่ไม่ยอมถ้าไม่ผิด
-ศาลาประชาคมปัญหาสังคม
-ศาสนาแม่ชอบฟังเทศนา และชอบเอามาใช้ในชีวิต
-สยามชีวิตวัยรุ่น