ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี? มันสับสนไปหมด?
เราชอบอิสระของชีวิตมากพูดง่ายๆเราว่าตอนโสดหัวใจ+สมองมันเหมือนได้พักไม่ต้องคิดอะไร แต่เราไม่ได้เกลียดความรักนะ😊
ย้อนกลับไปเมื่อก.ค.ปีที่แล้ว... เราก็เป็นผญ.คนนึงที่โสด ณ ตอนนั้นคือไม่คิดจะคุยกับใครจริงจังแล้วอยู่ดีๆก็มีคนมาสารภาพว่าชอบเราซึ่งเขาเป็นเพื่อนสมัยม.ปลายเป็นทอมเป็นคนที่เราไม่เคยมองอยู่ในสายตา นาทีนั้นคือเห้ยยยยชอบกูหรอ? กูไม่ได้ชอบทอม5555 เราบอกเขาไปประมาณนี้นะ บอกแต่เขาก็ไม่ละความพยายามเขาทักมาคุยทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน จากใจเราที่โล่งๆกลับเริ่มมีเขาเข้ามา เรา
โครตสับสนเลย😭 เราคุยกันได้สองเดือนระหว่างที่คุยเขาก็ทำให้เรายิ้มได้นะ หลังจากนั้นเราก็ทำตามหัวใจตัวเองเราว่าเขาดีนะเทคแคร์เราดีกว่าแฟนผช.ที่ผ่านมาอีก เราเลยอยากลองคบ ยอมรับนะว่าผิดที่เรายังไม่แน่ใจในตัวเองเลยว่าเราจะคบ ทอม จริงๆหรอ? แต่เราคิดว่าเห้ยยยในเมื่อมันมีความรู้สึกดีๆแล้วเพศไม่น่าจะสำคัญเท่าไรนะ
หลังจากที่ตัดสินใจคบกันเป็นแฟน...
เรื่องราวในแต่ละวันเราว่าก็เหมือนตอนคุยกันสองเดือนแรกเลย ยอมรับว่ารักเขานะแล้วก็ยังสับสนมากๆในเวลาเดียวกัน เราพยายามทำสมองให้คิดเหมือนหัวใจ เข้าเพจทอมบ้างจะได้เสพทอมเยอะๆเผื่อจะชอบ ถามเพื่อนปรึกษาเพื่อนที่เป็นดี้บ้างพยายามรับสารมาเยอะๆ แต่มันก็เหมือนเปลี่ยนความคิดเราได้ครู่เดียว เราคุยกับตัวเองบ่อยมากว่าจะเอายังไงดีระหว่างที่ความคิดเรากำลังทำหน้าที่ความรู้สึกก็เข้ามาเสริมให้สับสนมากขึ้นเรื่อยๆ! เราก็ทำตัวเหมือนคนเป็นแฟนปกตินะ เราว่าเรารักเขาแหระ😊 แต่ระหว่างทางมันก็ต้องมีเรื่องราวถูกมั้ย? เขายังติดต่อกับแฟนเก่าอยู่เลยถึงเขาจะบอกว่านางมาวุ่นวายเองก็เหอะแต่เราก็กลัวเพราะเรารักไงแต่เรื่องนี้มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญเท่าตัวเราเองนี่แหระที่เป็นปัญหาจนทำให้เราเลิกกันไป เมื่อคืน อย่างที่บอกไปว่าเราสับสน สับสนจริงๆนะใครไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก เรามีความรู้สึกว่าเรายังไม่ได้ทิ้งตัววะ เข้าใจคำว่าทิ้งตัวกันมั้ย? เราอยู่กับผช.แล้วเรารู้สึกอบอุ่นกว่า ปลอดภัยกว่า รู้สึกถึงความรักความเป็นแฟนมากกว่า แต่... ถึงตอนนี้น้ำตาเรายังไม่หยุดไหลเลยแต่เราว่าเราตัดสินใจถูกแล้วแต่ทำไมถึงรู้สึกแย่ขนาดนี้?😭😭😭🌾
ผู้หญิงที่ชอบทอมใช้อะไรทำใจ? เราสับสนไปหมดแล้วบอกเลิกเขาแล้วก็มานั่งคิดถึง
เราชอบอิสระของชีวิตมากพูดง่ายๆเราว่าตอนโสดหัวใจ+สมองมันเหมือนได้พักไม่ต้องคิดอะไร แต่เราไม่ได้เกลียดความรักนะ😊
ย้อนกลับไปเมื่อก.ค.ปีที่แล้ว... เราก็เป็นผญ.คนนึงที่โสด ณ ตอนนั้นคือไม่คิดจะคุยกับใครจริงจังแล้วอยู่ดีๆก็มีคนมาสารภาพว่าชอบเราซึ่งเขาเป็นเพื่อนสมัยม.ปลายเป็นทอมเป็นคนที่เราไม่เคยมองอยู่ในสายตา นาทีนั้นคือเห้ยยยยชอบกูหรอ? กูไม่ได้ชอบทอม5555 เราบอกเขาไปประมาณนี้นะ บอกแต่เขาก็ไม่ละความพยายามเขาทักมาคุยทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน จากใจเราที่โล่งๆกลับเริ่มมีเขาเข้ามา เรา
หลังจากที่ตัดสินใจคบกันเป็นแฟน...
เรื่องราวในแต่ละวันเราว่าก็เหมือนตอนคุยกันสองเดือนแรกเลย ยอมรับว่ารักเขานะแล้วก็ยังสับสนมากๆในเวลาเดียวกัน เราพยายามทำสมองให้คิดเหมือนหัวใจ เข้าเพจทอมบ้างจะได้เสพทอมเยอะๆเผื่อจะชอบ ถามเพื่อนปรึกษาเพื่อนที่เป็นดี้บ้างพยายามรับสารมาเยอะๆ แต่มันก็เหมือนเปลี่ยนความคิดเราได้ครู่เดียว เราคุยกับตัวเองบ่อยมากว่าจะเอายังไงดีระหว่างที่ความคิดเรากำลังทำหน้าที่ความรู้สึกก็เข้ามาเสริมให้สับสนมากขึ้นเรื่อยๆ! เราก็ทำตัวเหมือนคนเป็นแฟนปกตินะ เราว่าเรารักเขาแหระ😊 แต่ระหว่างทางมันก็ต้องมีเรื่องราวถูกมั้ย? เขายังติดต่อกับแฟนเก่าอยู่เลยถึงเขาจะบอกว่านางมาวุ่นวายเองก็เหอะแต่เราก็กลัวเพราะเรารักไงแต่เรื่องนี้มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญเท่าตัวเราเองนี่แหระที่เป็นปัญหาจนทำให้เราเลิกกันไป เมื่อคืน อย่างที่บอกไปว่าเราสับสน สับสนจริงๆนะใครไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก เรามีความรู้สึกว่าเรายังไม่ได้ทิ้งตัววะ เข้าใจคำว่าทิ้งตัวกันมั้ย? เราอยู่กับผช.แล้วเรารู้สึกอบอุ่นกว่า ปลอดภัยกว่า รู้สึกถึงความรักความเป็นแฟนมากกว่า แต่... ถึงตอนนี้น้ำตาเรายังไม่หยุดไหลเลยแต่เราว่าเราตัดสินใจถูกแล้วแต่ทำไมถึงรู้สึกแย่ขนาดนี้?😭😭😭🌾