สำหรับทุกคนเวลาร้องไห้หรือเสียใจเครียดกับเรื่องต่างๆในชีวิต ก็อยากร้องไห้อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากทำอะไร ก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัวที่ไม่มีใครอยู่ไม่ให้ใครเห็น เพื่อปลดปล่อยอารมณ์กับตัวเองบ้าง แล้วมันก็ทำให้เราสบายใจขึ้นด้วย

          สำหรับผมนะ มี 3 ที่ที่คิดว่าแย่สุด ที่โรงเรียนแบบกลางโรงอาหารแล้วเพื่อนช่วยกันพยุงขึ้นห้องยังไม่ทันขึ้นจะล้มกลางสนามเพื่อนทุกอย่างแบบช่วยกันวุ้นวายมาก เดินไปอีกกลุ่มก็ถามเป็นอะไรๆกัน ก็จะล้มอีกรอบ คือสภาพตอนนั้นแย่มากๆคนมองทั้งโรงเรียน แบบความรู้สึกตอนนั้นมันแย่มากๆ คิดแล้วก็ขำตัวเอง มีเพื่อนบางคนบอกเลยนึกว่าผีเข้าสภาพแบบ 5555555 #ครั้งนี้มันแย่มากจริงๆแบบแย่โครตๆแบบเหมือนคนไม่มีสติอะไรเลยแย่มากๆใจนี้แบบไปหมด

          ที่ที่สองคือที่บ้านแต่แบบ ร้องไห้ๆอยู่ตัวก็ทรุดข้างกำแพงรามไปหน้าห้องน้ำ แล้วก็ข้างตู้เย็น แล้วนั่งนอนร้องไห้เหมือนคนบ้า ดีวันนั้นไม่ค่อยมีใครอยู่บ้าน เลยไม่มีใครเห็นสภาพทุเรสๆของตัวเอง 55555 #อันนี้ใจโครตเจ็บเจ็บแบบไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว

          ที่ที่สามคือล่าสุดเลยเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา คือเดินไปหลังโรงเรียนเก่า มีแต่ผาดินที่เขาถมจะสร้างตึกใหม่โล่งมากๆตรงนั้นมีคนเดียวเลยอยู่ตรงกลางเลย ประเด็นมันอยู่ที่ว่า มันติดกับสุสานด้วยย แย่มากคิดได้ไงไปร้องไห้ตรงนั้น คือมันดีอยู่อย่างคือไม่มีใครเห็นไม่มีใครรับรู้ สะดวกแต่การปล่อยมากๆ 55555555 คือโวยวายร้องตะโกนร้องไห้เสียงดังนั่งบนพื้นดินที่ถมนี้แหละแม้งง สุดๆดี 55555555 ร้องจนตะวันตกดิน ไอเราก็กลัวไม่อยากกลับบ้าน แต่มันมืดได้ยินเสียงอะไรไม่รู้เลยกลับดีกว่ามืดก็มืด 555555 #ครั้งนี้ใจแถบไม่เหลือแม้แต่เศษก้อนอ่ะมันแหลกมากๆเสียใจโครตๆเลยปล่อยแม้งเป็นคนบ้าไปเลย 555555555

คือพอกลับมานั่งนึกก็คิดถึงวันๆนั้นนะว่า เห้ยเราทำแบบนั้นทำไม รู้สึกตลกตัวเองมากๆ 55555555 แต่มันโล่งดีมากๆเหมือนกันนะ
และเพื่อนๆละครับคิดว่าการร้องไห้ครั้งไหนที่หนักมากๆ แล้วอยู่ในสถานที่ที่แปลกๆแล้วคิดว่าสุดๆมั้ง แล้วรู้สึกกลับมาคิดว่าเห้ยมันแย่มากๆ ณ ตอนนั้น แต่พอกลับมาคิดก็ขำตัวเองเหมือนกัน